The Destiny's Choice| SS#1

Chapter 6

happiness can only exist in acceptance..."

-Denis de Rougement-

*******

[Chapter 6]

Althea's POV

"Hakdog!" Inirapan ko nalang si Rashae, kanina pa kasi toh nang-iinip eh! Ayaw ibigay yung extra shirt ko ayun! tinago sa kung saan.

Nandito parin ako ngayon sa Café kasagsagan sa aming break at balak kong mag change ng biglang tinago ng hinayupak na babaeng ito ang t-shirt ko.

"Isa....dalawa....pag'di mo ibinalik sa akin yung tshirt ko. Sasabihin ko sa boss natin na may crush ka sa kaniya." Pagbabanta ko.

Si Rashae nga pala ang isa sa mga kasamahan sa Café na ito. Actually, sa aming magbabarkada siya yung may tama sa utak! Unang kami nagkakilala ni rashae compare kay Rea. Nagsimula iyon nung nagpa-job interview dito sa Café few years ago. Nang hindi sinasadyang nagkabungguan kami ni rashae and there started our friendship. Sumunod naman si Rea, mga few months after dumating si Rea. Baguhan at parang sariwa from probinsiya ang dating ni Rea non. A simple country girl.

"Eto naman hindi mabiro, oh eto na yung T-SHIRT! Basta yung utang mong Php 10.00 sa fishball okay." Ibinalik na niya ang t-shirt kong nasa likuran lang niya. Muntikan na akong matawa dahil sa pagpapacute niya. Hindi parin pala niya nakalalimutan yung utang na iyon dahil sa e-echos niya kumuha ako nang Php 10.00 sa bulsa wallet ko at ibinigay ko sa kaniya. Meron ring lihim na pagtingin si Rashae sa boss/or manager namin.

Si Sir. Deans. Malakas, may six-pack-abs, medyo maypabangs-bangs pa, at higit sa lahat edukado. Medyo maypagka-strict si sir pero never niya kaming ininitan ng ulo. Nung isang araw, mga ilang buwan nang makalipas nakita naming nag-workout si sir sa isang fitness gym. Bumibili kasi kami noon ng mga rekados dahil birthday ni Rea kinabukasan at gusto namin siyang surpresahin. Eto namang may tama sa utak naming barkada...ehh...iyon laway na laway kay sir. Hahaha lol!

Simula nun, naka-singhot ata toh ng mariwana kaya ang lakas nang tama niya kay sir.

Sa kabila ng lahat ng ka-paitan nanatili parin ang tamis ng aming pagkakaibigan. Hindi kami bumitaw patuloy lang kami sa buhay namin kahit na may naka-ambang panganib ang nasa landas namin.

"Hoy...tama na yung kulitan niyo lets go back to work!" Mahinahong sabi ni Rea habang inaayos yung apron niya. Hudyat para magsikilos kami nang normal.

Lumabas na kami sa resting area namin at nagsibalik sa aming mga trabaho. Ako ay inatasan sa paglilinis ng café kaya naka hawak ako ng mop. Sina Rea at Rashae naman ay sa counter naka base.

I was busy doing my task when some jerk tries to ruin it." Would you mind removing your foot? Nag mo-mop po ako." Ma-amo kong sabi. When I lift up my head ang looked to the man who is bothering me I was crushed.

Psalm!

"That was rude of you to talk to your boss like that." Psalm was not in the mood." By the way, would you care to have a dinner with me later at the Bazaar?" He handed his hand. Shakehands na this!

I immediently touch his hand and nodded to him as a sign of saying 'yes'.

Wow nanibago ako kay Psalm. Hindi naman siya ganon dati ah? The last time we've seen each other is noong nasa bahay ako nila at pinagtabuyan niya pa ako nung mga panahog iyon. Ang pinagtataka ko lang bakit hindi kumulo ang dugo ko sa kaniya? Himala.

Am I that crazy to accept his offer. Ugh?!? I don't know what is happening to me.

After he invited me to dinner mamaya, agad naman siyang umalis at pinaharurot ang mamahalin niyang sasakyan.