How do you know my name, ASSHOLE?

3) - ,,Widzę Cię".

Od: Nieznany

Widzę cię.

Moje serce momentalnie przyspieszyło. Stanęłam w miejscu na parę sekund i zaczęłam się rozglądać. Nikogo jednak nie widziałam. Po dwóch sekundach przyszła kolejna wiadomość.

Od: Nieznany

Nie zatrzymuj się mała, idź dalej.

Teraz naprawdę się bałam. Miałam pewne domysły kto to, ale nie chciałam w to wierzyć...Skąd Clay miałby mój numer? Żeby czasem nie szedł za mną pod sam dom Evy - bo nie chciałam, żeby i ona miała problemy - okrążyłam sklep obok jej domu i jej dom również w taki sposób, by zniknąć za krzakami z pola widzenia. Gdy byłam już pod drzwiami Evy, nie traciłam czasu, chciałam im od razu powiedzieć.

-W końcu jesteś. - Eva otworzyła mi drzwi i zaprosiła mnie do środka.

- Zamknij drzwi i zaklucz. Szybko.

-Sasha? Co się stało? - spytał nieco przestraszony Tom, musiałam wyglądać na naprawdę zdenerwowaną, że aż on się tak przejął.

Wszyscy usiedliśmy na dywanie w pokoju Evy. Opowiadałam im od samego początku co się wydarzyło

-(...) Potem powiedział, że jestem gówniarą i pożałuję.

-Zaraz, czy ty naprawdę weszłaś w kłótnię z Clayem? - zapytała zupełnie poważnym tonem Eva.

-Chyba tak...

-Z tym Clayem? Clayem Williamsem? Clayem z czarnymi włosami, wyrzeźbioną klatą, wysokiego jak dąb i umięśnionego? Clayem od nielegalnych wyścigów i walk? Clayem starszym od nas o całe dwa lata? Clayem- - tu mu przerwałam już nieco wkurzona.

-Tak kurwa dokładnie tym Clayem, Tom, coś jeszcze? A właśnie, to nie koniec. Kiedy szłam do was, dostałam dwa smsy, od nieznanego numeru. Jeden mówiący, "Widzę cię", a drugi kiedy stanęłam i się rozglądałam "Nie zatrzymuj się mała, idź dalej"

-Sasha...- Hall i Grayson spojrzeli na siebie, a potem na mnie z naprawdę przejętymi twarzami.

-Co? - spytałam.

-Masz przejebane. - odparli znów razem. Wtedy do mnie dotarło, co ja tak właściwie zrobiłam. Zadarłam z Clayem Williamsem, z osobą tak bardzo niewłaściwą, że bardziej już się nie dało.