Te laat het is te laat
Met betraande ogen kijk ik hem aan
De persoon voor mij
Zo onschuldig
En toch
En toch gebeurde het
Het duister kwam naar boven
Het kwam drijven op het eerst zo glanzende oppervlak
Het heldere water vertroebelde
Al de menselijkheid verdween
Al het leven verdween
Zijn ogen werden dof
Verloren hun stralende groen
Werden zwart
De ogen van Satan
Hij heerste hier
Hij was het werkelijk
Waar was de engel
Die vrolijke lieve engel
Waar ik zo van hield
Opeens wist ik het weer
Opeens besefte ik waar de engel was
Daar waar hij altijd al geweest is
In mijn gedachten
In mijn hoop
YOU ARE READING
Met mijn voeten van de grond
Poetry-- De beste gedichten uit deze bundel -- 2018-2021 Teksten die uit het niets op je papier komen Gedichten die uit de lucht vallen Quotes om bij stil te staan Gedachten die rondvliegen Gevoelens die niet met woorden te beschrijven zijn Ideeën...
