-გაგიგიათ მშვენიერი გოგონა სახელად როუსი?
-კი და გავიგე რომ წინა გაზაფხულს სასტიკად მოკლეს ,ისე რომ მისგან არაფერი არ წაუღიათ,არც კი ვიცი რა უნდოდათ უმწეო გოგონასგან.
-მეტი რა უნდა წაეღოთ ? მისი წმინდა სული და მშვიდი სიცოცხლე განა არაა საკმარი?
-ა...
"გამარჯობა მშვენიერო როუს,შენზე ბევრი მსმენია"მხოლოდ ეს თქვა და ისე რომ რეააგირებაც ვერ მოვასწარი თმაში მწვდა,მთელი ძალით ეჭირა ჩემმი თმა და შეშლილი ჩაწითლებული თვალებით მიყურებდა,ეს მანიაკური ღიმილი კი სახიდან არ შორდებოდა "იცი რაამდენიხანია გეძებ?!? ღამეებია არ მძინებია ,დავეხეტებოდი სასაფლაოებზე და იქ ვათენებდი, გელოდი შენ ან შენს უტვინო ძმას ,მაგრამ არცერთი არ გამოჩნდით!"მითხრა და ფეხზე უხეშად ამაყენა,ხმას ვერ ვიღებდი ტკივილისაგან ,მაგრამ არც მქონდა რაიმე სიტყვა რომ მის წინაღმდეგ მეთქვა "გელოდებოდით..მაგრამ რას ვიფიქრებდი რომ ბოლოს ქუჩაში გნახვდი მშვიდად მოსეირნეს..რა გულუბრყვილო ხარ პატარა!"თავი მთელი ძალით გადამიწია ისე რომ ღამის ცაას ვხედავდი მხოლოდ "ახლა ჩვენ ერთ ბნელ და ცივ სარდაფში წავალთ,იქ ძაალიან ძაალიან დიდ დროს გაატარებ და შენი მბრძანებლის შესახებ ყველაფერს მეტყვი გაიგეე?!!"
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ბოლო სიტყვა ბოლო ხმაზე მიღრიალა და შემდეგ მთელი ძალით კედელზე მიმანარცხა,კედელს პირდაპირ სახით შევასკდი და მალევე ჩამოედინა ჩემმი ცხვირიდან ,წარბიდან და ტუჩიდან სოსხლი,მაგრამ ის ასე არ გაჩერდა,ისევ მომიახლოვდა და თმით მიმათრია თავისთან ახლოს"მოგეწონება იქ...იქაურობა შენაირი პარაზიტებითაა სავსე ბინძურო ძუკნა!! " უკვე ყელში მომკიდა ხელი და მკერდთან ზურგით მიმიკრო,მთელი ძალით მიჭერდა ხელს,მაგრამ არა ისე რომ დავეხრჩე,ვიცოდი რომ სისუსტის დრო არ იყო ,შანსი მქონდა გაქვევის და ეს შანსი უნდა გამომეყენებინა,ასეც მოვიქეცი და მოულოდნელად მთელი ძალით ფეხზე დავაჭირე ფეხი,მან ტკივილისგან წამოიყვირა და ხელი უნებურად მიშვა,მეც ეს ჩემს სასარგებლოდ გამოვიყენე და სისხლით გადაფარული სახით გავიქეცი გზისკენ რომელიც ჩემს სახლამდე მიმიყვანდა! უკვე მზე ამოდიოდა,მე კი ცრემლები მდიოდა უკვე ისე მიჭირდა სირბილი ,მაგრამ ვერ გავჩერდებოდი როდესაც ვიცოდი რომ უკან ის მანიაკი მომდევდა! "გაჩერდი!!!თორემ ტვინს გაგასხმევინებ!" უკნიდან მისი ყვირილი რომ გავიგონე,მეტად ჩავარდი პანიკაში და უნებურად ამეტირა "შანსი დაკარგე,ახლა კი მოგკლავ!"ესღა იყვირა,შემდეგ კი საშინელი ხმაც გაისმა ჰაერში! მე კი მწველი ტკივილი ვიგრძენი ზურგში,ისეთი ტკივილი ვიგრძენი რომ ბოლო ხმაზე მინდოდა ყვირილი,მაგრამ მაინც არ გავჩერდი ,თავს ძალას ვატანდი და როგორც შემეძლო მივრბოდი,მივრბოდი მაგრამ ბოლოს ფეხები თავისით მომეკვეთა და მიწაზე დავეცი,ამანაც არ გამაჩერა შემდეგ უკვე ხოხვით ვცადე მისგან თავის დახწევა,მაგრამ გვიანი იყო ,ის უეცრად თავზე დამადგა
