Kabanata 31

710 20 1
                                    

Kabanata 31

Chaos

I do not know how to react. I felt like I am being numb. I never expect something like this to happen. Kasi bakit ngayon pa? Bakit ngayon pa kung kailan akala ko ayos na ang lahat? Nanlulumo akong napaupo sa pang hihina habang pinagmamasdan siyang hindi mataham sa paghagulhol dahil sa labis na pag iyak. Her eyes is bloody red and it's sore already. Doon pa lang ay alam ko na agad na kanina pa siya umiiyak.

"K-Kailan pa 'to ate?"

"Kanina pa..." she said in between sobs.

She's looking at me apologetically with full tears in her eyes. Nanginginig man ang buong katawan ay pinilit kong kumalma.

"Why didn't you call me sooner?" I asked trying to calm my voice.

"I- I tried calling you many times but your number is out of reach," she sobbed.

I suddenly felt guilty. Sa ngayon ay hindi pa rin siya kumakalma. Natatakot din ako para sa mga bagay na maaaring mangyari kay ate Reign pero pinipilit kong maging positibo. I don't want any negative thoughts to consume me. Hinawakan ko ang nanginginig kong mga kamay at humugot ng malalim na hininga.

"I'm sorry ate. Naka-off ang cellphone ko kanina. Late ko na rin naibukas. This is all my fault," gumaralgal ang boses ko.

She shook her head as she released more tears.

"N-No. No one's at fault. Do not blame yourself."

Nadidismaya akong tumango. I can feel my body being weak. Iba't ibang mga ideya na rin ang tumatakbo sa aking isipan. What if ate Reign is in danger? What if something bad has  happened to her? Naiiling akong napayuko.

"Nasubukan mo na ba siyang tawagan? Baka may pinuntahan lang?" I asked again.

I don't know what to do but I am trying my best not to break down. Kailangan ako ni ate Ally at lalo na ni ate Reign para mahanap siya kung sakali mang nawawala siyang talaga. Damn! It's almost midnight!

"She's out of coverage too. Nagtanong tanong na ako. Tumawag na sa mga kakilala namin pero hindi siya nakita!" she said histerical.

Lumapit ako sa kaniya. I tried reaching out her hand to calm her down at the very least. This is no time to panic.

"Baka may emergency lang..." I said almost unsure as well.

"You know Sovereign wouldn't leave without telling. I had a feeling that she's in danger."

I felt my extreme nervousness crawl in my veins. She's right, ate Reign wouldn't do that. She would always tell us her whereabouts. Paano nga kung... may nangyaring hindi maganda sa kaniya? No! Hindi ako dapat nag iisp ng hindi maganda. This won't solve anything.

"Ate! Hindi naman siguro. I know she's fine. Huwag kang mag isip ng hindi maganda!" pigil ko sa mga iniisip niya.

"I'm sorry. I-I'm just so scared... I don't know what to do..."

"Thinking ill won't help us find her. We need not to panick ate. Nagreport ka na ba sa mga pulis?"

Abot abot ang kaba sa aking dibdib. Pinipilit ko lang talaga na maging kalmado pero ang totoo ay kung ano ano na rin ang naiisip ko dahil sa labis na pag aalala. Ate Reign is my family. I've lost enough. I don't think I can handle losing more.

Napailing ako sa sariling naiisip. Nagbara ang aking lalamunan at gumuhit ang sakit sa aking dibdib.

"I did! Pero hindi daw sila pwedeng gumawa ng aksiyon dahil wala pang twenty four hours!" she cried again.

Between those Words (Montalban Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon