Ex-Boy

VI

In commemoration of the Typhoon Yolanda, November 8, 2013. I dedicate this chapter to my best friend in heaven, who, among many, died or have gone missing.

"Ms. Cordova, you've been absent for almost two weeks, again. I'm disappointed," Mr. Axell Delos Pobres clicked his tongue as I eyed the faculty room. "Bakit ka na naman absent?"

I curved my left eyebrow downward, "Sir, it's "mine" not "min." still avoiding eye contact.

"I don't care. Sagutin mo ang tanong ko. Alam ba 'to ng mama mo? Or do you need me to tell her your class standing lately?" paghamon ni Sir. Kaya napatingin ako sa kanya with a blank expression.

Of course she knows. Always.

Imbes na sumagot nakatuon lang ang tingin ko sa table niya, konti lang yung mga nakarolyong batch ng papers. Nasa right side naman yung tatlong stacks at may chine-check pa siya, na ngayon ay nasa ibaba ng kanyang folded hands.
Ang kalat na rin ng kaniyang buhok at may konting pawis na tumutulo sa gilid ng noo niya.

"Family prob." tipid na sagot ko.

Kahit 'di naman talaga. But that's the only way para mas kumonti ang sasabihin niya.

"If that's the case, pwede ka namang mag-share sa'kin. Kasi obligation ng advisers na tulungan ang students niya." malumanay niyang tugon, tas nginitian ako nang kay haba.

Sir, I appreciate your help but I don't need one.

I know nagtitimpi na lang si Sir pero nakakahiya 'pag nalaman niyang trivial naman ng reason ko. Kaya ata lumabas siya muna saglit.

At about my love life pa. Saka...

Tumingin ako sa katabi niyang desk. Kung saan nakangising umuupo si Ms. Michelle, rinig pa yung "konnichiwa minna-san" mula sa laptop niya.

Nakakahiya 'pag marinig din niya reason ko. Baka pag-usapan pa nila 'yon dito sa faculty room. Kaya as much as possible, about family na lang. Kasi for one, makakarelate sila. Parang mas valid.

Huminga siya ng malalamin at naglean forward ng konti. Which made me sit on the edge, back against the fluffly cushion of the office chair.

"Alam mo," pagsimula niya, pero ngayon may kahinaan na ang boses.

No. Not this again.

"Buti ka nga may mama eh—" yumuko ako at kinalikot ang aking mga kamay, "your mother cares for you while ako,"

Your situation is different from mine. Why would you share that again to me. Mas nakokonsensiya ako lalo.

"I wish I have a mother like you."

'Di niyo alam ang buong storya kaya don't go comparing yours from mine. And it's so hard just thinking about the bagage I'm feeling. Let alone voice them out.

At ayaw kong umiyak dito. Never.

•———•

Pagdating ni Sir pinabalik kami sa room and hindi ko inexpect yung betrayal na ginawa niya. I thought naasahan siya, I thought he cares about me. Pero ano nangyari?

"Please sit down on the floor and kneel before Jesus Christ as we pray: Our Father..."

Nagcontinue sila sa pagdeliver ng prayer nila. Ano ba talaga ang purpose mo Sir Axell.

"Hold your hands together with your seatmate and tell them how are you feeling today."

Namuo agad yung mga luha ko, parang burado ang kanilang mga mukha, nagiging ragged na rin pahinga ko, at naduduwal habang humihikbi ng mahina.

Hindi pa natatapos yung instruction ni Sir, nang makaramdam ako ng pagbabara ng lalamunan kaya mabilisan akong tumakbo at pinilit kong makasuka agad sa bowl. Hindi kalaunan ay nakasuka na rin ako at nagasikaso na. Pati na rin sila Peanut at Nurse  Aiki. Nasa labas na ng CR. Dinal ata ni Peanut si Ms. Aiki.

Dahil sa hindi ko pa kaya ulit makipagplastikan ng smile, pumunta muna ako sa nurse office. Sinamahan ako ni Ms. Aiki.

"Hija, namumutla ka pa rin. Pahinga ka muna until matapos yung klase. Iiwan ko kay guard yung susi, okay?" mahabang lintaya ni Nurse.

"By 7am nandito na po ako nyan. Thank you po." tumango ako at nag mano sa kaniya. At nagbbye na rin.

Nong narinig ko na yung bell for 6pm, tumayo nako dahan-dahan at nagasikaso ng mga gamit. May club activities pala sila ngayon. Ako wala.

"Hayss" pagbuntong hininga ko lang.

Mukhang narinig ng panahon yung hinihiling ko.

"Uhm, hi, may I know kung anong year ka na pala?" tanong ng isang anghel, este lalaking mestizo, matangkad din.

"18 yeard old po, currently a Grade 12 student."

May inabot siya flyer about another band and sabi ko same location lang. Sila ba yung nagpapagawa?

Hindi kalaunan at lumabas at bat bawal.

"Ohhh ang pangit ng color scheme and di nagcocompliment sa hue niya"

Sabi niya, okay for part time raw dito and maayos yung drop ng bosses.

"So other than that kayo na ang masabi. Open naman siya kahit kanino." ani Kliff.

"Shut up!" nagbow ko 90° tas di marunong tumayo. Alam kong wala pake yung mga employees when were good finishers. We share the same drings mewness netchat. Nagsisigawan na naman yung mga nasa bleachers.

Hinatak ko na rin sila hanggnag sa finish line and umabot kami!

"The violet luzviminda was hard hit by the typhoon haiyan and will still provide help to clean cancabato bay. All of them are doable."

"Napatango ako nang di ko namamalayan?" tanong nong officer at hinubaran ako kahit panay iyak na ako.

Nagmotion siya to stop, "At kung nakita niyang vinideo pa nga nila saka nagsex sila sa harapan mo. Ano gagawin mo?" Hinawakan niya mukha ko palapit sa kanya.

"Aalis! Aalis ako! Mga hayop kayo! Isusumbong ko kayo sa mga militar dahil sa ginawa niyo."

Alam ng tasting it na hindi para sayo iyon. Kung meron man ako panghihinaan, marksman nila yun.

Nanginginig pa rin katawan ko sa ilalim ng makapal na silop hahahha. Dont force yourself to smile if you cant. Because people should start to understand healthy boundaries and no secrecy.