ელიზაბეტი 21 წლის გოგონაა,რომელიც გერმანიიდან კალიფორნიაში ბრუნდება.უკან დაბრუნებისას კი შეეჩეხება ბიჭს, რომელიც მის გემოვნებაში სრულიად ჯდება.ელიზაბეტი მასზე ფიქრს თავს ანებებს ,რადგან იცის ვეღარსაც ნახავს. მაგრამ ვინ იცის? ცხოვრება სავსეა დამთხვევ...
ტაქსიში ვზივარ და მივუყვები კალიფორნიის ქუჩებს...წამის წინ მომხდარი ამბები კვლავ თვალწინ მიდგას და უბრალოდ მეცინება.ძალიან სიმპატიური ბიჭი იყო ,უბრალოდ უხეში და რომ მითხრა დაგსჯიო მეთქი-ჰაა??? ამ ფიქრებში გართული ვერც გავიგე როგორ მივედი სახლამდე:
-მოვედით მის!-მითხრა მძღოლმა
-ამმ..მადლობა! რამდენი მოგართვათ?
-10 დოლარი.
-აი ინებეთ-20 დოლარიანი გავუწოდე და ვუთხარი-ხურდა დაიტოვეთ-უბრალოდ სხვა ადამიანებს ემსახურებიან და დღე-ღამე მუშაობაში ატარებენ და არ იმსახურებენ ცოტაოდენ ფულს?
სახლის წინ დავდექ...ჩავისუნთქე...ვხედავდი ჩემს პატარაობას ,რომელიც აქ გავატარე,არ ვიცი რატომ,მაგრამ ცრემლები მომერია. ამ დროს კი ვერონიკას ხმა მესმის:
-ჩემი პატარა დაიკო ჩამოვიდა!!!!
-ჩემო ლამაზო!!! როგორ მომენატრე იციი?? -გავექანე,შევახტი და ლამის წავაქციე.
-უპსს ასე მოგენატრე?
-შენ როგორ გგონია-და კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე.
-ეს ვისი ხმა მესმისს?? -გამოვიდა მამაჩემი,მომენატრა მისი სუნი,მისი თბილი სიტყვები... მივედი და გადავეხვიე,მისი დამახასიათებელი თამბაქოსა და პიტნის სუნი ხარბად შევისუნთქე და თავი სახლში ვიგრძენი.
-ჩემი პატარა გოგო! უკვე რამხელა ხარ.. დრო ასე მალე გავიდა?..
-მამიკო,მომენატრე! დედა სადაა?
-შედი სახლში და ნახავ.
სახლს თვალი მოვავლე არაფერი შეცვლილიყო.ბარგი კარებთან დავდე და დედის ძებნას შევუდექი. თუ გამოიცნობთ სად ვიპოვე? კიბეზე იყო ასული და წარწერას ჭერზე კიდებდა: კეთილი იყოს შენი დაბრუნება, კნუტო!!!
-დედაა!!!!
უცებ ჩამოვიდა კიბიდან და ჩამეხუტა.ამდენი ხნის მანძილზე ნაგროვი ცრემლები საბოლოოდ გარეთ გამოვუშვი და ჩემი ცრემლებით მხარი დავუსველე
