VANİLYA ÇİÇEĞİ

🥀 Değişmek Mümkün Mü? 🥀

Ne oldu da araları bu kadar bozuldu ? Diye düşünmeden edemiyordum.

Kafamın içindeki merak zilleri çalmaktan delirmiş âdeta beni kamçlıyordu. Öğren diye.

Ateş bana doğru gülümseyip ;

- Artık ben gideyim. Arkadaşların da yanında olduğuna göre onlar sana iyi bakarlar. Dedi.

Oturduğu yerden kalkıp elindeki ilaç poşetini Zeynep'e uzattı.

- Ilaclarını almayı unutma. Doktorun söylediklerini de mutlaka yap.

Kapıya doğru ilerlerken durdum. Bir-kac kelime dahi olsa konuşmak istiyordum onunla. Gitmesini istemiyordu bir yanım.

- Her şey için teşekkür ederim Ateş. Senin sayende kendimi çok da iyi hissediyorum.

Sadece bir kaç kelime dökülmüştü ağzımdan. Konuşma istediğim vardı ama istediğim kelimeler bir türlü dökülmüyordu.

- Önemli değil. Dedi Ateş.

Tekrar kapıya doğru yöneldiğinde gözüm Batu'ya takıldı.

Batu, Ateş' in bana söylediklerinden sonra kollarını vücudunda birleştirip sakin bir şekilde duvara yaslanmış dikiliyordu. Tabi herkes öyle sanıyordu.

Aslında Batu'yu dikkatli bir şekilde incelediğimde tırnak uçlarını giydiği siyah ceketin kollarına bastırdığını fark ettim.

Gerçekten çok sinirli olmalıydı. Yoksa bu şekilde davranmazdı. Ama onu bu kadar sinirlendiren şey neydi ?

Ateş'in bana karşı olan konuşmalarına mı ? Yoksa dün geceyi Ateş'in evinde geçirmiş olmam mı sinirlerini bozuyordu ?

Dün geceyi Ateş'in evinde geçirmem onu ilgilendirmezdi. Sonuçta benim hiçbir şeyim değildi. Ayrıca mecbur olmasam onun evinde de kalmazdım.

Tanımadığım bir insanın evinde kalmam ne kadar güvende olurdum o da ayrı bir mesele ama şu an konumuz bu değil zaten.

- Sonra görüşürüz Yıldız deyip Ateş kapıdan çıktı.

Ateş' in evden çıkmasıyla Batu kollarını birbirinden ayırıp derin bir nefes aldı. Sanki Batu dört gözle Ateş'in evden gitmesini bekliyordu.

Ateş varken nefes almayı unutmuşta olabilirdi kızgınlıktan. Gittiğinden beri derin derin nefesler alıp vermesi bunu kanıtlıyordu.

Bana doğru baktığında Ateş'in kucağında eve gelmem ve onun evinde kalmamdaki neden kafasını kurcalıyor olmalıydı. Gözlerinde öğrenmek için can atan merakını görebiliyordum.

- Yıldız sen iyileşmene bak. Iyileştikten sonra seninle konuşacaklarımız var.

- Tamam dedim sadece.

Sonuçta yapacağımız konuşmanın neyle ilgili olduğunu adım gibi biliyordum.

Biliyordum bilmesine ne zaman olacağını bilmiyordum. Sonuçta Batu ile ne zaman konuşsak sonu istemediğimiz durumlarda bitiyordu.

Batu kapıdan dışarı çıkarken Zeynep ve Nehir evde kalmışlardı.

- Kızım çok korkuttun bizi. Başına bir şey geldi sandık. Dedi Nehir.

- Özür dilerim. Böyle olsun istemezdim.

- Önemli değil. Ama bir daha böyle bir şey olduğunda mutlaka bize haber ver. Ne durumda olursan ol.

- Söz veriyorum mutlaka vereceğim.

Zeynep mutfağa gidip bize çay koyarken Nehir ile konuşuyorduk.