တစ္ေယာက္တည္း မီးေရာင္မိွန္ျပျပေနရာဆီ လာေနတဲ့သူမကို တစ္ေနရာကေနေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ သူ.....
" oppa !..... Hye Jin ah..... Whee In ah..... "
" ဘယ္သူမွမရွိၾကဘူးလား ?? "
ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ေနရာမွာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နွင့္အသံျပဳရင္း သူမ႐ုံးခန္းတံခါးကိုဖြင့္ဖို႔လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမအနားကိုသူေရာက္နွင့္လို႔လာသလို စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း မီးပါျဖတ္ခ်လိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့
" အေမ့ ! "
ထိတ္လန္႔သြားတဲ့သူမမ်က္နွာေလးကို အေမွာင္ထဲမွာတင္ျမင္ေနရသလိုမ်ိဳး အလြတ္ရေနတဲ့သူမလႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ သေဘာတက်ျပံဳးရင္း အေနာက္ကေနသူမကိုယ္ေလးကို သိမ္းၾကံဳးေပြ႕ဖက္လိုက္၏။
ေၾကာက္သြားပံုရတဲ့ သူမရဲ႕႐ႈိက္ငိုသံသဲ့သဲ့က သူ႔ရင္ကိုေခ်မြပစ္ေနသလိုျဖစ္ေန၍ လြတ္ေပးဖို႔လက္ကိုေျဖေလ်ာ့လိုက္ခါနီးမွာ တိုးေဖ်ာ့ေဖ်ာနွင့္အကူအညီေတာင္းသံေၾကာင့္ လြတ္ေပးမယ့္လက္ေတြျပန္တင္းက်ပ္သြားခဲ့ရသည္။
" Byul~~ ငါ့ ကို လာကယ္ပါ~ "
ထိုစကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ေစာေစာကသူ႔ကိုမမွတ္မိတဲ့သူမကို ပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ရင္း ပုခံုးေပၚေမးတင္ျပီးနားနားကပ္ကာ
" သတိရတယ္ Yong..... "
Byulထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ႐ုန္းကန္ေနတဲ့Yongမွာ ခ်က္ခ်င္းျငိမ္က်သြားကာ အတန္ၾကာေတာ့မွ ကိုယ္ေလးလႈပ္လာခဲ့ျပီး လက္ေပၚက်လာတဲ့စိုစြတ္မႈတို႔နဲ႔အတူ
" Byul ? တကယ္ပဲByulလား ?? တကယ္ပဲနင္လား..... "
ထိုခ်ိန္ မီးေတြျပန္လင္းလာခဲ့သည္။
တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားမိတဲ့လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ကာ သူမကိုမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ဆြဲလွည့္လိုက္ျပီး မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြကိုလက္နဲ႔ညင္သာစြာသုတ္ေပးရင္း
" ခ်စ္တယ္Yong..... တို႔ကိုလက္ထပ္ေပးနိုင္မလား ? "
ေျပာလည္းေျပာ Yongေရွ႕ဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ကာ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့Byul လက္ကအိတ္ထဲကိုႏႈိက္ရင္း ေငြေရာင္လက္စြပ္ဘူးေလးကိုထုတ္ကာ သူမေရွ႕ဖြင့္ျပလိုက္ေလ၏။
Yongတစ္ေယာက္ အိပ္မက္လို႔ထင္ေနမိသည္။ သူမေရွ႕မွာလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့သူ႔ကိုလည္း မယံုနိုင္သလိုေငးေၾကာင္ၾကည့္ေန၏။ ခဏၾကာေတာ့ သူမမ်က္နွာအမူအရာေျပာင္းလဲသြားျပီး Byulကိုမ်က္နွာလႊဲလိုက္သည္။
" တစ္ၾကိမ္ထားသြားျပီးသူက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္ထားဦးမွာပဲ..... "
" Yong ! အဲလိုမေျပာပါနဲ႔..... တို႔ဘက္ကထားခဲ့မိတာမွန္ေပမယ့္ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ ? Yongအတြက္ပဲမဟုတ္လား..... "
" Yongသာ တို႔စကားကိုအေလးမထားခဲ့တာေလ..... "
ဒူးေထာက္ေနရာကေန ခ်က္ခ်င္းထကာသူမကိုျပန္ေျပာေနတဲ့ အမွတ္မရွိခ်စ္ေနမိေသးတဲ့ ထိုလူသားရဲ႕မ်က္နွာကို Yongအ့ံအားသင့္စြာျဖင့္ၾကည့္ရင္း
" ဝါး ရယ္ရတယ္..... Yahh ! Moon Byuli ငါအေလးမထားရင္ လက္ထပ္ခြင့္ဘာလို႔ေတာင္းေနေသးလဲ ? အရင္လိုပဲထားသြားေလ "
Yongလည္းေျပာျပီးေရာ Byulကဝမ္းနည္းေနေသာအသံျဖင့္
" Yong စကားကိုကပ္သတ္ျပီးမေျပာနဲ႔ေလ..... ထားခဲ့ခ်င္လို႔ထားခဲ့တာမွမဟုတ္တာ "
သူထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ရင္ဘတ္ကို႐ုတ္တရက္ၾကီး တဗုန္းဗုန္းထုကာ
" အဲဒါဆိုဘာလို႔ထားခဲ့လဲ ! ငါဘယ္လိုခံစားေနရတာနင္သိလား ေန႔ေရာညေရာအ႐ူးလိုပဲ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ Moon Byuliဆိုတဲ့ နင့္ကိုပဲျမင္ေယာင္ေနတယ္ နင္ရွိမယ့္ေနရာကိုလည္းအ႐ူးလိုပဲလိုက္ရွာေနမိတာ သိရဲ႕လား..... "
ငိုရင္းထုရင္းေအာ္ေျပာေနတဲ့Yongကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္လိုက္မိသည္။ ႐ႈိက္႐ႈိက္ျပီးငိုေနတဲ့Yongလိုပဲ တိတ္တဆိတ္မ်က္ရည္က်ေနရသူကByulပင္။ အားလံုးအတြက္ေကာင္းမယ္ထင္လို႔ သူမအနားကထြက္သြားရေပမယ့္ သူလည္းတစ္ေန႔မွေနမေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပဲေျပးေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြက CEOေျပာခဲ့တဲ့ သူမေအာင္ျမင္မႈအတြက္ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ သြားမယ့္ေျခလွမ္းေတြကို ေနာက္ျပန္လွည့္ခဲ့ရတာအခါခါ။
ေနာက္ေတာ့ ဘာမွေတာင္မၾကာလိုက္ပဲ အနားယူေတာ့မယ္လို႔သူမကေၾကညာျပန္ေတာ့ သူမကပါသူ႔ကိုတကယ္ၾကီးမုန္းသြားခဲ့ေလျပီဆိုကာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္သူမေရွ႕ကိုလာခ်င္စိတ္ေတြကို ႐ုိက္ခ်ိဳးျပီးသားျဖစ္သြားခဲ့ေလသည္။ သူမေစာင့္ေနဆဲဆိုတာမသိခင္အခ်ိန္တစ္ခုထိေပါ့။
" သိပါတယ္..... ထားခဲ့ရလို႔လည္းေတာင္းပန္တယ္ တကယ္ဆိုYongလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့ရမွာ..... "
သူမကိုဖက္ထားရာမွခြာလိုက္ကာ ငိုေနတဲ့သူမမ်က္နွာေလးကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး စကားေတြဆိုရင္းမ်က္ရည္သုတ္ေပးေနမိသည္။ သူ႔ေၾကာင့္နဲ႔ သူမ ငိုခဲ့ရတာမ်ားေနျပီ။ သူတကယ္ကိုမေကာင္းတဲ့သူပဲ သူမကိုေတာင္မယံုၾကည္ခဲ့မိဘူး အျမဲသံသယေတြပဲထားခဲ့မိသည္။
" ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ့နားကထပ္ထြက္မသြားပါနဲ႔ေတာ့..... "
" အင္း ကတိေပး..... "
Yongကိုကတိေပးဖို႔ေျပာေနတဲ့စကားေတာင္မဆံုးလိုက္ ေကာ္လာစကိုေဆာင့္ဆြဲျပီးနမ္းလိုက္တဲ့အနမ္းေၾကာင့္ Byulမွာရင္ခုန္သံေတြဝုန္းဒိုင္းၾကဲလို႔။ သို႔ေသာ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူျပန္တံု႔ျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ခ်ိဳျမိန္တဲ့အနမ္းထဲစီးေမ်ာရင္း ခဏၾကာေတာ့လူခ်င္းခြာလိုက္ၾက၏။
" ကတိ ထပ္မ မေပးနဲ႔..... အဟမ္း ပူလိုက္တာ "
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ျပီးမွ မ်က္နွာေတြနီေနပါေသာ သူ႔ရဲ႕မင္းသမီးေလးကို အသည္းယားသျဖင့္ ေစြ႕ကနဲေကာက္ခ်ီလိုက္ျပီး မ်က္နွာခ်င္းနီးကပ္လိုက္ေတာ့ သူမဘာထင္သြားတယ္မသိ သူ႔လက္ေပၚကဆင္းဖို႔အတင္း႐ုန္းေနေလသည္။
" ဘာလဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ Yong ? "
" ဘာလုပ္မလို႔ေတြးေနတာလဲ ျပန္ခုခံမွာေနာ္ "
လက္နွစ္ဖက္ကိုသိုင္းကြက္ထုတ္ရင္း သူ႔ကိုေျပာေနေလတဲ့Yongေၾကာင့္ Byulမွာမတ္တပ္ၾကီးဆြံ႔အသြားရသည္။ သူ႔႐ုပ္ကဘာလုပ္မယ္ထင္လို႔လဲေတြးရင္း သိုင္းကြက္ေဖာ္ေနေသာသူမနႈတ္ခမ္းကို ရေအာင္နမ္းလိုက္ေလျပီး။
" ဘာမဟုတ္တာေတြးေနတာလဲ Yongလိုမဟုတ္ပါဘူးေနာ္..... အိမ္ျပန္မလို႔ေပြ႕ခ်ီတာေလ "
ထိုစကားလည္းၾကားေရာ သိုင္းမင္းသမီးေလးမွာ မ်က္နွာၾကီးနီကာျဖင့္
" Yah ! Moon Byuli !!! ငါဘာ ဘာေတြ ေတြး ေနလို႔လဲ "
စကားအထစ္ထစ္ျဖင့္ေအာ္ရင္း Byulလက္ေပၚပါလာတဲ့ သိုင္းမင္းသမီးေလးမွာေတာ့ Love Moonအျပင္ေရာက္တဲ့အထိ ပြစိပြစိျဖင့္သာေျပာရင္း မ်က္နွာၾကီးမွာလည္းနီရဲလို႔ေနေလသည္။
ထိုျမင္ကြင္းေလးကို လံုျခံဳေရးခန္းကေနထြက္၍လာပါေသာ ျမားနတ္ေမာင္မန္ေနဂ်ာၾကီးမွာေတာ့ ပီတိအျပံဳးေတြတျဖာျဖာျဖင့္ အေဆာက္အဦးအထဲဘက္ကေနၾကည့္လို႔ေနေပကာ မိန္းမမီးဖြားဖို႔ဖုန္းဝင္လာ၍ သူလည္းခ်က္ခ်င္းေဆး႐ုံသို႔ေျပးရျပန္သည္။
ေျပးထြက္သြားတဲ့သူမမန္ေနဂ်ာၾကီးကို နွစ္ေယာက္လံုးလိုက္ၾကည့္ၾက၏။ ျပီးေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲကိုသူမအားခ်ီထည့္ရင္း
" oppaေတာ့ အေဖျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္..... "
" အားက်လို႔လား "
" Yongက ေမြးေပးမလို႔လား..... "
သူမအေမးကို သူကခပ္တည္တည္ျဖင့္လိုက္ေတာ့ ပုခံုးေပၚက်လာတဲ့ မနာက်င္တဲ့႐ုိက္ခ်က္နွင့္ အသည္းယားစရာအသံေလးျဖင့္
" yah !!! နင္ငါ့ပဲနိွပ္စက္မေနနဲ႔ ေတာ္ျပီငါ့ဟာငါျပန္ေတာ့မယ္ "
" ဟာဟားဟား စလိုက္တာပါ ဒီကေလးတစ္ေယာက္ေတာင္မနည္းထိန္းရမွာ..... "
ပါးကိုဆြဲရင္းဆိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းလွလွနွင့္ရယ္ေနေလတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္နွာေလးကိုေငးေမာၾကည့္ရင္း လက္နွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ဘယ္ေတာ့မွမပ်က္မယ့္ကတိစကားတစ္ခြန္းကိုေပးလိုက္၏။
........................................................
" Yongရဲ႕လက္ကိုဘယ္ေတာ့မွမလႊတ္မယ့္ ထာဝရကိုယ္ရံေတာ္ျဖစ္ပါရေစ..... ထြက္မသြားေတာ့ဘူးလို႔လည္းကတိေပးပါတယ္ "
ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္လူေတြအမ်ားၾကီးေရွ႕မွာ သူမေရွ႕ဦးေထာက္ရင္းကတိထပ္ေပးေနသည့္ အျဖဴ ေရာင္ဝတ္စံုေလးနွင့္Byulကို သူမလက္ျပန္ကမ္းေပးရင္းေခါင္းညိတ္ျပလိုက္၏။
ရင္းနွီးတဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕သာတက္ေရာက္တဲ့ Byulနဲ႔သူမတို႔ရဲ႕မဂၤလာပြဲေလးက ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားျခင္းမရွိေပမယ့္ Love Moonရဲ႕ျမက္ခင္းျပင္ကြက္လပ္မွာ ဝန္ထမ္းေတြရယ္ မိတ္ေဆြအနည္းငယ္တို႔နွင့္ သူမတို႔ရဲ႕မဂၤလာပြဲေလးကို လွပစြာအဆံုးသတ္ခဲ့ပါသည္။
ဘယ္သူေတြဘယ္လိုလက္မခံၾကပါေစ အဓိကနွလံုးသားတစ္စံုနီးစပ္ဖို႔သာလိုအပ္သည္။ ခ်စ္ျခင္းတရားမွာနယ္နိမိတ္မရွိသလို နွလံုးသားရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈမွာလည္း က်ားမဆိုတာမရွိေပ။ အရာအားလံုးထက္အေရးၾကီးတာက တစ္သက္တာလက္တြဲသြားၾကမယ့္ ေႏြးေထြးတဲ့လက္တစ္စံုဆိုတာ။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း လက္စြပ္ကိုဖလွယ္ကာ ရမၼက္မပါေသာအနမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းတရားကိုတံဆိပ္႐ုိက္နိွပ္ရင္း အားလံုးေသာလက္ခုပ္သံေတြၾကား လက္ထဲမွပန္စည္းေလးကိုေနာက္ျပန္ပစ္လိုက္တဲ့Yong။ ထို႔ေနာက္ အျဖဴ ေရာင္ဂါဝန္ေလးနွင့္လွေနေသာYongကို ညင္သာစြာByulေပြ႕ခ်ီျပီး မဂၤလာကားေလးအနားသို႔ေလ်ွာက္သြားလိုက္၏။
" အခုထိဒါကိုအိပ္မက္လို႔ပဲထင္ေနတယ္ Byul..... "
Byulကေတာ့ သူမကိုအေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ေစရင္း သူပါေမာင္းသူေနရာဝင္ထိုင္လိုက္ျပီး Yongမ်က္နွာကိုၾကည့္ကာ
" အိပ္မက္မဟုတ္တာ ညက်သိမွာေပါ့ "
ဆံႏြယ္ေတြကိုပြတ္သတ္ရင္းဆိုလိုက္ေသာ Byulစကားကို လက္သီးေသးေသးေလးျဖင့္ျပန္တံု႔ျပန္လိုက္၏။ Byulကေတာ့ သူ႔ပုခံုးေပၚက်ေရာက္လာတဲ့ Yongရဲ႕လက္ေလးကိုဖမ္းဆုပ္ရင္း သေဘာက်စြာရယ္ေနေလေတာ့သည္။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ သတို႔သမီးပစ္လိုက္တဲ့ပန္းစည္းကိုကိုင္ကာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေနျဖစ္သူနွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကားထဲအတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္ေနျပီးမွ
"" Whee ah \ Hye Jin ah ငါတို႔လက္ထပ္ၾကမလား ? ""
.......................................The...End....
YOU ARE READING
မင်းသမီးလေးရဲ့ကိုယ်ရံတော် ( Z + U ) ©
Fanfictionဒီရင်ဘတ်က နာကျင်တာထက်ပိုနေတယ် ခံစားရအရမ်းခက်တယ် yong..... ဖွင့်ပြောဖို့ခက်နေတယ် မဟာတံတိုင်းကြီးကာရံထားသလိုပဲ..... အနားတိုးလာလေလေ အဆုံးမရှိတဲ့နံရံကိုမြင်ရလေလေနဲ့ ဒီရင်ဘတ်ကလည်းပိုနာကျင်လာလေပဲ..... ဖွင့်ပြောဖို့အရမ်းခဲယဉ်းတာမဟုတ်ဘူး ဖွင့်ပြောရဲတယ် ဒါပေ...
