Elim varmıyor yazmaya.
Dilim varmıyor söylemeye.
Hüngür hüngür ağlasam da bulamıyorum halimi anlatacak kelime.
Ha bire "Ben kesin bittim!"diyorum.
Sonra içime bir his doğuyor.
Kalk diyor!
Pes etme!
Vazgeçme!
Allah'ın rahmetinden ümidini kesme!
Ben de kalkıyorum.
Çünkü Rabbim kalkmamı istiyor.
Pes etmemi istemiyor.
"Ben varım kulum!"diyor.
İçim rahatlıyor.
Gözlerimden akan her yaş, sanki içime içime akıyor da yüreğimdeki yangını söndürüyor.
Bitmedim.
Bitmedim Rabbim.
Çünkü Sen bitirmedin.
"Ol!"dedin.
Oldurdun.
Benim kalkmamı istedin.
Kalktım.
Ben kalkmadım.
Ben ağlamadım.
Sen kaldırdın!
Sen ağlattın!
Sen benden vazgeçmedin...
Alemlerin Rabbi olan,
Merhametlilerin en merhametlisi,
Kendisinden başka ilah olmayan,
Kullarına şahdamarından da yakın olan,
Çok ama çok affeden,
Bağışlayan,
Defalarca hata yapan kullarını yine de huzuruna kabul eden,
Kainatı yaratan,
Her şeyi hikmetli bir şekilde yaratan,
Ey Güzeller Güzeli Rabbim!
Yine geldim.
Sana geldim.
Beni kapından döndürme.
Affet.
Bağışla.
Merhamet et.
Bizi Sana layık eyle.
Affet Rabbim.
Lütfen, affet.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Koş Gel
Non-FictionÂhiret... Cennet... Cehennem... Güzellikleriyle tanıtılan cennet... Kavurucu ateşiyle tanıtılan cehennem... Âhiret için çalışana cennet... Dünya için çalışana ise cehennem... Mizanda; Sevaplar ağır gelirse cennet... Günahlar ağır gelirse cehennem...
