Incompleet

64

50.8383° N, 5.6827° E – 19.32, 10 maart 2021

'Irma', 'Floris', ze schudt hem enthousiast de hand, 'wat leuk om de vader van Liv en Isa nu ook te ontmoeten'. 'En wat zie jij er goed uit, Eva. Je straalt!', ze wrijft even over haar arm, 'al over de helft?'. Ze knikt, '23 weken', glimlacht ze. 'Leuk hoor', ze wijst naar twee lege stoelen en gaat zelf achter haar bureau zitten, 'neem plaats'. 'Liv en Isa kunnen niet wachten, geloof ik', ze rommelt wat in haar papieren. 'Nee, voor de meiden kan het niet snel genoeg gaan', hij knijpt zachtjes in het been van zijn vriendin en kijkt haar trots aan. 'En zijn jullie er al klaar voor?', nieuwsgierig kijkt ze hen aan. 'Niet echt', grinnikt Wolfs, 'maar er wordt aan gewerkt'. 'Nou dan is het vast heel fijn dat ik alleen maar goed nieuws heb voor jullie', ze schuift twee papiertjes naar hen toe, 'de meiden doen het allebei hartstikke goed. Dus daar hoeven jullie je in ieder geval geen zorgen over te maken'. 'Ze halen prima cijfers en als ze volgende week goed presteren op de CITO toets, denk ik dat ze allebei minstens naar de havo kunnen. Misschien zelfs atheneum', ze bekijken de cijferlijsten goedkeurend. 'Ik moet wel zeggen dat Liv de laatste weken erg stil is', ze kijkt hen ernstig aan, 'is er thuis iets aan de hand of is het nog van wat er afgelopen december is gebeurd? Ze gaan allebei naar de psycholoog, toch?', Wolfs knikt. 'Liv heeft een paar moeilijke weken gehad, maar het gaat sinds afgelopen weekend wat beter thuis', de vrouw knikt begrijpend. 'Dus het zou op school ook weer beter moeten gaan?', 'we hopen van wel', knikt Eva. 'Ik zal het in de gaten houden en jullie op de hoogte stellen als het niet verbetert', ze knikken dankbaar. 'Is Isa goed gewend?', 'Isa was in januari en begin februari nog wat stil, maar dat gaat steeds beter. Ze ligt prima in de groep en ze lijkt steeds meer los te komen van Liv', zijn vriendin slaakt een zucht van opluchting, ze was zo bang dat haar dochter niet zou kunnen wennen in haar nieuwe klas, 'maar ze blijven de beste vriendinnen natuurlijk'. Wolfs wrijft even over haar rug, 'dus los van het feit dat Liv de laatste tijd wat stilletjes was, gaat het goed?'. De juf knikt, 'jullie hebben een heerlijk stel kids'.

50.8383° N, 5.6827° E – 11.43, 13 maart 2021

Hij steekt zijn hand op, 'wat hebben jullie goed gespeeld, zeg', de meiden geven hem om de beurt een high five. 'Gaan jullie douchen? Dan gaan we daarna een frietje eten in de kantine', hij geeft Liv een aai over haar bol. 'Moet ik hier omkleden, pap?', hij knikt, 'maar...'. 'Liv', hij gaat door z'n knieën, 'je kleedt je toch altijd om op de voetbal?'. Ze knikt en schuifelt wat heen en weer met haar voet. 'Waarom wil je nu dan niet?', ze haalt haar schouders op. 'Liv, wat hebben mama en ik nou gezegd?', hij streelt een pluk haar achter haar oor. 'Dat praten helpt...', mompelt ze. 'Precies', hij drukt een kus op haar voorhoofd. 'Misschien vinden ze het wel niet fijn...', fluistert ze. 'Wat niet?', 'om met mij te douchen... Wat nou als ze er later achter komen dat ik... Dat ik...', er rolt een traan over haar wang. 'Lieverd', hij veegt zachtjes een traan van haar wang, 'je hebt toch altijd al met hun gedoucht? En dat je verliefd bent op één meisje, wil niet gelijk zeggen dat je verliefd bent op hun allemaal, toch? Ik ben ook alleen verliefd op mama'. Ze haalt haar schouders op, 'ga nou maar', hij knijpt zachtjes in haar handen. 'Kijk, volgens mij staat er zelfs iemand op je te wachten', hij knikt naar een meisje een stukje verderop. Ze kijkt om, maar wendt snel haar blik weer af, 'dat is Youna', haar hoofd kleurt dieprood. 'Nou, schiet op dan', hij tilt haar kin een stukje op, 'ik wacht op jullie in de kantine'.

50.8383° N, 5.6827° E – 08.22, 21 maart 2021

Zoals zo vaak op zondagmorgen, liggen ze met z'n vieren nog lekker na te soezen in bed. 'En, hebben jullie overeenkomsten op je lijstjes?', vraagt hij zijn dochters. 'Ja, bij de meisjes', giechelt Liv. Eva kijkt glimlachend toe hoe Isa iets in Livs oor fluistert. 'Nou?', vraagt hun vader. Ze kijken elkaar even grijnzend aan, 'Lieke!', roepen ze in koor. 'Ik had het kunnen weten', lacht Wolfs. Eva wrijft eens over haar zwangerschapsbuikje, welke de laatste weken een ware groeispurt doormaakt. 'Lieke', mompelt ze zachtjes. Dat heeft wel wat. 'Volgens mij vindt mama het ook een mooie naam', knipoogt hij naar de tweeling. De glunderende gezichtjes doen zijn hart sneller kloppen. 'Wat heb jij dan op je lijstje, pap?', vraagt Isa. 'Jongens of meisjes?', glimlacht hij. 'Top drie van allebei', grijnst ze. 'Jeetje, een top 3', zucht hij, terwijl hij peinzend naar de notitie in zijn telefoon kijkt. Al vanaf het moment dat hij van Eva's zwangerschap op de hoogte is voegt hij er af en toe een naam aan toe en haalt hij er soms ook weer een vanaf. 'Emma, Saar of Noor voor een meisje en Sven, Siem of Sil voor een jongen', hij wrijft even over zijn kin, 'denk ik'. 'Wel kort allemaal', vindt Liv. 'Onze namen zijn toch ook kort?', haalt Isa haar schouders op. 'Officieel niet', antwoordt ze. 'Hmm, dus misschien zou een afkorting beter passen', Isa zet haar denkgezicht op. 'Als we het allemaal maar mooi vinden, toch?', hij wrijft even over de buik van zijn vriendin. 'Hè?', Eva kijkt hem glazig aan. 'Nou, we weten in ieder geval al bij welke naam mama is weggedroomd', grinnikt hij, hij drukt een kus op haar slaap en trekt haar dicht tegen zich aan.