Jungkook gidecekti.
Bu onun için çok iyi bir şeydi ama canım yanmıyor desem yalan olurdu. Daha ondan yeni hoşlanmaya başlamıştım ve o şimdi gidiyordu... Bu haksızlıktı. Daha önce gitmeliydi. Ben ondan hoşlanmadan önce. Bana bunu yapamazdı.
Saatlerdir tavanı izleyerek yatıyordum. Hafta sonu olduğundan okul yoktu ki zaten okul olsaydı bile gidebileceğimi sanmıyordum. Hareket edecek gücüm yoktu. Büyükannem beni çağırsa da kalkamamıştım yataktan. Her şey daha yeni olsada canımı yakıyordu. Hatta en çok yeni olması yakıyordu canımı.
Hem onun bana karşı ne hissettiğini de bilmiyordum daha. Beni öpmüştü. Bir şey hissetmese öpmezdi, değil mi? Elimi de tutmuştu... Aramızda bir şeyler geçmişti işte ve bunun hakkında bile konuşamamıştık. Çok hızlı olmuştu her şey. Şimdi gitmesi haksızlıktı. Gitmemesini isterdim.
Hayır, bencillik yapıyordum. Bunun onun için ne kadar zor bir karar olduğunu unutuyordum. Neler hissettiğini, ne kadar zorladığını hiç düşünmüyordum. Böyle düşünemezdim. Onu da düşünmem gerekiyordu. Bencil olamazdım.
Yorganı kafama kadar çekip, ayaklarımı sinirle yatağa vurdum. Bunları düşünmek canımı yakıyordu.
Masanın üzerindeki telefonum titrediğinde, yorganı ittim ve uzanıp, telefonumu aldım. Tekrar yorganın altına girip, mesajı açtım.
bilinmeyen numara: selam
bilinmeyen numara: sana son kez bir şey söylemek istedim
Kaşlarım çatıldı. Son kez. Ne diyordu bu?
chaeyoung: son kez mi?
bilinmeyen numara: evet
bilinmeyen numara: seni daha fazla rahatsız etmek istemiyorum
chaeyoung: ama bana daha kim olduğunu söylemedin
bilinmeyen numara: bunu hiçbir zaman söyleyemem
chaeyoung: saçmalama
bilinmeyen numara: üzgünüm
chaeyoung: olma
chaeyoung: hiçbir zaman kim olduğunu bilmeyecek miyim yani
chaeyoung: bu saçmalık
chaeyoung: kim olduğunu söylemek zorundasın
bilinmeyen numara: lütfen bunu daha fazla uzatmayalım
bilinmeyen numara: küçük bir şey söyleyeceğim
bilinmeyen numara: özür dilerim
bilinmeyen numara: sana bazen yalan söyledim
bilinmeyen numara: kim olduğumu anlamandan korktum
bilinmeyen numara: ve lütfen güçlü ol chaeyoung
bilinmeyen numara: kim ne söylerse söylesin onları düşünme
bilinmeyen numara: canın ne yapmak istiyorsa onu yap
bilinmeyen numara: kimsenin canını yakmasına izin verme chaeyoung
chaeyoung: seni niye dinleyeyim ki
chaeyoung: gidecek olan birini niye dinleyeyim
chaeyoung: bana ismini söyle
bilinmeyen numara: hayır ismimi söylemeyeceğim
bilinmeyen numara: ama ismimin baş harfini söyleyebilirim sanırım
chaeyoung: hayır direkt ismini söyle
bilinmeyen numara: j
chaeyoung: jongin
chaeyoung: hayır bu saçma oldu
bilinmeyen numara: biraz
bilinmeyen numara: gitmem gerekiyor
bilinmeyen numara: kendine iyi bak
chaeyoung: hayır bekle
Mesajım görüldü oldu ama cevap vermedi. Hızlıca düşündüm. J? Jungkook?
Hızlıca doğruldum. Her zaman onun olma ihtimalini saçma bulmuştum ve bir süre sonra bilinmeyen numaranın kim olabileceğini düşünmeyi bile bırakmıştım. Çünkü daha çok Jungkook'u düşünüyordum ve aslında bilinmeyen numarayı da.
Aslında dikkatli düşününce çok da kolaydı. Sıcak çorba ve büyükannesinin evinin bu mahallede olması. Beden dersinde nerede olduğunu yalan söylemesi. Beni öpmesi. Aynı ortamda olduğumuz zamanlarda da ben ona bakmadığım zamanlarda mesaj atmıştı hep. Yalan söylemişti, kendinden hep üçüncü kişi olarak bahsetmişti. Onu düşünmememi istemişti. Korkmuştu anlamamdan. Jungkook olma ihtimali hep çok mantıklıydı aslında ama ben hep bunu düşünmekten kaçmıştım. Jungkook çok yükseklerdeydi gözümde ama değildi aslında. Şimdi anlıyordum.
chaeyoung: jungkook
Mesajım iletilmemişti bile. Hemen onu aradım ama telefon kapalıydı. Hızla yataktan kalktım ve ayakkabılarımı giyip, koşarak evden çıktım. Onaylaması gerekiyordu. Buna ihtiyacım vardı. Bir şeyler yapmam gerekiyordu.
Büyükannesinin evinin önüne geldiğimde, nefes nefese kalmıştım. Ama durmadım. Hemen zile bastım. Sabırsızdım. Kalbim hızla atıyordu.
Kapının açılması sanki saatler sürmüş gibiydi. Sonunda açıldığında ise, "Jungkook," dedim nefes nefese. Büyükannesi karşımdaydı. "Nerede?"
"Jungkook gitti." dedi.
Jungkook gitti.
