Έρωτας μετά!

Μαζί για πάντα!!!

pov Φαίη

Σήκωσα το σκέπασμα και ξάπλωσα στο κρεβάτι δίπλα του. Ήμουν τόσο νευρική, που γύρισα από την άλλη πλευρά να μην τον βλέπω, με αποτέλεσμα να τραβήξω όλο το πάπλωμα πάνω μου. Ο Νίκος άρχισε να γελάει και ειπε:
-Μη φοβάσαι , δεν ροχαλιζω
-Το ξέρω..ξέχασες μάλλον..πάντα στο ίδιο δωμάτιο κοιμόμαστε.
-Μα Ναι, δίκιο έχεις. Έχασα το μυαλό μου με το παιδί.
Μιλούσε για την μικρή και τα μάτια του έλαμπαν ,η φωνή του δυνάμωσε.
Φοβήθηκα μην ξυπνήσει την μικρή.
-Ησυχία θα ξυπνήσει του είπα και με τα δάχτυλα μου έπιασα τα χείλη του. Εκεινη την ώρα ένιωσα σαν να με χτύπησε κεραυνός. Μάζεψα γρήγορα τα δάχτυλα μου, τον καληνυχτισα και γύρισα από την άλλη πλευρά. Η ώρα δεν έλεγε να περάσει και ο ύπνος δεν με έπαιρνε..Το μυαλό μου ήταν μόνο σε αυτόν. Ήθελα να γυρίσω να τον δω. Τότε το αποφάσισα και γυρνώντας ,τον είδα ξύπνιο να με κοιτάει.. Κοιτούσαμε για αρκετά λεπτά ο ένας τον άλλον χωρίς να μιλάμε και τότε αυτός μου χάιδεψε τα μαλλιά. Του έπιασα το χέρι και το έσφιξα γερά με το δικό μου και ο Νίκος άρχισε να με πλησιάζει τόσο πολύ που πραγματικά ένιωθα την καρδιά μου να σπάει.

pov Νίκος

Ένιωθα την καρδιά της να ειναι έτοιμη να σπάσει. Η ανάσα της πήγαινε τόσο γρήγορα..Είχαμε έρθει τόσο κοντά. Είναι τόσο όμορφη! Με κρατάει τόσο γερά το χέρι. Μυρίζει πανέμορφα. Μου θυμίζει εκείνη αλλά δεν πρέπει να την σκέφτομαι. Η σύγκριση δεν κάνει καλό σε καμία. Προσπαθώ να την ξεχάσω..Έρχομαι ακόμη πιο κοντά στα χείλη της αλλά εκείνη την ώρα η μικρή Αμαλία πετάχτηκε φοβισμένη στο κρεβάτι μας.
-απο που ξεφυτρωσες εσύ?? Δεν χωράνε 3 σε αυτό το κρεβάτι της είπα χαριτολογώντας ,αλλά η Φαίη με μαλώσε αμέσως. Πήρε την Αμαλία κατευθείαν στην αγκαλιά της και την φίλησε στο μέτωπο. Η μικρή κοίταξε εμένα και με ρώτησε αν η Φαίη είναι η κοπέλα μου. Σάστισα και άλλαξα το θέμα κατευθείαν..

-Πάλι φλυαρείς μικρή πριγκίπισσα. Θα μετρήσω ως το 3 και θα κοιμηθούμε..εντάξει κύριες μου??
-εντάξει
1-2-3
και η μικρή έκλεισε αμέσως τα μάτια της. Η Φαίη με κοίταξε με αυτά τα πανέμορφα μάτια της και μου έπιασε πάλι το χέρι και έκλεισε τα μάτια της.

Το πρωί ετοιμαστήκαμε χωρίς να πούμε πολλά και κατεβήκαμε για πρωινό. Η Φαίη για άλλη μια φορά πήρε το ρόλο της μαμάς στην Αμαλία αφού μαλώνανε για το τί θα φάνε. Εγώ πήρα τηλέφωνο τον Μάνο να έρθει από εδώ, γιατί έπρεπε να δούμε τι θα κάναμε με την μικρή ,αφού εμείς έπρεπε να γυρίσουμε πίσω στην δουλειά για να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε και ο Μάνος και κατευθείαν άρχισε τα πειράγματα.
-πολύ γρήγοροι είστε εσείς. Σε ένα βράδυ κάνετε και παιδί?
- Μη λες χαζομάρες και κάτσε
- τι συμβαίνει?
-ειναι η Αμαλία, η κόρη της Δανάης
-χαίρω πολύ μικρούλα μου της είπε και αυτή του χαμογέλασε πολύ γλυκά
- και τι γυρεύει εδώ?
Δεν πρόλαβα να του απαντήσω και τότε χτύπησε το κινητό μου και ήταν από την δουλειά. Έπρεπε να γυρίσουμε οπωσδήποτε ,γιατί είχαμε σύσκεψη. Στην αρχή σκέφτηκα να πάω μόνο εγώ και να μείνει η Φαίη με την μικρή ,αλλά θα κινούσαμε υποψίες έτσι.
- και σε ποιον θα την αφήσουμε τότε?
και το βλέμμα μας έπεσε στον Μάνο, ο οποίος μόνο από την ματιά μας πανικοβλήθηκε και άρχισε να αρνείται.
-ούτε που να το διανοηθείτε..δεν ξέρω εγώ από παιδιά..Νίκο μην με κοιτάς έτσι..με τίποτα.
-μια χαρά θα τα καταφέρεις φίλε μου..χρειαζόμαστε την βοήθεια σου..δεν υπάρχει άλλη λύση..άσε που θα κάνεις και εξάσκηση για όταν γίνεις πατέρας και άρχισε να με βρίζει