• 007 •

81 35 3
                                    

Pintu bilik ditutup sebelum langkah Yoorin mula menuruni tangga. Rambut panjangnya yang merimaskan itu diikat poni.

Kepala gadis itu ditoleh ke kanan kiri, berharap ahjumma Seo sudah tercegat di dapur pada awal pagi.

Malangnya, lain yang dicari, lain yang dijumpai. Sofa yang diduduki Jungkook dituju, sengaja mahu mengacau emosi lelaki tersebut.

"Ahjumma Seo belum datang lagi ke?" soal Yoorin demi mendapat kepastian.

"Dia tak datang hari ni. Jaga anak dia, demam sebab tertelan kapas korek telinga semalam." Yoorin memandang kosong pada Jungkook.

"Tak lawak pun."

"Aikk, aku ada buat lawak ke?" dagu Jungkook digosok-gosok.

"Ishh, betul-betul la."

"Betul la tu." Yoorin mengangguk perlahan.

Seketika fikiran Yoorin teringat semalam punya cerita membuatkan gadis itu melabuhkan punggungnya di sebelah Jungkook.

"Haaa, cerita la pasal semalam awak berbual dengan abang kacak awak tu." kaki Yoorin disilakan sebagai persediaan mendengar cerita Jungkook.

"Wonwoo. Dia ada nama la. Bukannya abang kacak."

"Haaa, ye la tu. Betul la tu. Wonwoo." sebut Yoorin tanpa ada cacat cela pada sebutan nama 'Wonwoo' tadi.

"Tak. Wajib ke kena share dengan orang luar macam kau?"

"Hmmm, okey fine. Ye la, saya sedar saya siapa. Kalau tak ada orang luar macam saya ni, entah-entah awak dah kena---------"

"Kena apa? Mengungkit kau ea. K la, aku cerita sikit. Dah setahun lebih sebenarnya aku duduk Canada. Uruskan hal keluarga dekat sana. Ini pun aku baru balik Korea dalam bulan Disember tahun lepas."

"Sebab?"

"Ada benda aku belum selesaikan lagi. Hutang budi dengan budi." Jungkook mengeluh perlahan.

"Hutang apa?" makin bertimbun soalan yang diajukan Yoorin.

"Noktah. Cukup sampai situ je aku bagitahu." mata Jungkook terus beralih pada televisyen.

"Habistu hutangnya dah bayar ke belum?" Jungkook menggeleng.

"Orangnya pun aku tak dapat cari, macam mana aku nak bayar hutang. Kalau hutang tu aku dah lama langsaikan, aku tak ada lagi dekat sini rasanya."

Yoorin mengangguk faham walaupun tak berapa nak terang mendengar jawapan tergantung daripada Jungkook.

"Awak. Abang saya pernah pesan tau kalau nak urusan kita tu dipermudahkan, kita kena mudahkan urusan orang dulu."

"Jadi, apa kaitannya dengan aku?"

"Ye la. Awak cakap awak datang sini dari bulan Disember lepas, tapi sampai sekarang awak tersangkut dekat sini sebab tak jumpa orang yang awak dah berhutang tu. Takkan la awak nak guna cara yang sama je. Cari, cari, cari dan terus cari. Bukalah sikit pemikiran tu buat benda lain. Contohnya, buat kebajikan ke dengan orang lain dekat luar sana. Baru la tuhan tu bukakan jalan untuk selesaikan masalah awak ni. Ada faham?" kening Yoorin dinaikkan.

"Ni kau nak suruh aku buat pahala la dengan orang dekat sini?" Yoorin mengangguk laju.

"Takkan balik Korea dengan tangan kosong je, kan kan?"

***

Dari awal Jungkook melihat tindak-tanduk Yoorin mengambil satu persatu barangan di dalam pasaraya itu sudah menimbulkan satu-satunya tanda tanya.

Mnemophobia + jjkWhere stories live. Discover now