Met mijn voeten van de grond

Je bent er niet

Een leeg gevoel bekruipt me
Het is alsof er ergens een gaatje is
Langs waar ik langzaam leegloop
Alsof er een stukje is in mijn lichaam
Waar iets zou moeten zitten
Maar dat ik dat puzzelstukje
Ergens ben vergeten
Ben kwijtgeraakt
Of is gestolen
Maar ik weet niet wat ik mis
Of waarom ik het zo hard mis
Als ik even naga
Heb ik nog al mijn vingers en tenen
En mis ik geen enkele ledemaat
Aan mijn uiterlijk is dus niets te zien
En toch
Toch is er iets niet
Ergens binnenin
Iets kleins
Haast onmerkbaar
Anders zou ik het weten
Maar het laat een grote leegte achter
En dan zie ik het
Jij bent er niet
Jij
Niet spraakzaam
Maar trouw
Altijd al stond je naast mij
Zonder het van de daken te schreeuwen
Was je er
Altijd
Soms voelde je je misschien een kamerplant
Maar dat was je niet
Niet voor mij
Maar nu ben je weg
Nu pas mis ik je
Nu pas besef ik hoe groot de leegte is
Die jij normaal opvult
Misschien weet je het niet
Misschien laat ik het niet merken
Maar je stille, vertrouwde aanwezigheid
Laat mij leven