Ona Söyle|| texting

37

Boşluktaydım! 

O gün bütün gerçekler gün yüzüne çıkmıştı ve ben anonimin Açelya olduğunu öğrenmiştim. Açelya bunca zamandır beni mi sevmişti? 

Peki bunları yüzüme söylemek yerine neden böyle bir yola başvurmuştu? Ben onu dinlerdim ve anlamaya çalışırdım. Böyle yaparak aramıza aşılması duvarlar koymuştu.

Ona aşıktım ve bunu gizleme gereği duymuyordum. Açelya'nın da beni sevdiğini biliyordum. Bunlar gerçekken diğerlerin ne önemi vardı? 

Neden gitme dediğim halde gitmiştin? O gün beni spor salonunda bırakarak çıkıp gitmişti. Onu sevdiğimi söylemiştim. Bu ona yetmemiş miydi? 

Kafamı yastığıma daha çok bastırdım ve derin bir nefesi dışarı doğru üfledim. Elimdeki telefonu yukarı doğru kaldırdım ve ekran kilidini hızla açtım. Daha sonra Açelya isminin üstüne dokunarak onu aramaya başladım ama telefon çalmadan kapanmıştı. 

Telefonu sinirle köşeye fırlattım. O da hızımı ayarlayamadığım için yataktan sekerek yere düştü. Umursamadım ve yan dönerek duvarı izlemeye başladım. 

Kafamın içinde kaos ortamı vardı. Sadece Açelya ile konuşmak istiyordum. Yanımda dursa da yeterdi. Konuşmak istemese de onu anlardım. 

Bu sırada evin içinde zil sesi duyuldu. Evde kimse olmadığı için oflayarak yataktan kalktım ve uyuşuk adımlarla dış kapıya doğru yürümeye başladım. Boy aynasındaki yansımam ise acınası duruyordu. 

Saçlarım dağılmış ve birbirine girmişti. Göz altlarım ise morarmış ve şişmişti. Bu genelde fazla bilgisayarın başında kaldığım zaman olurdu ama bu sefer sebep başkaydı. Bu sefer ki yorgunluğum üzüntü ve endişeden kaynaklıydı. Açelya'yı deli gibi merak ediyordum ve iki gündür neden aramalarıma cevap vermiyordu? 

Dış kapıyı açtım ve kendime doğru çektim. Karşımda beklemediğim birisi duruyordu. Gerçi kimi bekliyordum ki? 

Volkan? 

Gözlerini kaçırarak konuştu. "Konuşmamız lazım. Açelya ile ilgili." 

Başımı anlayışla salladım ve yana çekilerek geçmesi için izin verdim. Eğilerek ayağındaki botları çıkardı ve yanımdan geçerek odama doğru yürümeye başladı. Birçok kez evime gelmişti ve Volkan bu konuda rahattı. 

Odama girdi ve arkasını dönerek beni beklemeye başladı. Bende yanından geçerek yatağımın ucuna oturdum. O ise ayakta durmuş sabırsız bir şekilde odamı izliyordu. 

"Seni dinliyorum?" 

"Açelya'ya iki gündür ulaşamıyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum."

Suratımı buruşturdum. "Bende ulaşamıyorum. Evine gittin mi?" 

Volkan kaşlarını çattı. "Gittim ama kapıyı açan kimse olmadı. " 

Ensemi sıvazladım ve kızgın bir şekilde konuştum. "Açelya'nın beni sevdiğini biliyordun. Bunu bana nasıl söylemezsin?" 

Volkan'da sesini yükselterek konuştu. "Bunca zamandır kızı fark etmedin. Şimdi mi aklına geldi?" 

Ayağa kalktım ve karşı karşıya geldik. Benden birkaç santim daha uzundu. Onunda gözleri şişmiş ve kızarmıştı. 

"Böyle saçma bir olayda ona yardım etmeni gerektirmezdi. Bu onu daha çok yaraladı." 

Volkan'ın çenesi kasıldı ve dişlerini sertçe birbirine vurdu. "Bunu sen söylemesen hak verebilirdim Burak. Şimdi saçmalamayı kes ve beni dinle." 

Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Anlat hemen." 

"Açelya'yı anca sen bulabilirsin ve benim bir fikrim var. Yardım edecek misin?" 

Tekrardan yatağın ucuna oturdum ve gülümseyerek konuştum. "Açelya için her şeyi yaparım. Sana yardım edeceğim." 

***

Merhaba

Finale son üç bölüm kaldı. Sakız gibi bölüm aralıklarını uzatmak istemiyorum. En kısa zamanda yeni bölüm gelecektir. Sağlıcakla kalın :)