Deniz durgun, martı sesleri yok.
Sahil bomboş, bir Allah'ın kulu yok.
Nerede bu aşıklar?
Nerede sevda yüküyle ezilmiş yarenler.
Eskiler derdini sinesine çekmek için gelirdi.
Dalgalar kıyıya vurdukça gam atılır, yürek hafiflerdi.
Derdimiz mi çok da;
Boğazdaki o koku deniz kokusu,
Teknelerin ufuk çizgisinde süzülmeleri,
Dermanı olmayan bir derde düşmüş gibi,
Sinemizde olup bitene,
yüreğimizi sızlatan o derde.
Yeterli gelmiyor mu artık.
Yoksa kederimiz mi yok.
İhtiyacımız mı kalmadı denize.
Yüreğimiz, limandaki bir tekneye binip gitti mi?
Ne zaman bıraktık sahi.
Gözlerimizi kapatıp içimizdekiyle yüzleşmeyi.
Belki de denizin derman olmadığını anlayıp, onunla(derdimizle) yaşamaya alışmışızdır.
JE LEEST
AŞK İMKANSIZI BEKLEMEKTİ
PoëzieBir gülüşü vardı azizim. Hem bağımlısı yapıyordu kendine. Hem bitiriyordu içten içe. Hala afallıyor gözlerim. Cenneti görüp de cehenneme düşmüşcesine. Fark edemedim azizim. Çöldeki seraptan ibaret...
