13 reasons why - dramione

1

Opnieuw wordt het een slapeloze nacht voor haar, ze krijgt het direct door wanneer ze merkt welke kant haar gedachten uitgaan. Haar ogen trillen van vermoeidheid maar in slaap vallen wilt maar niet lukken. De afgelopen twee maanden waren een ware hel geweest voor Hermelien. Slapen lukte haar niet meer sinds de verdwijning van Draco. Slapen was niet het enigste wat niet meer lukte, lessen bijwonen werd steeds moeilijker en haar focus leek verdwenen als sneeuw voor de zon. Draco zijn verdwijning had haar leven omgetoverd tot een ware hel. Elke avond weer piekert Hermelien net zolang totdat ze in slaap valt, iets wat niet meer voor drie uur gebeurt. Toch staat ze elke ochtend weer netjes om half 9 klaar om te ontbijten. Ze kan er nooit over stoppen. De laatste avond dat ze hem zag heeft zich al wel vijftig keer herhaalt in haar hoofd. Het enige wat ze erbij kan voelen naast verdriet is spijt. Hermelien kan niet stoppen met alles bestempelen als haar fout. Ze durft het niemand te vertellen en het vreet aan haar. Nog nooit eerder heeft ze ergens zoveel last van gehad.

Wat Hermelien misschien nog wel het allerergste vindt is dat ze niet weet hoe het afgelopen is. Draco is verdwenen en er is sinds de bewuste avond geen spoor meer van hem opgedoken. De eerste weken was Hermelien doodsbang, elk moment moest zijn lichaam gevonden werden. Hij had notabene duidelijk verkondigd dat hij zijn leven zou eindigen – hij zou naar hierboven of hieronder gaan. Wekenlang had de angst haar wakker gehouden, het was moordend geweest. Toen na de eerste maand er nog steeds geen lichaam was gevonden begon Hermelien zich dingen af te vragen. Er waren zoveel zoektochten geweest naar een lichaam, op de magische wijze maar zelfs op de dreuzel wijze. Niks werd gevonden. Het leek alsof Draco van de aardbodem was verdwenen. Zelfs een team Schouwers had de opdracht gekregen om hem te zoeken. Dit was het eerste moment dat Hermelien twijfelde aan de dood van hem, misschien was die wel gewoon weg en niet dood. Een nieuwe vraag die haar alleen maar meer redenen tot piekeren gaf. Zo blijft ze elke avond opnieuw wakker. Elke avond vraagt ze haarzelf af waar Draco kan zijn, of hij echt nog leeft en of hij haar mist. Hermelien heeft zo'n verschrikkelijke spijt van de laatste keer dat ze hem zag. Ze heeft hem een brief geschreven, hij kwam onbeantwoord terug.

De nacht is langer dan ooit tevoren. Hermelien heeft nog meer vragen dan ooit. Ze heeft zoveel behoefte aan antwoorden dat het haar gek maakt. Altijd dacht ze veel over Draco te weten, over zijn tijd als dooddoener en over zijn verleden thuis. Natuurlijk is ze er zich van bewust hoe zwaar hij het heeft gehad. Echter dacht ze dat het langzaam beter werd. Ze moet de redenen voor zijn plan tot zelfmoord weten. Zoals elke avond roept dit een laatste vraag bij haar op: was zij ook één van de oorzaken? Het is een vraag waarop Hermelien geen antwoord kan verzinnen. Ze dacht altijd dat ze van elkaar hielden, maar er is zoveel gebeurd in het verleden dat ze niet weet of ze tot de redenen behoort. Had Draco maar wat achtergelaten, bedenkt Hermelien zich, al was het maar een simpel briefje. Het non stop denken over Draco zijn vermissing maakt haar nog vermoeider dan dat ze al was.

Een tik op het raam maakt Hermelien alert. Ze gaat rechtop in haar bed zitten. De rode bedsprei verschuift zich bij haar plotselinge beweging. Hermelien luistert grondig of ze het nog een keer hoort, dit blijkt niet het geval te zijn. Ze zucht om haar eigen gedrag, het zou wel een takje geweest zijn. Misschien Foppe. In ieder geval zeker geen reden om rechtop in bed te gaan zitten. Op het moment dat Hermelien weer normaal wil gaan liggen hoort ze opnieuw wat. Het lijkt alsof er opnieuw meerdere malen op het raam getikt wordt. Hermelien schenkt er geen aandacht aan na de eerste keer. Toch blijft het doorgaan. Ze begint zich te irriteren, ze mompelt half vloekend wat over Foppe. Die kut klopgeest ook, denkt ze nog. Het getik wordt harder. Hermelien besluit om er wat van te zeggen. Ze gooit haar deken van haar af, zacht zuchtend staat ze op. De kou komt haar tegemoet waardoor Hermelien rillend in haar pyjama staat. Ze denkt terug aan het moment dat ze de pyjama kreeg. Het was één van Draco zijn kerstcadeaus aan haar. Een pyjama in zijn huiskleuren. Een vrij korte pyjama zelfs. Zelfs een sexy pyjama. Ze weet nog hoe Draco tevreden naar haar had gekeken toen ze hem voor het eerst droeg.