KALICI (GxG)

25. Bölüm

Herkese merhaba. 🙋🏻 Malumunuz, bir süredir bölüm atamıyordum. Fırsat bulmuşken şimdi atayım dedim. Umarım iyisinizdir. Yazım hatalarım olduysa kusura bakmayın. Teşekkür eder, keyifli okumalar dilerim. ❤️

(Derin'den)

Mira'yla birlikte pastanede oturuyorduk. Bende bir tuhaflık olduğunu fark etmişti. Sordu ama söylemedim. Kafamda birçok şey vardı ve şu an bunların hakkında konuşmak istemiyordum.

"Kanka yüzünden düşen bin parça, gece doğru düzgün uyumadığın da gözlerinden anlaşılıyor. Canını sıkan ne ise söyle kardeşine."

"Mira..." dedim. Devamını getiremedim.

"Kara kuruyla mı bir şey oldu?"

Hala cevap vermiyordum. Başımı çevirdim.

"Yine üzdü seni değil mi?"

"Kankacığım," deyip elimi bileğine koydum.

"Beni düşündüğünü biliyorum ama şu an bunun hakkında konuşmak istemiyorum."

"Tamam, bir daha sormayacağım."

Biz geldikten yarım saat kadar sonra bir arkadaş grubu gelmişti. Masalarımız yan yanaydı. Arada gözüm onlardan tarafa kayıyordu. Kendi aralarında gülüşüp sohbet ediyorlardı ve neden bilmiyorum ama bu benim de yüzümü güldürüyordu.

"Ne oldu?" diye sordu Mira. Benim baktığım gibi o da yan masadakilere baktı. Tekrar bana döndü.

"Gençlik be! Çok güzeller."

"Çok güzeller ama biz de yaşlı değiliz lan. Deme öyle."

Kahkaha attım. "Tamam ya, sadece aklıma eskiler falan geldi. Baksana o zamanki hallerimizi andırmıyorlar mı? Çok tatlılar ya."

"Öyleler. Deli gençlik be! Sen de kayıp gittin ellerimizden."

"Lan bir de bana diyordun."

"Bu senin lafın zaten. Hem ne bileyim ya senin yüzünden ben de melankoliğe bağladım şimdi."

İkimiz de kahkahalarla gülmeye başladık. Biraz sonra burada çalışan gençlerden biri elinde yaş pastayla o masaya doğru yaklaştı.

"Anlaşılan arkadaşlarına sürpriz yapmışlar."

Biz de onlarla birlikte alkışlamaya başladık. Bunu fark ettiler ve bize bakıp güldüler.

"Hanginizin doğum günü?"

Yakalı kırmızı tişörtlü kız elini kaldırdı. "Benim," dedi gülümseyerek.

"Mutlu yaşlar genç. Allah sağlıkla yenilerini göstersin."

Mira benden sonra "Mutlu yıllar," dedi.

"Teşekkür ederim, sağ olun."

Gençler arkadaşlarına sarılırken telefonum çalmaya başladı. Ekrana baktığımda sevdiceğimin ismini ve fotoğrafını gördüm. İstemsizce iç çekerken buldum kendimi. Mira'nın dikkatinden kaçmadı ama sesini çıkarmadı.

"Efendim?"

"Derin merhaba."

"Merhaba."

"Ne yapıyorsun?"

"Arkadaşımla oturuyorduk. Sen ne yapıyorsun?"

"Şirkette oturuyorum bende öyle. İki gün önce eve varınca mesaj at demiştim. Mesaj atmadın. Aradım, telefonun kapalıydı. Dün yine aradım açmadın. Sonra mesaj atmışsın, müsait değilim diye."