Έρωτας μετά!

μ'αγαπάς;

-Ναι μωρό μου, είμαστε μαζί και δεν θα χωρίσουμε ξανά ποτέ.

Η Δανάη μύριζε την κόρη της και την φιλούσε σαν να την έβλεπε πρώτη φορά.

-πώς να σας ευχαριστήσω...Αυτό που νιώθω τώρα δεν περιγράφεται..άντε, να κάνετε κι εσείς ένα παιδάκι το γρηγορότερο να έχει και η Αμαλία μου παρέα.

Τα βλέμματα της Φαίης και του Νίκου διασταυρωθήκαν για λίγο και η Φαίη στεναχωρεμένη ,ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της και άλλαξε το θέμα λέγοντας ότι έχουν αργήσει και ότι πρεπει να πάνε πίσω στο σπίτι ,όπως υποσχέθηκε στον παππού. Η Δανάη κατσούφιασε ,αλλά ήξερε οτι ο Νίκος με την Φαιή θα εκαναν τα πάντα για να φέρουν την μικρή σπίτι. Φίλησε την κόρη της και αφού τρέλανε τον Μάνο στο πως πρέπει να προσέχει και να φροντίζει την μικρή έφυγαν για το σπίτι.

-άντε Δανάη, σταμάτα να γκρινιάζεις..πρέπει να μιλήσουμε και στον Γιάννη και την Αλίκη και να τα οργανώσουμε. Θα χρειαστούμε και την δικιά τους βοήθεια τους, αλλά πρώτα πρέπει να πάω στην μαμά.
-μήπως να μην το λέγαμε στα παιδιά?
-σε παρακαλώ Δανάη άσε και θα τα κανονίσω όλα εγώ
-εντάξει.
-προσευχηθείτε για μένα γιατί τώρα ερχονται τα δύσκολα.
-ούτε προσευχή δεν σε σώζει. όλη τη νύχτα με σένα τα είχε η μαμά.
-ωχ θέε μου..φαντάσου τι είπε για μένα..καλύτερα να έρθω μαζί σου να της ευχηθώ και εγώ.
- ναι καλή ιδέα Φαίη..έλα και ο θεός μαζί μας.
-καλή τύχη παιδιά. Θα είμαι στο δωμάτιο μου αν χρειαστείτε κάτι.

- Τι κάνεις Μανούλα? Μας είσαι ακόμη θυμωμένη?

Η κυρία Αμαλία καθόταν μπροστά απο τον καθρέφτη και έφτιαχνε τα μαλλιά της. Άκουσε την φώνη του Νίκου και γύρισε. Το πρόσωπο της έλαμψε από χαρά ,αλλά δεν κράτησε και πολύ ,αφού μετά απο λίγο μπήκε και η Φαίη.

-όχι παιδί μου, αφού ξέρω πόσο πολύ δουλεύεις. Χρειάζεσαι και λίγο χρόνο για τον ευατό σου
-χρόνια σας πολλά και ευτυχισμένα.

Αλλά η κυρία Αμαλία έκανε πως δεν την άκουσε και συνέχισε να μιλάει προς τον Νίκο σαν να ήταν μόνοι τους στο δωμάτιο.

-άλλωστε, γιε μου, σύντομα δεν θα έχεις καθόλου χρόνο για μένα.
-Τι λές βρε μαμά..σου ζητάμε συγγνώμη που δεν ήρθαμε στα γενέθλια σου
-περίεργο όμως παιδί μου. Εσύ δεν έχανες τέτοιες μέρες ποτέ, ούτε όταν ήσουν ερωτευμένος.

Η φαίη δεν άντεξε άλλο τις σπόντες τις και την κακία της και σηκώθηκε και έφυγε.
-Φαιη...Μπράβο μαμά. Τα κατάφερες πάλι..πότε θα καταλάβεις ότι είναι γυναίκα μου.
-εντάξει αγόρι μου, μην στεναχωρούμε άλλο ο ένας τον άλλο ,αλλά από πότε δίνεις τόση σημασία για αυτήν..αλλά ας το συνηθίσω από τώρα ότι σε κάνει αυτό το κοριτσάκι ότι θέλει.
-μαμά σταμάτα επιτέλους. Μην το δραματοποιείς τόσο.
-ποιος ξέρει τι θα φέρει το μέλλον γιε μου.
-μαμά πάντα εγώ την πληρώνω όταν κάνεις τέτοιες δηλώσεις..τι έχεις πάλι στο μυαλό σου?
-τίποτα αγόρι μου..όλα καλά..πάνε να ξεκουραστείς.