Her şey rayından çıkmaya yeminli gibi. Nereye tutunmaya çalışsam da durduramıyorum hiçbir şeyi. Bu enkazdan kaçılmayacağını adım gibi bilmek canımı acıtsa da bir yolunu bulmaya çalışmanın çaresizliği içinde çarpa çarpa ilerlemeye devam ediyorum. Bir dur noktası var mıdır , bilemiyorum. Çıkış yok, kaçış yok, varış yok.. böyle nereye kadar gidilir bilemiyorum. Bu ağrıları dindirmenin bir yolu var mı yok mu , bilmiyorum. Arayamıyorum , bulamıyorum, gidemiyorum, kalamıyorum. Çıkıp şehrin en meydan yerine imdat diye bağırmak istiyorum.
Bağırsam duyulur mu sesim?
YOU ARE READING
Kafamın İçindeki Filleri Susturamıyorum!
Non-Fictionyaraya tuz basmakta neyin nesi? zaten her türlü kanamayacakmıydı..