Life of the party • Dutch Michael Clifford fanfiction

Hoofdstuk 19.

POV Jacey Blackwell.

Ik had er bijna spijt van dat ik mijn ogen voor een tweede keer had geopend. Er stonden nu drie dokters om me heen die me nieuwsgierig aankeken, een van hen scheen met een lampje in mijn ogen en weer een andere schreef van alles op zijn formulier. De twee jongens die net nog in mijn kamer waren had ik nog niet gezien, de artsen hadden ze weg gestuurd zodat ze me eerst nog een keer konden checken. De vrouwelijke arts had me wat te drinken gegeven en nadat ze al hun testjes hadden gedaan kwam het laatste onderdeel, de vragen.

'Hoe heet je?'

'Jacey Blackwell.'

'Hoe oud ben je en wanneer is je verjaardag?'

'Ik ben achttien en mijn verjaardag is op 14 februari'

'Waar kom je vandaan en hoe heten je ouders?'

Ik zuchtte maar beantwoorde toch de vraag 'Ik kom uit Engeland, Brighton om precies te zijn. Mijn moeder heet Emily, mijn vader James en mijn broertje Manuel.'

De dokters knikten allemaal goedkeuren 'Wat is het laatste wat je kan herinneren? Weet je nog hoe het ongeluk is gebeurd?'

Fronsend keek ik de drie dokters aan 'Ik lig hier omdat ik betrokken ben geraakt in een ongeluk? Ik bedoel, ik had ook niks anders kunnen verzinnen maar ik kan me niks van een ongeluk herinneren..'

'Wat is het laatste dat je, je kan herinneren?' vroeg de vrouw voorzichtig.

Ik vreef met mijn vingers over mijn pijnlijke slapen, nadenken gaf me nog meer hoofdpijn dan dat ik al had. In mijn gedachtes ging ik terug naar de laatste week, wat had ik ook al weer allemaal gedaan?

'Ik..' begon ik maar mijn stem stierf weg toen ik er niet gelijk op kon komen.

De vrouw glimlachte vriendelijk en legde haar hand even geruststellend op mijn knie 'Neem je tijd Jacey,' zei ze zacht.

Waarom was het zo moeilijk om te bedenken wat er voor vandaag gebeurd was? Ik balde mijn handen tot vuisten en probeerde nogmaals te bedenken wat er gebeurd was. Het eerste wat in me op kwam was de cover die ik gedaan had van the neighbourhood, Sky had me zover gekregen om hem te filmen en ik had haar laten zweren er niks mee te doen. Het tweede wat ik me herinnerde was dat mijn moeder en ik samen aan de keukentafel zaten met haar laptop voor onze neus.

'Ik heb mijn vakantie naar Canada gepland, ik weet niet meer precies wanneer dat was maar dat was het eerste wat in me op kwam,' mompelde ik met een frons op mijn voorhoofd.

Mijn gevoel zei dat er iets niet klopte, er miste iets maar ik kon er gewoon niet opkomen.

Voordat een van de dokters iets kon zeggen begon ik zachtjes te snikken 'Er is iets niet goed he? Ik weet dat ik iets mis, maar ik kan er gewoon echt niet op komen. Het is een zwart gat en hoe meer ik er over nadenk hoe meer hoofdpijn ik krijg'

Grote krokodillen tranen rolde over mijn wangen en ik verborg mijn gezicht in mijn handen. De vrouw kwam naast me op het bed zitten en vreef geruststellend over mijn rug.

'Jacey, weet je waar je nu bent?'

Door mijn tranen keek ik haar aan 'Ben ik niet in Engeland dan?'

Ik hoorde iemand naar adem happen en toen ik naar rechts kreeg zag ik een jongen met groen haar met grote ogen naar me kijken. Hij had zijn handen voor zijn mond geslagen en ik zag dat hij moeite deed om niet te huilen. Ik keek terug naar de vrouw naast me en hoopte dat ze snel antwoord zou geven.

Ze glimlachte triest en schudde haar hoofd 'Je bent in Australië liefje.'