And Narry?

Hoofdstuk 10 - We Need You

Ik heb speciaal gelet op mijn spelfouten omdat ik reacties kreeg dat het er zoveel waren. Sorry daarvoor.

LIAM:

We zitten in de cafetaria van het ziekenhuis. De dokters moesten nog wat dingen onderzoeken bij Niall en ik nam die kans om ervoor te zorgen dat iedereen iets te eten kreeg. Niet dat het echt werkt, maar ik heb het toch geprobeerd. Louis en Zayn hebben iets gegeten. Harry daarin tegen niet en ik wil nog een poging wagen daar iets aan te veranderen.

"Harry eet je broodje op" Ik kan mijn stem niet echt dreigend laten klinken, want hij is nog schor van het wenen. Als blikken konden doden dan was ik zeker weten dood.

"Het kan je wat schelen dat ik even geen honger heb, maar het kan je niets schelen dat Niall al ik weet niet hoelang zijn polsen open snijdt?" Zijn woorden komen er zo spottend uit. Ze snijden recht door mijn hart en mijn schuldgevoel wordt alleen maar groter dan het al was.

"Harry!" roept Zayn beschuldigend uit. Ik laat mijn hoofd neervallen en kijk naar mijn schoenen. Niet in staat nog iets uit te brengen. Een eenzame traan komt uit mijn oog gevallen.

"H-het spijt m-me" krijg ik nog over mijn lippen gewrongen. Mijn stem bibbert en Louis komt op me af en slaat zij armen om me heen.

"Met beschuldigen komen we nergens verder. Het was de taak van iedereen van ons om dit te voorkomen, maar dat hebben we niet gedaan. Ik denk niet dat iemand van ons dit van Niall had verwacht."

"Jullie kennen Niall niet" Hij zegt hij luid, toch luid genoeg voor Louis om het te horen en om de bom te laten omploffen.

"En jij wel? Als jij hem zo goed kende waarom heb jij hem dan niet tegen gehouden? Waarom heb jij het dan niet opgemerkt?" De afkeuring droop van zijn stem af. Harry en Louis zien ruziën is één van de verschrikkelijkste dingen. Niet zo verschrikkelijk als het zicht van Niall liggend in dat witte bed met zijn armen bedekt met sneden.

"STOP" Het is nu Zayn die er zich mee bemoeit."Dit lost niets komt. Het enige wat je hier mee bereikt is dat one direction uit elkaar valt. We hebben elkaar nodig. Nu meer dan anders." Hij heeft gelijk. Alleen bereiken we niks. Samen kunnen we alles. Als er één ding is dat we hebben bewezen is het dat wel. Maar we zijn niet met zijn allen samen. Nee, er ontbreekt iemand. Zonder Niall is er geen one direction.

"Jullie kunnen jullie vriend terug bezoeken" Komt een verpleegster vertellen.

ZAYN:

Nadat de verpleegster weg is. Staan we allemaal op en gaan nar boven. Ik loop voorop. Harry achter mij en dan Louis met zijn arm nog altijd om Liam heen. Als we voor Niall zijn deur staan, wil ik de klink van de deur opendoen. Maar ik ben bang voor wat ik erbinnen ga zien. Mijn hand blijft gewoon op de klink liggen. Ik wil me omdraaien en zo hard weg rennen als ik kan. Maar dit is niet iets waar ik voor kan wegrennen. Nee, dit is iets waar ik door moet. Niet alleen. Wij moeten hier door. Voor Niall.

Want als hij wakker zullen wij er zijn. Als? Nee, hij wordt wakker. Daar is geen twijfel over! Toch?

LOUIS:

We staan voor Niall zijn deur, maar wanneer Zayn de deur wil opendoen blijft hij staan met zijn hand op de klink van de deur. Harry duwt hem gewoon aan de kant en gaat de kamer binnen. IK weet niet wat er met die jongen is, maar ik zal eens een hartig woordje moeten spreken met mijn boyfriend, want hij moet weten dat hij niet de enige is die hier doorheen gaat. Wij allemaal hebben het moeilijk.

We gaan de kamer binnen en ik trek Zayn ook mee binnen. Harry gaat aan één kant van Niall zitten, Liam aan de andere kant en Zayn gaat aan zijn voeten staan. Ik ga achter Harry staan en leg mijn hand op zijn schouder. Harry kijkt me aan en geeft me een flauwe glimlach. Ik glimlach terug.

Zo zitten we daar. Praten over vanalles en nog wat. Tegen hem en tegen elkaar. De dokters zeiden dat we tegen hem moesten praten alsof hij gewoon wakker was. Dat door het horen van onze stemmen hij misschien wakker zou worden en geen geheugenverlies zou hebben.

"Misschien moeten we zingen:" Harry kijkt omhoog. Recht naar mij. Ik knik.

"Ja, dat is een goed idee" zegt Liam. Hij heeft het zwaar wij allemaal, maar hij voelt zich dan ook nog verantwoordelijk om ze voor te zorgen dat het met de rest van goed gaat. Zayn houdt zich sterk voor de rest van ons.

"Shut the door, turn the light off.

I wanna be with you.

I wanna feel your love.

I wanna lay beside you.

I cannot hide this even though I try.

Hearts beats harder. Time escapes me.

Trembling hands touch skin.

It makes this harder.

And the tears stream down my face." begint Liam te zingen en dan neemt Harry het over.

"If we could only have this life for one more day.

If we could only turn back time." Dan beginnen we allemaal te zingen. Het klinkt zo raar zonder Niall. Niet compleet.

"You know I'll be

Your life.

Your voice.

Your reason to be.

My love.

My heart is breathing for this.

Moment in time I'll find the words to say.

Before you leave me today. " Als we gedaan hebben met het refrein kijken we naar Niall. Wachtend tot hij zijn solo zingt, maar het blijft stil.

"Niall je moet zingen. Het is uwe solo. NIALL!" Het lijkt alsof Harry zijn stoppen doorslagen, want hij begint als een gek aan Niall te schudden en zijn naam te roepen. "NIALL WORDT WAKKER! JE MOET ZINGEN! NIALL!" Ik probeer Harry weg te trekken van Niall, maar het lukt me niet. Zayn komt me helpen en met ons twee krijgen we Harry los van Niall. Hij breekt in tranen uit en ik hou hem vast. Zijn hele lichaam schokt.

"Hij moet wakker worden Lou" mompelt Harry tegen mij. En wat moet ik dan zeggen. Ik kan hem toch niet beloven dat hij gaat wakker worden, want dat is niet zeker.

Ik druk hem zo dicht tegen mijn aan als ik kan tot hij wenend in slaap valt.

Ik weet niet hoe lang wij dit nog volhouden.

Kom op Niall wordt wakker.

We hebben je nodig.