Te Amo Juanito Alfonso(I love You Juanito)

Unang Yugto

Narito ako ngayon sa lugar kung saan nagsimula ang lahat, Sa Burol, sa ilalim ng punong mangga kung saan kami ay namataan nila Don Alejandro, Donya Juanita. Ama, Ina, Madam Olivia, Maria at Josefina kasama ang ibang mga guardia personal na kaming dalawa lang ni Carmela na syang naging dahilan upang ipagkasundo kaming dalawa na ikasal.

"CARMELITA, GINOONG JUANITO? ANONG GINAGAWA NIYO DITO?"
narinig nila Juanito at Carmela sigaw ni Don Alejandro na syang ikinagulat ni Juanito kaya't bigla itong napayuko.

"Ipaumanhin niyo po Don Alejandro ngunit nagkakamali po kayo---" hindi na natapos ni Juanito sasabihin ko nya dahil bigla ng naglakad si Don Mariano papalapit sa kanya.

"may iba pa bang ibig sabihib ang lihim niyong pagkikita ni binibining Carmelita, Ganyan ba ang itinuturo ko sa iyo Juanito?" galit na tugon ni Don sambit ni Don Mariano kay juanito.

"Carmelita anak!" narinig nama nilang sigaw ni Donya Soledad at dali-dali itong tumakbo papunta kay Carmelita at sinalo ito dahil nawalan ito ng malay.

"Marahil ay napagod siya sa byahe at hanggang ngayon ay hindi pa pala kayo nakakapagpahinga" tugon ni Maria

"Mauna na kayong umuwi, pag uusapan pa namin ni Don Mariano ang solusyon sa nangyaring ito, hindu namin pallaagpasin ang kapusukan ng dalawang batang ito" tugon ni Don Alejandro

Sa mga oras na ito na iyo nakikinita na Juanito ang magiging takbo ng usapanpp ng kanyang ama at ni Don Alejandro

Nakakalungkot isiping ang mga bagay na iyon ay mananatili na lamang masayang ala-ala ng aming nakaraan na syang dumudurog sa aking puso. Paano kung hindi kami nakita nila Don Alejandro na magkasama ni Helena sa Tulay ng gabing iyon, siguro'y natuloy ang nakatakdang pag iisang dib-dib namin ni Carmela.

Bigla akong napangiti nang maisip ko ang bagay na iyon ngunit bigla muli akong nakaramdam ng kirot nang sumagi sa aking isipan ang katotohanang nagmula lamang si Carmela sa Kasalukuyan upang akoy iligtas.

Hindi naging madali para sakin na tanggapin ang katotohanang maraming nagbuwis ng buhay para lamang manatili akong buhay. Ang buhay ni Ama, Kuya Ignacio, Kapitan Corpuz, Josefina, Donya Juanita, Sonya, Madam Olivia, Ginoong Valdez, Ignacio at marami pang buhay ang nasawi dahil sa pagkabagong nakatakda.

Kaya pala parang may kakaiba kay Carmela lalo na sa kanyang pananalita, may mga salita syang binabanggit na sa kanya ko pa lamang naririnig, lalo na ang wikang ingles.
Hindi ko man nauunawan ang kanyang mga sinasambit noong kami ay nagpanggap na mag asawang british upang makapasok sa Korte kung saan didinggin ang kaso ng aking ama ay labis akong namangha sa husay nya sa pag iingles.

"Qué hay de ellos?" (how about them)
Seryosong tanong ng Guardia Civil sabay turo sa amin ni Carmelita. Agad namang tinanggal ni Juanito ang kanyang sumbrero at iniligay ito sa tapat ng kanyang dib-dib saka yumuko upang magbigay galang. Magsasalita pa sana sya ngunit siniko siya ni Sonya ang kanyang tagiliran. Naalala nyang nagpapanggap nga pala siyang pipe dahil hindi sya marunong magsalita ng ingles.

"Oh! Son mis amigos de Inglaterra, están aquí para participar en el comercio del galeón" (Oh! they are my friends from England, they are here to participate in the galleon trade.) Sagot ni Ignacio

"Entonces, que van a hacer aquí?" (then, what are they doing here?) nagtatakang tanong nung guardia civil. Napatingin naman si Ignacio kay Carmelita na tila naghuhudyat ito na yun na ang tamang oras upang magsalita sya.

"Oh!. Hi! Goodmorning, we were just wondering if we could get in? I mean...if its okay?" lahat sila ngayon ay nakatuon ang atensyon kay Carmelita at manghang-mangha sa husay nito sa pagbigkas ng wikang Ingles.