Okuldan yeni çıkmıştım. Yürüyordum Eskişehir'in dar sokaklarında, hava çok soğuktu. Soğuk havaları severdim aslında bir de beni çok üşütmese..
Toprak rengi kabanıma iyice sarılıp ellerimi cebime soktum. Uzun, hafif dalgalı kahverengi saçlarım vardı bir de rüzgarın sürekli önüme attığı bir tutam perçem.
Okuduğum bölüm benim bu hayattaki tüm isteğimi gösteriyordu belki de; konservatuar. Ben sadece konservatuarı bitirip sesimi herkese duyurabilmek istiyordum. Başka bir dileğim yoktu aslında ufak tefek şeyler haricinde. Evime yürüyordum. Bir de ev arkadaşım vardı. Adı Berivan olan. O da benim gibi konservatuar okuyordu. Ama o keman çalıyordu.
Onunla bu şehire ilk geldiğim gün tanışmıştım. Şimdi anlıyorum da o benim bu hayattaki belkide tek şansımdı. Şimdide Eskişehir'in arka mahallelerininden birinde olan evimize gidiyordum. Burası tam bize göreydi. Küçük ama şirin.
Biraz yürüdükten sonra eve varmıştım. Cumbamızın önündeki begonyaları suluyordu. Arkasından sinsice yaklaşıp onu korkutmuştum. Ona ne zaman bunu yapsam bana çok kızardı.Hatta o kocaman mavi gözlerini açıp bağırırdı. Ben de buna gülmeyle karşılık verince daha çok delirirdi.Berivanla o kadar zıttık ki dış görünüş olarak. O adeta porselencesine bembeyaz bir tene sahipken ben bir o kadar esmerdim, onun gözleri masmavi ve kocamanken benimki hafif çekik ve elaydı.
Berivan'a "Çok acıktım. Ne yemeği var?" Diye sorunca artık makarna demesine bile şaşırmadan mutfağa geçip yemeği yemiştim.
Salona geçince koltukta otururken aniden zıplayıp " Bu akşam dışarı çıkıyoruz" dedi. Ona sadece göz devirmekle yetindim çünkü bir adım daha atamayacak derecede yorgun-
dum.
Tam ağzımı açıp itiraz edeceğim sırada bana o ölümcül bakışlarından yollayıp elini ağzıma kapattı ve susmam gerektiğini söyledi. Bu da demek oluyordu ki biz bu akşam dışarıdaydık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sergüzeşt
General FictionTek isteği okul sonrası arkadaşlarıyla kafa dağıtmak için bir mekana gitmekti . Nerden bilebilirdi ki duyduğu o güzel sesin sahibi onun tüm hayatını yerle bir edecek..
