Incompleet

99

50.3961° N, 5.8787° E – 10.08, 30 juli 2021

'Een pretpark?', onzeker kijkt Liv uit het raam. 'We kunnen ook alleen naar de watervallen', haar moeder draait zich om en knijpt zachtjes in haar been. 'Ik weet het niet...', stamelt ze. Eva's hart breekt als ze de angstige blik van haar dochter ontmoet. 'Liv...', Isa reikt over het autostoeltje waar Noud rustig in ligt te slapen naar de hand van haar zusje, 'hij is dood'. 'Dat weet ik wel...', ze legt haar klamme hand in die van Isa. 'We gaan gewoon naar dat pretpark', ze knijpt even in haar hand, 'hij mag ons leven niet langer beïnvloeden'. 'Ja, maar...', 'nee, Liv. Geen maar. Die klootzak is het niet waard', ze wrijft zachtjes over de rug van haar hand. Probeert haar gerust te stellen. 'Je kunt je zusje niet dwingen, Ies', bemoeit hun vader er zich voor het eerst mee. 'Dat probeer ik ook helemaal niet', ze blijft Liv ondertussen strak aankijken. Ze hebben geen woorden nodig. Ze begrijpen elkaar moeiteloos. 'Zullen we gewoon eerst naar de watervallen gaan?', stelt hij voor. Als hij Eva's hand op zijn been voelt kijkt hij haar vragend aan. Ze schudt subtiel haar hoofd. De meisjes moeten dit zelf beslissen. Samen. 'Wil je even naar buiten?', Liv knikt. Als de meisjes zijn uitgestapt, laat Wolfs met een diepe zucht zijn hoofd op het stuur zakken, 'ik wist dat dit geen goed idee was...'. 'Dat was het wel, Flo', ze haalt zachtjes een hand door zijn haar. Hij draait zijn gezicht naar haar toe. Ze glimlacht geruststellend terwijl ze hem door het haar blijft strelen, 'het komt goed, wacht nou maar af'.

50.3961° N, 5.8787° E – 12.33, 30 juli 2021

'Zullen we zo even wat gaan eten?', hij trekt Eva iets dichter tegen zich aan, 'dan kan mama Noud ook even voeden'. 'Mogen we eerst nog in de bobslee?', 'nou...', 'ga maar', onderbreekt Eva hem. Vragend kijkt hij haar aan. Ze glimlacht geheimzinnig en hij haalt zijn schouders op, 'jullie horen het, ga maar'. 'Wij zitten bij dat restaurantje', wijst ze nog. 'Wat ben je van plan, Van Dongen?', vraagt hij haar nieuwsgierig. Haar glimlach wordt nog breder, 'kom nou maar'. Ze loopt naar een picknicktafel en hij volgt haar gewillig, 'mag ik de tas?'. Hij knikt en overhandigt haar de overvolle luiertas. Terwijl ze in het ding graait naar wat ze nodig heeft, haalt Wolfs hun baby uit de wagen. 'Heb jij alweer zo'n trek, kereltje', hij drukt het ventje dicht tegen zich aan. Hij kan zo enorm genieten van het knuffelen met zijn zoontje. Zeker omdat Isa en Liv dat steeds minder vaak willen. 'Zo', hij schrikt op uit zijn gedachten als zijn vrouw hun zoontje uit zijn armen neemt. 'Nog even kroelen met mama hè', hij trekt zijn wenkbrauw op en kijkt haar vragend aan. 'Voordat papa jou je eerste flesje gaat geven', ze knikt naar de draadloze flessenwarmer op tafel. 'Hè?', zijn ogen worden groot, 'heb je dat ding mee?'. 'Tuurlijk heb ik dat ding mee, hoe moet ik zijn melk anders opwarmen', knipoogt ze. 'Heb je gekolfd?', ze knikt, 'vanochtend toen je broodjes bent wezen halen'. 'En ik mag...', 'natuurlijk mag jij het doen', met een verliefde glimlach legt ze een hand op zijn wang, 'je hebt al zo lang moeten wachten'. Hij neemt haar hand vast en drukt er een kus op, 'ik hou van je, Eva Wolfs'.

50.3961° N, 5.8787° E – 13.59, 2 augustus 2021

'Hé, kom binnen!', ze drukt een kus op de wang van haar roodharige vriendin en haalt een hand door de blonde haren van het jonge meisje. 'Alles goed gegaan onderweg?', Marion knikt, 'we konden zo doorrijden, hè Youna'. 'Ja het ging best snel', de tiener praat zacht, zoals Eva van haar gewend is. 'De meisjes zijn buiten', Eva wijst naar de schuifdeur die dichtzit om de warmte buiten te houden, 'ga maar kijken'. Youna knikt enthousiast en loopt snel richting de deur. 'Oh, Eva', voor ze het weet klemt het meisje haar armen om haar middel, 'bedankt dat ik mocht komen'. 'Geen dank, lieverd', ze drukt een kus in haar haren, 'je bent altijd welkom'. 'Je bent lief', haar wangen kleuren rood. 'Ga nou maar', glimlachend kijkt ze toe hoe het meisje nu écht naar buiten snelt. 'Hoe is het Mar?', ze neemt de tas van haar over en loopt de woonkamer in, 'wil je wat te drinken?'. 'Graag', de oudere vrouw veegt het zweet van haar voorhoofd, 'wat is het warm hier, zeg'. 'Vertel mij wat', grinnikt Eva. 'Ja, waarom doe je dat dan ook', ze knikt naar de baby die tegen haar borst aan ligt te slapen. 'Meneer hier wil alleen maar bij mama', zucht ze, 'en buiten is het een beetje te warm voor hem vandaag, dus ik zit al heel de dag binnen in de airco'. 'Alleen mama?', 'ja, Wolfs heeft het een uurtje geprobeerd maar het is echt bal vandaag', ze schenkt ook een glas voor zichzelf in. 'Hoe komt het denk je', ze neemt dankbaar het glas water aan. 'Ik weet het niet...', teder gaat ze met haar neus over het bolletje van haar baby, 'ik ben begonnen met kolven en hij krijgt nu soms een flesje, maar volgens mij vindt hij het niks'. 'Vindt hij het niks, of vind jij het niks?', grijnst Marion. Er verschijnt een kleine glimlach op Eva's gezicht, 'ik vind het heerlijk om hem borstvoeding te geven, maar het gezicht van Wolfs en de meiden als ze een flesje mogen geven is ook goud waard'. 'Ja, daar hebben ze wel even op moeten wachten, hè', ze streelt zachtjes over het kleine handje van de baby. Eva bijt op haar lip en knikt, 'ik vind het soms best moeilijk om hem te delen'. 'Dat is toch logisch, Eef', ze knijpt geruststellend in de schouder van haar vriendin, 'volgens mij vindt hij het ook gewoon veel te fijn, zo bij mama'.