Mahirap At Mayaman TANDEM

chap 1

CJ's pov

habang nakapikit ako ay may mga alaala na paulit ulit sa aking isipan

(flashback)

"ma....ma...asan na kayo"

"p-plss  pauwiin niyo na ako gusto ko na makita ang magulang ko"

"lintek nga naman at buhay ka pa talaga"

"patayin niyo yan bago pa maabutan ni boss yan dto"

hahawakan na sana nila ako ng may marinig kaming tunog
tunog ng sasakyan ng pulis

"puny*ta nga naman sino nag sumbong sa mga lintek na pulis na yon"

"walang nakakaalam ng abandonadong bahay na to "sagot sakanya ng isang lalaki

"takbo na bago pa nila tayo maabutan dto"

kinapa ko ang ulo ko may malagkit akong nahawakan dahil sa nanlalabo narin ang paningin ko ay malabo narin sa paningin ko ang nahawakan kong likido hindi ko alam pero malansa lang ang naaamoy ko

maya maya lang ay biglang dumilim ang paligid

"portalo in ospedale ora"
(take him to the hospital now)

"sí signora"(yes madam)
anang boses ng isang lalaki

"dov'è la sua famiglia"
(where is his family)
tanung nito sa kanyang driver

"era estato a lungo orfano"
(he had long been orphan)

may mga boses na aking naririnig ibang lenguahe hindi ko sila maintindihan

"presto starai bene"
(you will be fine soon)

may humaplos sa aking mukha
kahit nanlalabo parin ang aking panigin ay sinubukan kung imulat ito

pero w-wala parin akong makita
ang sakit ang sakit sobra ng mata ko na parang tinatanggal
at bigla nalang ulit dumilim

(end of flashback)

gustohin ko mang dumilat ay parang tinatangal ang aking mga mata

hindi ko rin maigalaw ang aking mga kamay

"call the doctor now!!!!!"biglang sigaw ng isang babae

narinig ko din ang pag sara ng pinto

maya maya pa ay bigla ulit itong bumukas hindi ko man sila nakikita pero nararamdaman kung madami sila

"how long will that white cloth still cover his eyes"sabi ulit ng babae kanina

"we can now remove it after two days madam"anang boses ng lalaki

"how about
his blood"tanung ng babae

"his blood was fine now"

"but we will still continue to observe him"
"and if you need something madam just click the red bottom in your side"
ani ulit ng lalaki

"thank you doc"

at narinig ko ulit ang pagbukas at pagsara ng pinto

hindi ko alam pero ang bigat ng presensiyang nararamdaman ko

"don't worry you'll be recover soon" anang boses ng babae

bumukas ulit ang pinto
at sumara

lucia's pov

pagkalabas ko ng silid ay dumiritso ako sa kotse kung saan nag hihintay ang driver ko ng makita ko siya ay pinandar niya na ang makina ng sasakyan at saka minabela papunta sa akin pag kasakay ko ay napaisip ako sa sitwasyon ng bata

it was so terrrifying that a normal kid were almost get killed
i can't believe that there are people who doesn't know what there they doing
i must do anything to sue them but how i dont even no who they are sign

"ehum"driver

naputol ang pag iisip ko ng marinig kong umubo ang driver ko

"do you have problem madam"
driver

"yeah i have"
"im thingking on how i sue those bastard who almost killed the kid"
sagot ko

"why do you need to help that kid madam"

"i want to change his life i want him to revenge for what those bastard do to him"
sabi ko habang nakatingin sa labas

"could he agree to you madam"

"yeah sure he will"

tama kaylangan niyang pumayag hindi ako papayag na hindi niya magantihan ang mga gumawa nun sakanya

papikit na sana ako ng biglang bumusina ang aking driver sa gate

ng mapagbuksan ng kasambahay ay pinausad agad ng driver ang sasakyan patungo sa garahe

at tsaka ako bumaba sa kotse at dumiretso sa loob ng mansion

"good evening madam"
bati sakin ng mga kasambahay

"madam you're dinner is ready"
sabi ulit nila

pumunta ako sa mahabang lamesa na gawa sa marmol at saka tinignan ang aking pagkain na nakahanda

as usual heto na naman ang mga gulay

"yaya's"
tsaka naman nagsipuntahan lahat ng mga yaya

"how many times do i need to tell you all that i dont want to eat vegetables"

"sorry madam but we want you to  cure"
sabi ng isang maid

" cook the food i want"sabi ko
"if you don't then you're all fired" kaya naman nav sitakbuhan silang lahat papunta sa kusina

kiesh's Pov

alam ko' namin na matatanggalan talaga kami ngtrabaho kapag d namin nilutuan ang amo namin ng mga pagkain na gusto

"masama ba yung gusto lang natin na gumaling si madam"sabat ni ayel

"oo nga naman sayang tuloy lahat ng niluluto natin para kay madam"sabi naman ni aylene

bat ba kasi kayalangan pa nila yung isipin
kung pwede naman na lutuan nalang nila si madam ng hindi yun mainip kakahintay sa lamesa

dami pa kasi satsat eh

"hindi yun sayang tayo naman kakain eh"sabi ko

kaya nag si tinginan sila sakin

"oh bat ganyan kayo makatingin"sabi ko pano ba naman mga mukha parang kulang sa tulog eh

"ok lang naman samin kung ikaw lang kakain nun eh" sagot ng isa na katabi ni ayel

"bat ako lang andami kaya non"sabi ko ulit

"ikaw kaya kumain ng puro gulay ha"sabi ni rose

hmmm~~~ang bango ng niluluto ng iba

"palibhasa mag iisang linggo ka palang eh"sabi ulit ni rose

problema nitong mga to kung ayaw nila kumain edi hindi pinipilit ko ba sila

basta ako magpapakabusog ako mamaya ha'ha'ha

(@*-*@)