Pamuk kadar beyaz yumuşaktı,
yanakların.
Gün batımı, rengini andırıyordu,
dudakların.
Sanırsın efkarlı sazın tellerine,
vurur misali ayaklanıp, şahlanıyordu.
Saçların
Seninle aynı şehirde,
Aynı havayı solusakta, birlikte.
Her defasında,
Koltuğuma oturup,
Yatağıma uzanıp,
Televizyon izlediğimde,
gözlerim takılırdı,
duvarımda asılı, duran,
dört çerçevenin, içine,
Oturtup hapsettiğim
fotoğrafının, resmine,
Mutfağa girdiğimizde,
ilk işin musluğu açıp,
Ellerini yıkar misali yaparak
Döner dönmez,daha
parmaklarına birikmiş,
su birikintilerini,katre, katre,
sıçratmak, olurdu yüzüme.
Oturma odasının, çekmecesinde,
Albüm sayfaları, arasına saklayıp
biriktirdiğimiz geçmişimize.
Bakar, anardık, birlikte.
YOU ARE READING
Şiirsel Nefes (KİTAP OLACAK)
PoetrySana elimde bavulumla gelmiştim Hoşçakal demeye, Sense bana öyle bir sarılmıştınki! Birdaha hiç bırakmayacakmışçasına, Biliyorum ağlıyordun Omzuma koyduğun, kafanla, Kokluyordun Yanında ben olmasam bile, Beni benle yaşayacak,yaşatacakmışçasına...
