13 reasons why - dramione

proloog

Hij is nog nooit zo nerveus geweest om haar te zien. De gedachte aan het gesprek wat hij moet gaan voeren maakt hem doodsbang. Haar reactie kan hij maar niet voorspellen. Terzijde, hoe zou hij in godsnaam zelf reageren als ze hem ging vertellen wat hij haar gaat vertellen? Huilend? Woedend? Het zou alle kanten uit kunnen gaan en Draco heeft het idee dat hij het allemaal gaat meemaken vanavond. Het vermoordt hem langzaam. Hij weet heel goed dat hij haar pijn gaat doen vanavond. Misschien wel meer pijn dat ooit ten voren. De hele week was het al te merken dat Draco ergens mee zat, Hermelien had hem zoals altijd direct door. Toch was de afgelopen week anders, hij bleef alles verzwijgen en voor zich houden. Er kwam een afstand tussen ze deze week. Allemaal door hem. Alweer.

Draco stapt stevig door de gangen van Zweinstein. Hij weet precies waar hij moet zijn. Hoewel hij nog een goed kwartier heeft voordat ze afgesproken hadden wil hij op tijd zijn. Hij wil er eerder zijn dan zij. Moeilijk maar haalbaar en met de ervaring die hij ondertussen met haar heeft, weet hij hoe laat hij er moet zijn om haar voor te zijn.

Het is één van de laatste stappen van zijn plan. Nog drie dingen en alles is voorbij. Hij blijft de gedachte herhalen. De gedachte houdt hem rustig. Toch houdt de gedachte hem lang niet rustig genoeg voor wat hij zo moet gaan doen, hij raakt met de seconde nerveuzer. Inmiddels is hij aangekomen op de afgesproken plek. Zoals elke keer is het bij de Kamer van Hoge Nood. Ze wachten op elkaar voor de ingang en gaan samen naar binnen, vanaf dan praten ze uren door. Het zijn de fijnste momenten van Draco zijn week, elke keer weer. De Kamer weet zich elke keer weer te overtreffen en laat staan zij. Elke keer lijkt ze nog mooier dan de laatste keer dat hij haar zag. De beste momenten in zijn leven hebben zich afgespeeld in die ruimte. Tegelijkertijd, ook de slechtsten. Zijn zesde jaar op Zweinstein. Alle relatieproblemen. Elke keer als de gedachtes bij hem omhoogkomen probeert hij ze weg te jagen met de mooie herinneringen aan de Kamer. De herinneringen die hij er elke keer met haar maakt. Alle liefdevolle woorden en gebaren. Het wordt alleen steeds moeilijker. Soms lijkt het alsof hij alleen maar negatief kan denken, alsof al het positieve langzaam verdwijnt. Laatste legde hij het haar uit als het gevoel dat er voortdurend een dementor om hem heen liep, eentje die al het geluk recht uit zijn ziel wegzoog. De kamer was zijn veilige plek had hij gezegd. Hij had gelogen: zij was zijn veilige plek. Maar zijn eens volkomen veilige plek wordt ook steeds grimmiger.

Op het moment dat Draco voetstappen hoort haalt hij nog snel een hand door zijn haar, een hopeloze poging om het nog een beetje te fixen. Hij trekt zijn stropdas recht en wat strakker. Per ongeluk trekt hij hem iets te strak aan. De stropdas zit strak tegen zijn keel aan, in plaats van losser maken trekt Draco hem onbewust nog strakker aan. De stof begint in zijn keel te snijden, toch gaat Draco door. Er ontstaan kleine, zwarte vlekjes in zijn zicht. Hij voelt hoe zijn adem vast blijft zitten in zijn keel. Hij is dichterbij dan ooit. Waarom doet hij het niet nu, vraagt hij zich af. Het kan net zo goed nu. Dan hoort hij haar stem.

"Hey."

Het ene woordje, die kleine begroeting, laat hem verschrikkelijk schrikken. Zijn handen vliegen van de stropdas af. Adem komt hem tegemoet en dankbaar neemt hij het in. Zijn nek voelt pijnlijk aan maar hij negeert het. De zwarte vlekjes verdwijnen na een paar keer in en uitgeademd te hebben.

"Hey," reageert Draco dan op haar. Ze staat al tegenover hem, haar bruine ogen kijken hem bezorgd aan. Het is niet de eerste keer dat ze zich zorgen maakt om de jongen, maar de laatste tijd is het steeds vaker voorgekomen. Ze negeert het en drukt een kus op zijn wang.

"Ik open de kamer, kunnen we daarna verder praten," zegt ze zacht tegen hem. Hij kan alleen maar knikken. Terwijl ze voor de kamer langs loopt staart Draco haar na. Wie had het verwacht dat Hermelien Griffel zijn vriendin zou worden? Het was zijn droom geweest sinds het eerste schooljaar. Dit jaar was het gelukt. Toch was het niet genoeg voor hem, het was niet genoeg om hem zijn plan niet te laten uitvoeren.