ကားထဲမွာ အတန္ၾကာက်ိတ္ငိုျပီးေတာ့ ကားထိုင္ခံုကိုေနာက္မီွကာ မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ခုခုကိုလစ္ဟာေနသလို သူ႔ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း တဆစ္ဆစ္နာက်င္လို႔ အေတာ္ကိုခံရခက္လြန္းေန၏။ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ကဆိုးမွန္း အရင္ကမသိခဲ့ေသာ Byulမွာ ေလွာင္ရယ္ခဲ့ျခင္းမမည္ေသာ္လည္း ထိုသို႔ခံစားျပေနေသာသူေတြေတြ႕ရင္ အပိုလုပ္ေနျခင္းသာလို႔ေတြးတတ္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့ သူအလွည့္ၾကံဳမွသာ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ၾကီးက အေတာ္ခံစားရမွန္း ထိုလူေတြအား စာနာတတ္ခဲ့ေတာ့သည္။
နဖူးေပၚသို႔ ညာလက္ေလးလွန္တင္ရင္း ပါးျပင္ေပၚကို မ်က္ရည္ေတြက်မလာေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့ငိုေနသျဖင့္ အခုခ်ိန္မ်က္လံုးသာဖြင့္လိုက္မည္ဆိုရင္ နီရဲေနတဲ့မ်က္ခမ္းစပ္နဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကိုသြန္မခ်ပဲ ေအာင့္အည္းထားလြန္းလို႔ နီရဲေသာမ်က္ဝန္းအစံုက Byulဘယ္ေလာက္ခံစားေနရသည္ကို သိနိုင္လိမ့္ေပမည္။
ကိုယ္ရံေတာ္ဆိုတဲ့ဘဝကိုမုန္းတယ္..... ဟင္အင္း..... တို႔ကိုယ္တို႔ပိုမုန္းတယ္ Yong..... အနားမွာရွိေနရေပမယ့္ မိန္းကေလးခ်င္းဆိုတဲ့စည္းက..... တို႔ကိုဆြဲခ်ဳပ္ထားသလိုပဲ။
မိန္းကေလးခ်င္းမို႔ မင္းမုန္းရင္မုန္းနိုင္တယ္..... တို႔လည္း မိန္းကေလးခ်င္းမို႔ မင္းကိုစိတ္ဝင္စားခဲ့တာမဟုတ္ဘူး..... ခ်စ္ခဲ့တာလည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး..... မင္းကိုမင္းမို႔ ခ်စ္သြားခဲ့မိတာ..... ဒီရင္ဘတ္ၾကီးကလည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့ Yong ! မင္းေၾကာင့္..... ခ်စ္တတ္လာခဲ့ ရင္ခုန္လာခဲ့တာပါ။
Yong..... မင္းရဲ႕အျပံဳး မင္းရဲ႕မ်က္ဝန္း မင္းရဲ႕အျပဳအမူတိုင္းကို..... အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး..... တို႔စြဲလမ္းေနမိျပီ..... ေမ့ပစ္ဖို႔ၾကိဳးစားတိုင္း မဖိတ္ေခၚပဲ ဒီအေၾကာင္းအရာကအေတြးထဲေရာက္ေရာက္လာတယ္..... တို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ တစ္ခုခုေတာ့လုပ္သင့္..... !။
ထိုစဥ္ ကားကိုေလာ့ခ္မခ်မိတဲ့အျပစ္ေၾကာင့္ Byulထိုင္ေနေသာ ေမာင္းသူေနရာေဘးမွ ထိုင္ခံုမွာဝင္ထိုင္လာတဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕ ဆြဲဖက္ခံရျခင္းနဲ႔အတူ ေစာေစာကအေတြးေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားေအာင္လို႔ သူ႔ရဲ႕first kissကိုလုယူလိုက္ေသာ ႏူးည့ံေသာအနမ္းေတြနွင့္ ခ်ိဳျမေသာႏႈတ္ခမ္းေအာက္မွာ မွင္သက္စြာက်႐ႈံးသြားမိသည္။ သို႔ေသာ္ မတံု႔ျပန္မိခဲ့ေပ။
............................................................
ဆိုင္ထဲကထြက္လာျပီး လ်င္ျမန္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနွင့္ Byulရွိေနမည့္ လမ္းတစ္ဖက္ျခမ္းမွကားရပ္ရာဆီကို ခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္လာေန၏။ စိတ္ထဲမွာလည္း ေသခ်ာေနတဲ့အေျဖတစ္ခုကို နွလံုးသားနဲ႔ေရာ ဦးေဏွာက္နဲ႔ပါလက္ခံျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားမိသည္။
ထိုကား..... Byulကို Yongတစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနမိျပီဆိုတာပင္။
ကားနားေရာက္သည္နွင့္ ငိုထားတာေသခ်ာေနသည့္ Byulမ်က္နွာေလးေၾကာင့္ လူကထူပူသြားသည္။ သူမေၾကာင့္ငိုေနရမွန္းသိေတာ့ စိတ္ကအလ်င္လိုျပီး ေလာ့ခ္ခ်မခ်မေသခ်ာေသာကားတံခါးကို လက္ကိုင္မွကမူး႐ႈးထိုးဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ အလိုလိုပြင့္လာ၍ လြတ္ေနေသာခံုမွဝင္ထိုင္ရင္း ကားကိုပင္တံခါးမပိတ္နိုင္ေတာ့ပဲ လန္႔ဖ်ပ္သြားသလိုၾကည့္ေနတဲ့Byulရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို အပိုင္သိမ္းလိုက္ေလ၏။
အနုပညာရွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္မို႔ အလုပ္သေဘာအရ kiss sceneေတြ႐ိုက္ခဲ့ရေပမယ့္ အခုလိုခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကိုနမ္းတဲ့စိတ္လိုမဟုတ္ခဲ့။ အျဖဴ ေရာင္သက္သက္အလုပ္သေဘာသာမို႔ Yongစိတ္ထဲထူးျပီးမခံစားမိေပ။
သို႔ေပမယ့္ Yongဘက္ကသာ နမ္းေနမိေသာအနမ္းက ျပန္မတံု႔ျပန္ေသာ Byulရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာေအာင့္သက္သက္နွင့္ ရွက္စိတ္ေတာင္ဝင္မိသြားသည္။ သူမ အရမ္းကိုအေပါစားဆန္သြားခဲ့ေလျပီလား။ ထိုသို႔ဝမ္းနည္းေနသည့္ၾကားမွ ဖယ္ခြာဖို႔လုပ္မလိုမွာ ႐ုတ္တရပ္ေဆာင့္တြန္းလိုက္သည့္ Byulရဲ႕လက္တစ္စံုနွင့္ အ့ံၾသေနေသာမ်က္နွာက Yongထင္ခဲ့သလိုမ်ိဳး သူမလိုပဲခ်စ္ေနတာမဟုတ္ခဲ့ေတာ့။
" Byul..... "
Byulလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အ့ံၾသျပီးရင္းအ့ံၾသကာ နာမည္ေလးေခၚလိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုထိဖို႔ၾကိဳးစားလိုက္တဲ့ Yongရဲ႕လက္ကို မထိဖို႔တားျမစ္ရင္း မ်က္လံုးကိုမိွတ္ကာ ေခါင္းတခါခါျဖင့္။
" ခဏေလး ! ခဏေလး Yongဘာလို႔ဒီလိုလုပ္တာလဲ ? "
တည္ျငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီးေမးေနတဲ့Byulမွာ Yongအျပဳအမူေၾကာင့္ထူးဆန္းအ့ံအားသင့္ေနသည့္ပံုျဖင့္ တစ္ဖက္တံခါးကိုထိမတက္ေနာက္ကိုဆုတ္ကာ လူခ်င္းခြာခြာေနရင္းေမးလိုက္၏။
" kiss sceneအတြက္ ေလ့က်င့္ဖို႔အသံုးခ်လိုက္တာလား ? ဘာလို႔လဲ ? အဲအတြက္ဆိုလည္း တြဲဖက္မင္းသားရွိရက္နဲ႔ "
ျဖန္း.....
Byulရဲ႕ပထမစကားတစ္ခြန္း အသံုးခ်လိုက္တာလားဆိုတဲ့အေမးမွာတင္ သူမအခ်စ္ကိုေစာ္ကားလိုက္ေလျပီ။ သို႔ေပမယ့္ ဝမ္းနည္းလစ္ဟာသြားေသာစိတ္ကသာ Yongရင္ထဲေဒါသအစားၾကီးစိုးေနေသး၏။ ေနာက္ထပ္ဆက္ေျပာလိုက္ေသာ စကားတစ္ခြန္းမတိုင္ခင္ထိသာေပါ့။
႐ိုက္သာ႐ိုက္လိုက္ရေပမယ့္ နာက်င္မႈကလက္ဖဝါးမွာမဟုတ္ပဲ ဝဲဘတ္ရင္ဘက္ထဲမွာျဖစ္ေနသည္။ အရင္တုန္းက Byul သူမကိုေျပာသမ်ွကို နာစရာလို႔မေတြးတတ္ခဲ့တာ အဲဒီအခ်ိန္ကခ်စ္ေန၍ျဖစ္မည္။ ဒါေပမယ့္လို႔ အခုေတာ့မဟုတ္ေတာ့ျပီ။ သူေျပာတဲ့တြဲဖက္မင္းသားဆိုတာ Yongေက်ာခိုင္းျငင္းဆန္ထြက္လာခဲ့တဲ့ အခုထက္ထိဆိုင္ထဲမွာက်န္ေနေသးပံုရမယ့္ Eric oppaကိုပင္။ ထို႔အတြက္ Yongအခ်စ္ကိုမျမင္တတ္ခဲ့တဲ့ Byulကို ႐ုိက္ခဲ့မိတာလြန္မည္မထင္ေပ။
" ငါနားလည္ျပီ Moon Byuli~ နင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းငါေနေပးပါ့မယ္~~ တစ္ခု ပဲ တစ္ေန႔က်နင္လည္းငါ့လိုမခံစားရပါေစနဲ႔ "
တုန္ရီေနတဲ့စကားေတြက အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ဘာလို႔ရယ္မသိ တည္ျငိမ္စြာေျပာနိုင္ေနသည္။ ပြင့္ေနတဲ့တံခါးကေနသာ အျပင္ကိုထြက္လာျပီး ကားထဲမွာခုထိျငိမ္သက္ေနဆဲ Yongမမုန္းနိုင္ေသးေသာသူ႔ကို တစ္ခ်က္ေလးၾကည့္ျပီးထြက္လာလိုက္၏။
ကားထဲတြင္ေတာ့ အခုထိနားမလည္နိုင္ေသးသလို ေတြေတြၾကီးက်န္ရစ္ခဲ့သည့္Byulမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္ထိန္းေနရသည့္အခ်ိန္မွာမွ ႐ုတ္တရပ္ၾကီးအနမ္းခံလိုက္ရ၍ သူ႔ကိုအသံုးခ်တယ္ထင္မိျပီး စိတ္ထဲမပါပဲနဲ႔ ဆက္ေျပာလိုက္မိတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ တစ္ခါမွနာက်င္ေအာင္မလုပ္ဖူးတဲ့Yongရဲ႕ လက္ဖဝါးနုနုက သူ႔ပါးျပင္ေပၚခစားလိုက္တဲ့တခဏ ေျပာမိတာလြန္သြားျပီမွန္းသိလိုက္သည္။
ေနာက္က်သြာတဲ့အသိေၾကာင့္ ကိုယ္ခ်စ္ေနရသူအေပၚေျပာမိတဲ့ ကိုယ့္ႏႈတ္ကိုမုန္းလာသည္။ ထိုခ်ိန္မွာပဲ Yongႏႈတ္ဖ်ားကေန တုန္ရီေနေသာအသံေလးနွင့္ ေျပာလိုက္ေသာစကားအဆံုးမွာ Byulရဲ႕အသိအာ႐ုံေတြအလုပ္မလုပ္ေတာ့သလို ေၾကာင္အသြားရကာ ထြက္သြားတဲ့Yongကိုလည္း မသြားဖို႔ရန္ဆြဲမထားမိခဲ့။ စိတ္ထဲမွာအထပ္ထပ္ေတြးေနမိတာက သူမဘာေျပာသြားလည္းဆိုတာပင္။
" Y ~ Yong ေျပာ သြားတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ ? မဟုတ္မွလြဲေရာ "
...........................................................
ဟန္ျမစ္နံေဘးမွာ တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ရင္း ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းအစံုက တကယ္ေတာ့ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ေနျခင္းမဟုတ္တာ သူမသာသိသည္။ ခုန္ေပါက္က်ဆင္းခ်င္ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို တားျမစ္ဖို႔သက္သက္ဆိုတာ ေကာင္းကင္ၾကီးလည္းသိရင္သိေနလိမ့္မည္။
" Byul..... နင္ကေတာ့မသိခဲ့ဘူးေပါ့ "
စိတ္ထဲမွခံစားခ်က္ေတြကို အသံထြက္ေျပာလိုက္ေတာ့ တင္းခံထားတဲ့မ်က္ရည္ေတြက လက္ခံုေပၚကုိေပါက္ကနဲက်လို႔လာ၏။ မေရွးမေနွာင္းေလးမွာပဲ ဂ႐ုတစိုက္ရွိခဲ့ျပီး သဝန္တိုခဲ့တဲ့သူက တခဏေလးအတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲသြားနိုင္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ နဂိုကတည္းက ခံစားခ်က္မရွိခဲ့တာလားလို႔ Yongေတြးေနမိသည္။
ဒါဆို သူမတစ္ေယာက္တည္း ႐ူးသြပ္ေနမိတာပဲေပါ့။ သူကေတာ့ တာဝန္အရ ဂ႐ုစိုက္မႈေပးတာဆိုရင္ သူမကအ႐ူးတစ္ေယာက္မျဖစ္ခဲ့ဘူးလား။ သူ႔အေပၚခံစားခ်က္ရွိေနမိတာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ဘူးမလား။ သူမတို႔ကမိန္းကေလးေတြေလ သူခံစားခ်က္မရွိေနတာျဖစ္သင့္တာေပါ့။ သူမကသာမျဖစ္သင့္တာကို ကေလးဆန္ျပီး ျဖစ္ခ်င္ေနတာပဲ။
" နင္အ႐ူးပဲ Kim Yong Sun "
က်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္စေတြက သူမလက္နဲ႔တားျမစ္ခံလိုက္ရ၍ ဆက္မစီးဆင္းေတာ့ပဲ ဖယ္သပ္ခံလိုက္ရ၏။ စိုစြတ္ေနေသာမ်က္ေတာင္တို႔ကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္း ခါးနားမွာခ်ည္ဝတ္ေပးသြားတဲ့ Byulရဲ႕အေပၚဝတ္အက်ႌေလးကိုၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ဆက္၍က်လာျပန္တဲ့မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ထပ္တားဆီးခ်င္စိတ္မရွိေတာ့၍ ဒူးနွစ္ဖက္ပိုက္ကာမ်က္နွာအပ္ျပီး အားရေအာင္ငိုေနမိသည္။
" Yong Sun ! Kim Yong Sun..... "
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနျပီးေတာ့ ေနာက္ေက်ာမွYongနာမည္ကို ေခၚလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ ငိုထားလ်က္ပင္ အေနာက္သို႔လွည့္ကာၾကည့္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လ်က္အေနအထားနွင့္ Yongကိုၾကည့္ေနေသာ သူ႔မ်က္ဝန္းတစ္စံု။
ႏူးည့ံေနသေယာင္မ်က္ဝန္းအိမ္၌ သူမကိုၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္ထဲ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ျမတ္နိုးေနတာကိုပါ အတိုင္းသားျမင္ေနရ၏။
သူမဆီတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးကာ အနားသို႔ေရာက္ေအာင္ေလ်ွာက္လာျပီး ငို႐ႈိက္ေနဆဲသူမရဲ႕ကိုယ္ေလးကို ညင္သာစြာေပြ႕ဖက္ေပးလိုက္သည္။ ေၾကာင္အအနဲ႔အဖက္ခံလိုက္ရတဲ့အျပင္ ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုလည္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာေနေစရင္း ဖယ္သပ္ေပးေနေသး၏။
" ေတာင္းပန္တယ္ Yong..... ကိုယ္ေနာက္ဆုတ္ဖို႔မေတြးေတာ့ဘူး ခ်စ္ေနတာကိုသိသိၾကီးနဲ႔ နွလံုးသားကိုလ်စ္လ်ဴ ႐ႈ႕ျပီး Yongကိုဥပကၡာမျပဳနိုင္ေတာ့ဘူး..... လံုးဝ စြန္႔လႊတ္မေပးနိုင္ဘူး Yong..... နွင္ထုတ္ရင္ေတာင္တြယ္ကပ္သြားဦးမွာ "
" ဘာလို႔လဲ ? အခုမွဘာလို႔လဲ ? နာက်င္ေအာင္လုပ္ထားခဲ့တာေတာင္ "
သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မ်က္နွာေလးနွင့္ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနျပန္သည့္ သူ႔ရဲ႕ကေလးဆိုးေလးကို
" ႐ႈး ထပ္မေျပာနဲ႔ေတာ့ တကယ္အဆင္ေျပပါတယ္..... Yongလည္းခ်စ္ေနခဲ့တာပဲမလား "
ရီေဝစြာၾကည့္လာတဲ့သူ႔အၾကည့္ေအာက္မွာ အလိုလိုေခါင္းညိတ္မိလ်က္သား။ Yongမ်က္နွာေလးကို ငံု႔မိုးၾကည့္လာရင္း ႏႈတ္ခမ္းပါးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းေနသည့္ သူ႔အနမ္းကိုျပန္တံု႔ျပန္ေနမိသည္။
သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေန သူ႔ကိုအနမ္းျပန္ဖလွယ္ေနသည့္ Yongကို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔မွ မ်က္ရည္ထပ္မက်လိုေပ။ သူသည္ လူသားတစ္ေယာက္ေပမို႔ အတၱၾကီးသည္ဆိုဆို သူ႔ေၾကာင့္က်တဲ့မ်က္ရည္မို႔သာ ေျဖသာေနရသည္။ သူ႔ေကာင္မေလးကို တျခားသူေၾကာင့္နွင့္ေတာ့ မငိုေစလိုပါ။
အနမ္းမ်ားကိုရပ္ရင္း ငိုလြန္းလို႔မို႔အစ္ေနတဲ့ မ်က္ခြံေလးထက္အနမ္းေျခြလိုက္၏။
" ေနာက္ဆိုမငိုပါနဲ႔ Yongငိုေနတာျမင္ရတာ ဒီေနရာကနာတယ္ "
ရင္ဘတ္ကိုညြန္ျပကာေျပာေနေသာသူ႔ကို Yongတစ္ေယာက္ တိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ေန၏။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေစာေစာကလိုဝမ္းနည္းမႈေတြ စိုးစဥ္းမ်ွမရွိေတာ့ပဲ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ၾကည္ႏူးမႈသာလ်ွင္ နွလံုးသားထဲမွာရွိေတာ့သည္။
" ကတိမေပးနိုင္ဘူး..... ဒါေပမယ့္ လက္ကိုသာဆုပ္ကိုင္ေပးထားရင္ လုပ္နိုင္မယ္ထင္တယ္ "
Yongေျပာတဲ့စကားကို သူသေဘာေပါက္သည္ထင္။ ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္နွစ္ခ်က္ညိတ္ျပျပီး ေယာက်ာ္းေလးေတြထက္ handsomeျပီး ေခ်ာေမာလြန္းတဲ့ သူ႔မ်က္နွာထက္၌ ၾကည့္ေကာင္းလွေသာအျပံဳးတစ္ပြင့္တြဲခိုကာ
" ဘယ္ေတာ့မွ Yongလက္ကိုမလြတ္ေပးဘူး..... ယံုၾကည္ေပးနိုင္မလား..... "
သူမေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
ဟန္ျမစ္နံေဘးမွာေတာ့ ေစာေစာကနွင့္မတူစြာ ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္အနမ္းေတြနွင့္ ခ်စ္ျခင္းပံုရိပ္ကိုပံုေဖာ္ေနသည့္ ပူပူေႏြးေႏြးခ်စ္သူစံုတြဲေလးကေတာ့ ေမွာင္ရီသန္းလာတဲ့ ေနဝင္ခ်ိန္အလင္းေအာက္မွာ ေနာင္ၾကံဳလာမယ့္အခက္အခဲေတြကို အတူတူေျဖရွင္းပါမည္ဆိုတဲ့ ကတိသစၥာေတြနဲ႔ လက္ေတြကိုခိုင္ခိုင္ျမဲစြာတြဲထားၾကေလသည္။
..........................................................
ကားေပၚမွာထိုင္ေနဆဲByulမွာ သူ႔ပါးသူလက္နဲ႔စမ္းရင္း Yongေျပးထြက္သြားရာကိုသာ ေငးငိုင္ၾကည့္ေနေလသည္။ စိတ္ထဲလည္း အသည္းအသန္အေျဖရွာေနသည္က သူမလည္းသူ႔လိုခံစားခ်က္ရွိေနျပီလား။ သူ႔လိုပဲခ်စ္ေနခဲ့သည္လားဆိုတာပင္။
" Y~ Yo Yong~~ တကယ္ၾကီး ?? "
အခုမွသတိတရားျပန္ဝင္လာသူလို စကားေတြေရရြတ္ရင္း Yongဖြင့္သြားတဲ့တံခါးကိုဆြဲပိတ္ကာ ကားကိုစက္ႏိႈးျပီး သူမကိုရွာဖို႔သတိရေတာ့၏။
သူမသြားတတ္သည့္ေနရာေတြကို မ်ားမ်ားစားစားသိပ္မရွိေသာေၾကာင့္ အလြယ္တကူရွာရင္ေတြ႕မည္ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းအလုပ္မျဖစ္ခဲ့ေပ။ ဖုန္းကိုဆက္လိုက္ေတာ့လည္း ကားထဲမွာသာက်န္ေနခဲ့သည္မို႔ Byulရင္ေတြပူလာရသည္။
ဘယ္မွာလဲ Yong~~~ ေက်းဇူးျပဳျပီး~~ ဒီေနရာေလးေတာ့ Yongရွိေနေပးပါလား~~
စိတ္ထဲပူပန္ေနမိကာ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ နႈတ္ခမ္းေလးေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိသည္။ လက္မနဲ႔လက္ညိဳးေလးကို သြားနဲ႔ဖိကိုက္ရင္း Yongရွိေလာက္မည့္ စဥ္းစားမိတဲ့တစ္ခုတည္းေသာေနရာသို႔ ကားကိုေမာင္းလာလိုက္၏။
ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ စိတ္ကသူမဆီမွာသာရွိေနတာမို႔ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ဟန္ျမစ္ေဘးပတ္ပတ္လည္ေရာ ေတာင္ဘက္ျခမ္းနဲ႔ေျမာက္ဘက္ျခမ္းထိ ေျပးလႊားျပီးရွာေနမိသည္။ နာမည္ေအာ္ေခၚဖို႔ရာလည္း Yongကိုလူေတြသတိခားမိကုန္မွာစိုး၍ အ႐ူးလိုသာေျပးရင္း ေတြ႕သမ်ွလူကိုလိုက္ၾကည့္ေနရ၏။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ Yongကို သူေတြ႕ခဲ့ေလျပီ။ သို႔ေပမယ့္ ထိုျမင္ကြင္းက သူ႔ရင္ကိုဆူးေအာင့္ေစသည္။
လွည့္ျပန္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ သူရဲေဘာေၾကာင္စြာေတြးျပီး ေျခကိုေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္၏။ ျပီးေတာ့မွ စိတ္ကိုျပန္တင္းလိုက္ကာ ဒီတိုင္းနာက်င္ေနရမွာထက္ အဆံုး႐ႈံးခံလိုက္ရမွာထက္ကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ၾကိဳးစားၾကည့္သင့္တယ္လို႔ေတြးမိျပီး သူမရွိရာအနားကိုတစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာရင္း
" Yong Sun ! Kim Yong Sun..... "
ေျခစံုရပ္ကာ သူမရဲ႕စိုစြတ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းအိမ္မွ အ့ံၾသထိတ္လန္႔သြားတဲ့အၾကည့္ကို နူးည့ံညင္သာတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ျပန္တံု႔ျပန္လိုက္ကာ Yongကိုေပြ႕ဖက္ထားမိ၏။
.........................................................
YOU ARE READING
မင်းသမီးလေးရဲ့ကိုယ်ရံတော် ( Z + U ) ©
Fanfictionဒီရင်ဘတ်က နာကျင်တာထက်ပိုနေတယ် ခံစားရအရမ်းခက်တယ် yong..... ဖွင့်ပြောဖို့ခက်နေတယ် မဟာတံတိုင်းကြီးကာရံထားသလိုပဲ..... အနားတိုးလာလေလေ အဆုံးမရှိတဲ့နံရံကိုမြင်ရလေလေနဲ့ ဒီရင်ဘတ်ကလည်းပိုနာကျင်လာလေပဲ..... ဖွင့်ပြောဖို့အရမ်းခဲယဉ်းတာမဟုတ်ဘူး ဖွင့်ပြောရဲတယ် ဒါပေ...
