Life of the party • Dutch Michael Clifford fanfiction

Hoofdstuk 8.

‘Mam?!’ riep Michael geschrokken waarna die snel van me af klom.

Met een rood hoofd ging ik overeind zitten en veegde ik mijn haar uit mijn gezicht.

‘Ik uhm.. Er is- We waren gewoon wat aan het dollen,’ zei Michael uiteindelijk met net zulke rode wangen als ik.

Tot mijn verbazing begon Karen te lachen ‘Jullie hoeven mij niks uit te leggen hoor, ik ben ook jong geweest. Maar ik zie hoe je naar haar kijkt jongeman, mij houd je in elk geval niet voor de gek.’

Met grote ogen keken Michael en ik zijn moeder aan. Karen ging rustig op een grote leunstoel zitten en nam een slokje van haar thee. Ze sloeg haar linkerbeen over haar rechterbeen en keek ons nieuwsgierig aan.

‘Vertel, hoe hebben jullie elkaar ontmoet?’

‘Ik.. uhm.. Er was iets mis met mijn vliegticket waardoor ik in het verkeerde vliegtuig zat,’ zei ik langzaam, nog steeds wat in de war van haar reactie.

Ik legde haar in het kort het verhaal uit en Michael vulde me af en toe aan. Toen ik klaar was verwachte ik een ongelovig gezicht en een reactie zoals ‘Dus jullie hebben elkaar een paar uur geleden pas ontmoet?’. Maar die kwam niet. Karen glimlachte alleen en nam nog een slok van haar thee.

‘Ik denk dat het zo had moeten zijn, ik zie wel hoe jullie naar elkaar kijken en dat zie je niet vaak als mensen elkaar pas een paar uur kennen.’

Met grote verbaasde ogen keek ik van Karen naar Michael, ging ze nou serieus geen een of andere speech geven dat je niet zomaar vreemden mee naar huis moest nemen? Was dat iets Australisch ofzo? De jongens hadden me ook al zo makkelijk een baan aangeboden. Michael staarde met rode wangen naar zijn schoenen, zijn moeder had zojuist gezegd dat ze dacht dat wij voor elkaar bestemd waren.. Oh ja. Als ik eerlijk moest toegeven voelde ik me inderdaad op mijn gemak bij Michael en er was een kleine aantrekkingskracht maar of dat nou meteen iets betekende..

‘Ik weet niet zo goed wat ik daarop moet zeggen,’ antwoordde ik eerlijk.

Karen glimlachte ‘Dat hoeft ook niet, je ogen zeggen genoeg.’

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en leunde iets naar achteren, dit werd met de minuut gekker. Michael kreunde en verborg zijn gezicht in zijn handen.

‘Oke, dat is wel weer genoeg mam. Ik hou van je, echt, maar je klinkt een beetje als zo’n waarzegster nu en het is eng.’ Grinnikte Michael waarna hij zijn nu lege glas op tafel zette.

Karen grijnsde ‘Sorry lieverd, maar ik vertel alleen maar wat ik zie als ik naar jullie kijk. Waarom laat je Jacey je kamer niet even zien? Ik roep wel als het eten klaar is.’ Ze stond op en liep met alle lege glazen richting de keuken.

‘Je bedoeld hiermee toch niet te zeggen dat ze in mijn kamer moet slapen?’ vroeg Michael grappend aan zijn moeder.

‘Eigenlijk wel, de logeerkamer staat vol met troep en je bed is groot genoeg.’

Michael fronste zijn wenkbrauwen maar haalde daarna zijn schouders op, hij had dat antwoord blijkbaar niet verwacht maar nam er toch genoegen mee. Hij pakte mijn pols vast en trok me achter hem aan naar de trap.

‘Sorry.’ Mompelde hij zacht toen hij de deur van zijn kamer open hield en mij als eerst naar binnen liet gaan.

Ik grinnikte 'Waarvoor? Voor je moeder?'

Hij knikte 'Ze is een schat maar dat 'It's meant to be' gedoe vind ik een beetje te ver gaan.'

Ik lachte 'Ze bedoeld het goed en ik moet zeggen dat ik me wel gelijk op me gemak voelde bij jullie dus misschien heeft je moeder toch wel een beetje gelijk. En Sky heeft ook mijn filmpje online gezet terwijl ik dat niet wilde, als ze dat niet had gedaan had ik hier waarschijnlijk ook niet gestaan.'

Ik keek de kamer rond, Michael had een typische jongens kamer. De muren waren donkerblauw, er hingen een aantal band posters en zijn dekbed was simpel zwart. Het enige wat me opviel was dat het super netjes was, ik vermoede dat het door zijn moeder was opgeruimd want Michael leek me nou niet echt een persoon die heel netjes was.

'Dus.. Vind je het erg als we samen in mijn bed moeten slapen?'