041
Test
"Yuna, aalis na daw sila Kai."
Dahan-dahan lang ako tumango nang sabihin iyon sa akin ni Yeji-unnie. Hindi ako lumingon sa kanya at ipinagpatuloy ko ang pagsasagot sa assignment namin sa math. Narinig ko naman na bumuntong-hininga si Yeji-unnie at nagpaalam na aalis na siya. Matapos niyang umalis sa kwarto ay mabilis kung binitawan ang ballpen at kaagad na pumunta sa may bintana. Binuksan ko nang kaunti ang bintana na iyong mata ko lang ang makikita. Maya-maya lamang ay narinig ko na ang mga footsteps nila kaya nanatili akong nanuod.
Ilang segundo lang rin ay nakita ko nang lumabas 'yung TXT kasama 'yung mga unnie ko— siguro ihahatid nila 'yung TXT sa labas ng gate. Narinig ko silang nagsasalita ngunit hindi ko iyon pinapansin at nakatutok lamang ang mata at atensyon ko kay Kai na dahan-dahan ang paglalakad at nakayuko pa ang kanyang ulo.
Suddenly, I want to run and pull him into a hug. He doesn't deserve to be sad.
Alam kung nalulungkot siya dahil matapos niyang mag-confessed sa akin ay halos hindi ko siya makausap. I'm shocked sa mga pinagsasabi niya. I don't even know if maniniwala ba ako sa kanya but I think he's telling the truth. I can see it in his eyes. I can see how his eyes begging me to believe him.
Gusto kung maniwala sa kanya.
But of course, hindi gano'n iyon kadali. Like what I've said, marupok lang ako pero hindi ako tanga. I wanted to test him if he's really serious since he already said that he is not yet ready for a serious relationship but he said, he's now ready.
Syempre, I want an assurance. Gusto kung makasiguro na mahal niya nga talaga ako para sa huli ay hindi ako iiyak at matalo. I'm tired of that bullshit.
If he passed on my tests then, I'll give him a chance.
But a part of me saying na there's no need for that. A part of me saying na hayaan ko na lang kaming dalawa ni Kai na maging kami at maging masaya. I admit, gusto ko iyong mangyare but a big no, ayoko na ulit makita 'yung sarili ko na umiiyak dahil sa isang lalake. This time, sisiguraduhin ko na hindi na ako iiyak.
