Μαμά λείπεις 3: Μαζί του

45

ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Ένα απόκοσμο βουητό με τραβάει από τον κόσμο των ονείρων και ανοίγω με δυσκολία τα μάτια μου. Φως δεν υπάρχει, παντού σκοτάδι, όπως και στο εσωτερικό της καρδιάς μου. Αφήνω το βλέμμα μου να αναζητήσει το μέρος από το οποίο προέρχεται αυτός ο ήχος και τότε παρατηρώ την πεσμένη συσκευή μου στο πάτωμα λίγα μέτρα πιο πέρα. 
Πως βρέθηκε εκεί το κινητό μου; 
Που βρίσκομαι; 

Μόλις επιχειρώ να σηκωθώ και να πλησιάσω το κινητό κάτι γερό με εμποδίζει. Στρέφω το κεφάλι μου προς τα δεξιά και αυτό που διακρίνω με σοκάρει κάνοντας με να κρατήσω την ανάσα μου μέσα στα πνευμόνια μου. 
Γιατί με έχει αγκαλιά ο Χάρης; 

Το κινητό συνεχίζει να χτυπάει ασταμάτητα και παραμερίζω για λίγο τις σκέψεις μου κατευθυνόμενη στο μέρος του. Απομακρύνω με δυσκολία το βαρύ χέρι του και πέφτω με φόρα στο πάτωμα, ασφαλίζοντας την κραυγή στο στόμα μου. 
Να πάρει η ευχή. 

Ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου το δευτερόλεπτο που η παγωνιά του πατώματος διαπερνάει την ραχοκοκαλιά μου, γεγονός που συνεπάγεται με ένα πράγμα. Είμαι γυμνή, την τύχη μου.

"Τι στο διάολο;" μουρμουρίζω, στηρίζω το κορμί μου με τις παλάμες μου και σηκώνομαι ευθύς αμέσως. Πιάνω το κινητό και το τοποθετώ στο αυτί μου, δίχως να διακρίνω το άτομο που με καλεί. 

"Ναι." ψιθυρίζω περιμένοντας την φωνή από την άλλη γραμμή. 

"Αγάπη μου είσαι καλά;" η μητέρα μου μοιάζει τρομοκρατημένη κι εγώ χτυπάω το μέτωπό μου από την ανοησία μου. Ξέχασα τελείως το μεσημεριανό. 

"Μια χαρά είμαι μαμά. Απλά είμαι με τα παιδιά." συνεχίζω το μουρμούρισμα κι εκείνη κάνει μια παύση συνεχίζοντας.

"Νικολέτα μου γιατί ψιθυρίζεις;" 

"Εμ..κοιμάται η Μαρία. Ναι αυτή η χαζή αποκοιμήθηκε. Τι να πεις μια ζωή ίδια θα μείνει αυτή η κοπέλα." χαζογελάω πασχίζοντας να διώξω το συνοφρύωμα που είμαι σίγουρη πως θα έχει σχηματίσει το πρόσωπο της, ευτυχώς με αποτέλεσμα. 

"Πότε θα γυρίσεις;" 

"Σε λίγο." της το κλείνω προτού προλάβει να πει κάτι περαιτέρω και αφήνω το κινητό πάνω στο τραπέζι, αρχίζοντας να ψάχνω μέσα στο σκοτάδι, τα ρούχα που μου είχε δώσει ο Χάρης. 
Γαμώτο, ο Χάρης. 

Έκανα έρωτα μαζί του...
Δεν το πιστεύω. 
Που στο καλό έχω το μυαλό μου;
Πως παρασύρθηκα, που να πάρει.