part 23

17.6K 2K 45
                                    


"ဘာလို႔တိတ္သြားတာလည္း
မင္းရဲ႕ပင္ဂိုပုံစံအတိုင္း စကားမ်ားတာေတြမလုပ္ေတာ့ဘူးလား"

ရင္းယာန္စကားတို႔က ခပ္စစျဖစ္ေနမွာေတာ္အေသခ်ာပင္။
အေျပးအလႊားမွတ္ဉာဏ္ေတြကို တူးေဖာ္ေနပုံရတဲ့လီ႐ွန္းပုံကလည္း မထုံတတ္ေတးအမူရာနဲ႔ ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနခဲ့သည္ကိုး။

အတန္ငယ္အခ်ိန္ၾကာမွ စဥ္းစားရက်ပ္သည့္ေလသံနဲ႔ ထိုလူသားျပန္ေျဖလာသည္က...

"ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေနတာ ဘယ္မွာသိခဲ့လည္း....
ဘယ္တုန္းကသိခဲ့လည္းဆိုတာ..."

"ငတုံး...!!"

ရင္းယာန္ရဲ႕ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ေဝဖန္သံေၾကာင့္ထင္ အဲဒီမလွမပမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္လာသည္။

::ငယ္ငယ္တုန္းကအတိုင္းပဲ

ရင္းယာန္ၾကည္ႏူးစရာတစ္ခုအားေတြ႔သည့္ႏွယ္
ရယ္ေသြးလႊမ္းေနရင္း...

"သစ္ပင္သရဲကိုမွတ္မိေသးလား..."

ဖ်တ္ခနဲလက္သြားတဲ့လီ႐ွန္းမ်က္လုံးေတြေၾကာင့္ ရင္းယာန္ပိုလို႔ေတာင္ရယ္မိသည္။

လီ႐ွန္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ငယ္ဘဝကပုံရိပ္တခ်ိဳ႕ကိုျပန္ျမင္ေယာင္ေနပုံရသည္။

"ငါေသာက္ရမ္းေတြပ်င္းေနလို႔ လူ႔ျပည္ကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ကေလးေလးေတြကို
လိုက္စေနတာေလ
အဲတုန္းကမင္းကဒီထက္ေတာ့ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"

"အဲ..အဲဒီတုန္းက
သရဲအစစ္မဟုတ္ဘူးေပါ့"

အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔ တေလာကလုံးက အထူးဆန္းဆုံးအံျသင့္စရာကိုေတြ႔လိုက္တဲ့ပုံနဲ႔ ေမးလာတဲ့ပုံက တကယ့္ကိုနရင္းအုပ္ခ်င္စရာေလး။

"မဟုတ္ဘူး...မင္းကေလ အေတာ္ရယ္ရတဲ့ေကာင္ေလး
သရဲကိုေၾကာက္ေပမယ့္
မုန္႔ေတြလာလာခ်ေပးၿပီးေျပးသြားတတ္တာ...."

ေခါင္းတရမ္းရမ္းန ဲ႔အတိတ္ကိုျပန္ေတြးကာေျပာေနရင္း
ရင္းယာန္ရယ္ခ်င္စိတ္ေတြလည္းမထိန္းနိင္ခဲ့ေပ။
ထိုအခ်င္းရာကို ေလွာင္ေနသည္လို႔မ်ားထင္သြားလားေတာ့မသိ ထိုလူသားကေျဖ႐ွင္းခ်က္ထေပးလာသည္။

"အဲတုန္းကအရမ္းငယ္ေသးေတာ့ ့သရဲလည္းဗိုက္ဆာတတ္မယ္ထင္တာ အဲတာေၾကာင့္...
ကေလးေတြကိုစားဖို႔ၾကံေနတာထင္ေနတာ အဲတာေၾကာင့္...."

The frozen heart of the fire king (Completed) Where stories live. Discover now