07.42 | Texting ✔︎

|05|

15.26

Okuldan çıkarken peşine takıldığı arkadaşlarının saçma okul dedikodularını dinliyordu. Normalde onlarla pek sohbet etmezdi okul haricinde ama daha sabah olanlar aklına gelince ister istemez gerilmişti. Ne olduğu belirsiz birr tarafından takip ediliyordu, bu işten zararlı çıkmak istemiyordu.

"Yarın bizimle gelecek misin kafeye?" diye soran arkadaşına döndü ve başını iki yana salladı. Bunun üzerine omuz silken kız ona el sallayarak evine gitmek üzere kendi evinin sokağına girdi.

Cebinde duran telefon titrediğinde yutkundu, henüz ondan gelecek yeni bir mesaja hazır değildi. Üstelik yalan söylediği açık olan bu adama güvenecek kadar kafayı yememişti. Adımlarını hızlandırdı ve aynı zamanda telefonunu çıkarıp gelen mesaja tıkladı.

@yervegoksahit: Beni dinlemelisin artık, bir açıklama yapmama bile izin vermeden engelliyorsun. Sormak veya sorduğun sorunun cevabını beklemek gibi adetlerin yok mu senin?

@kadehzehir: Senden bir açıklama istemiyorum. Şimdi defol!

@yervegoksahit kişisi engellendi.

Hemen hemen her konuşmanın sonunda onu engelliyordu ve sırf bu yüzden kendine kızıyordu. Derin bir nefes verdi ve evinin önüne gelip cebinden çıkardığı anahtarı binanın ağır demir kapısına sokup çevirdi. Ardından kendini içeri attığında biraz da olsa rahatlamıştı.

Merdivenleri çıkarken yaklaşan adım sesleri duydu. Kulaklığını kulağına taktıktan sonra özellikle sohbet etmekten kaçındığı komşulara yakalanmak istemediği için müziğin sesini son ses açtı. Yanından rüzgar gibi geçen bir adamla rahat bir nefes vermişti, insanların işinin olması güzeldi.

Evinin önüne geldiğinde paspasın üzerinde duran beyaz zarf dikkatini çekti. Üzerinde herhangi bir yazı yazmıyordu, bu yüzden elinde evirip çevirdi. Sonrasındaysa merakına yenik düşüp zarfı yırttı, içindeki dörte katlanmış kağıdı açtığındaysa yazan ilk kelimeye takılı kaldı.

Gülçehrem ile başlıyordu mektup. O halde kimden kime geldiği de açıktı...