Bazen ruhunu alıp kenara çekilmek gerek!
Yalnızlığın her zaman açık kapısından girip, karanlığın gizemli odalarında soluklanmak...
Hor görülmüş saf duyguları taşımaktan yorulmuş ruhunu, sessizliğin güvenli kollarında dinlendirmek gerek bazen!
Arındırmak gerek...
Anlamsızlık içinde kıvranarak anlam kazanmaya çalıştığın sözlerini, değersiz ifadelerden arındırmak gerek!
Boşluğun sonsuzluğunda kaybolan cümleleri, insanların yokluğunda sadece kendin için anlamlandırmak gerek.
Çekildiğin kenardan etrafına bakmak...
Görmediklerini saklayıp; duymadıklarını susarak, söylemediklerini unutmak gerek!
Verdiklerini toplayıp aldıklarına sayarak, kaybettiklerini geri alıp ruhunu tamamlamak gerek!
