Przez Ścianę

~11~

*
- Nie będziesz się nam sprzeciwiał, James!

- Nie obchodzą mnie wasze plany! Ja chcę pójść swoją drogą, nie przejmę po was tej pieprzonej kancelarii!

Siedzę na podłodze w swoim pokoju. Opieram się o drzwi i pociągam nosem. Po moich policzkach łzy nieustannie tworzą swoje ścieżki. James znowu zaczął rozmowę o przyszłości, a rodzice tego nie tolerują. Ja mam być chirurgiem, a James ma przejąć ich kancelarię.

Już bym wolała kopać rowy niż grzebać komuś w ciele.

- Jak ty się odzywasz, James! Jesteś z tak dobrego domu, a takich słów używasz?!

- Jestem dorosły, tato, nie będziesz mi mówił, jak mam się odzywać!

- W tym domu nikt tak nie będzie się odzywać, wynoś się stąd!

- No i mi to pasuje!

Do moich uszu dociera trzask drzwi. Podnoszę się na równe nogi i podbiegam do okna. W świetle pobliskich lamp widzę idącego szybkim krokiem starszego brata. Jego zwykle ciemnobrązowe włosy mają teraz odcień czerni. James zakłada skórzaną kurtkę, i jak zwykle w takich sytuacjach pisze do mnie wiadomość. Chwytam za telefon i chwilę potem ekran podświetla się.

James, 21:34: Spotkamy się rano, Abby. Uważaj na nich, kocham cię.

Czytam wiadomość osiem razy. Analizuję każde słowo, jakbym już nigdy miała ich nie zobaczyć.

Z dołu nie dociera już żaden dźwięk. Matka pewnie poszła czytać swoje kobiece czasopisma, a ojciec pracuje na laptopie.

Ja, 21:37: Gdzie idziesz?

James, 21:39: Pojeździć z Joshem.

Ja, 21:40: Mogę z wami?

James, 21:41: Lepiej nie, nie chcę mieć na sumieniu swojej własnej siostry ;)

Ja, 21:41: No okej :(

Wyłączam rozmowę z bratem i przechodzę do Josha.

Ja, 21:42: Kochanie, uważaj z Jamesem. Pokłócił się z rodzicami jak nigdy :/ Kocham cię!

Josh, 21:43: Mała, spokojnie, wiesz, że nie robię głupot :*

Ja, 21:43: Dobra, ale po prostu uważaj.

Josh, 21:43: Okej

*******

Ze snu budzi mnie przeraźliwy krzyk rodzicielki.

- Frank! On nie żyje! O mój Boże, James nie żyje!

Wsłuchuję się w krzyki mamy. Moje oczy zrobiły się mokre. Jak to możliwe, James nie żyje?

Wychodzę z pokoju i kieruję się do sypialni rodziców. Mają uchylone drzwi, więc wchodzę bez pukania. Patrzę na dwie dorosłe, roztrzęsione osoby. Kobieta cała zapłakana, trzymająca telefon przy uchu. Mężczyzna próbuje ją uspokoić.