Artik emindim. Ben istiyordum. Turan -onu gormek, konusmak, tanimak istiyordum. Sabah uyandigimda hic bir sey dusunmedim. Ilk is hazirlanip aceleyle evden ciktim. Ne yapacagimi, onu nerede bulacagimi ne diyecegimi ben de bilmiyordum. Beni surukleyen tek sey istekti. Bara tekrar gitmek istemiyordum ama onu bula bilecegim baska bir yerde bilmiyordum. Derken Spor salonu aklima geldi. Bara ve evine gidemeyecegime gore spor salonunda sansimi denemeliydim. Dusuncemi gerceklestirdim de. Ve gercekten de bizi ceken benim cabamdan baska bir sey vardi. Buna inaniyordum o an icin.
Ben spor salonuna vardigimda Turan kapidan disari cikiyordu karsilasmamiz bizi ceken o seye beni inandirmaya yetmisti tesaduf mu?. Olmayada bilirdi. Cunki hayatta tesaduf diye bir sey yoktur. Olmasi gerekenler ve olmamasi gerekenler vardir diyordu uzun zaman once okudugum bir kitap.
Beni gordugunde sasirmisti o donuk ifadesi yerini saskinliga birakmisti. Ben agzimi bile acmadan onun baslamasini, bana iyi kotu fark etmez saskinligindan dogan bir soru sormasini ya da ne bileyim, en azindan bir sey soylemesini bekliyordum. Ama o yuzundeki soru isareti acikca gorunmesine ragmen bana 2 saniyeden uzun bakmadi ve yoluna devam ederek yanimdan sessizce gecti. Birsey soylemeliydim. Ne diyecegimi fazla dusunmedim. Ben de saskindim. Hizlica donup arkasindan konusmaya basladim.
----- Sen hep boyle misin? Hep tanimazliktan mi gelirsin?
Sesimi duymamis gibi devam ediyordu. Kendimi tutamadim. Bu gun onunla konusacaktim. Arkasindan kostum ve devam ettim.
---- Sana soyluyorum!
Bu sefer onu durdurmustum. Yine her zamanki sakin tavriyla yerinde bana dogru dondu ve umursamazca yuzume bakarak konusmaya basladi.
---- Pesimden mi kosuyorsun? Sen? Benim?
Sesindeki imayi anlamistim. Beni asagiliyordu. Ne cevap verecegimi bilmeyerek susmaya devam ettim. O durmadi.
----- Belayi seviyor musun? Olanlari unuttun mu? Senin beni tanimazliktan gelmen gerekir.
Bu sozler karsisinda verecek bir cevabim yoktu ki zaten o da duymaya niyetli degildi. Arkasini cevirdigi gibi gitdi.
Yine ben ve hayal kirikligi. Ama bu sefer cok kesindi. Hemen eve donmeye karar verdim. O coktan uzaklasmasina ragmen ben yerimde donmus bir sekilde duruyordum. Acikca belliydi iyi degildim.
Tam donup arabama dogru gidecekken birden gecen geceki adami gordum. O an icin bana oyle gorundu gibi gelmisti. O gece bana vurmaya calisan Turanla konusan o adam. Irelideki arabalardan birinin icinde gibiydi ki sadece bir kac saniye gore bilmistim hemen gitmisti. Yanlis gordum galiba diye dusundum ve arabama atladigim gibi eve gittim.
