Just His Friend

Chapter 4- Acceptance

Eron's POV

I can't Sleep! Hawak-hawak ko parin yung sulat ni Aizel. I don't know how to react! An tanga ko! I've never been a good friend to her, unang una isa ako sa nagbibigay problema sa kanya. Nasaktan ko sya, ang puso nya!

I'm in my room at nagkukulong. Ayokong lumabas at wala akong gana.

"Eron! Anak. Kumain ka na muna, kanina ka pa ganyan e." Alam kong nag-aalala lang ang mama ko. At alam nya na rin ang tungkol sa sulat ni Aizel, alam kong nalulungkot rin sya lalong-lalo na't naging mabait naman na kaibigan si Zel.

"Galit ako sa sarili ko ma! G-galit ako! Nawala sya at wala akong nagawa para sa kanya! Nasaktan ko sya ma!" Umiyak na ako ng tuluyan. Kahit lalaki ako, kapag ganito ang sitwasyon si mama lang ang nakakapagpakalma sakin.

"Alam mo Eron, ganyan talaga ang Pag-ibig. Kahit na alam mong wala kang pag-asa sa isang tao e ginagawa mo parin para sa kasiyahan nya. At yan ang ginawa ni Aizel, mas pinili nyang maging marter sa pagmamahal sayo dahil alam nyang mahal mo naman yung girlfriend mo. Di ba? Does it make a difference kung halimbawa e buhay pa sya ngayon at umamin sya na mahal na mahal ka nya? Isa pa anak, alam ko na di nya yun pinagsisihan——she once told me kung gaano ka nya kamahal. Ang batang yun di ko talaga makalimutan, sya palang ata ang nagpursiging pumunta dito sa bahay para makausap lang ako at sabihin kung gaano ka importante sa buhay nya."

 

"MA? why didn't you tell me?"

 

"Simply lang anak. Dahil gusto kong ikaw mismo sa sarili mo ang dumiskubre. Yung darating ang araw na ikaw mismo ang magsasabi sa kanyang mahal mo sya kahit na di ka man nya mahal. Isa pa, I promised to her na I will never do action na di nya hiningi sakin."

"Anak, open your heart. Ngayong may natutunan kang lesson sa mga nangyayari——wag kang padalos-dalos. Gaya nga ng sabi ni Aizel humanap ka ng matinong babae. At wag mo syang bibiguin." My mom hugged me just like when I'm young. She knows how much Aizel means to me. And I realized it all, now that she's gone!