~4ο κεφάλαιο~

61 6 14
                                    

Αθηνά POV

Ήταν πρωί και η ακτίνες του ήλιου έμπαιναν στο πρόσωπο μου
Όταν ανοίγω τα μάτια δεν βλέπω τον Άρη δίπλα μου...μάλλον θα εφυγε

Πήγα στο μπάνιο έκανα τα απαραίτητα και έβαλα αυτά⬇️⬇️

Έτσι και αλλιώς σπίτι θα ήμουν οπότε έβαλα αυτά για να είμαι άνετη

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Έτσι και αλλιώς σπίτι θα ήμουν οπότε έβαλα αυτά για να είμαι άνετη

Κατέβηκα κάτω στην κουζίνα για να φτιάξω πρωινό
Αμαν τώρα που τα σκέφτηκα ούτε ευχαριστώ δεν είπα στον Άρη η γαϊδούρα
Πρέπει να τον πάρω τηλέφωνο
Καθως κατεβαίνω βλέπω τον να Άρη στην κουζίνα με μια γκρι φόρμα και ΧΩΡΙΣ μπλουζα το τονίζω αυτό
Πω πω έχει και ένα σώμα
Όση ώρα τον χαζευα αυτός δεν με είχε πάρει καμπαρη

Α: τι κοιτάζεις μικρή
Λέει και με βγάζει από τον λήθαργο μου

Εγώ:εε ε-εγω το πρ-πρωινο κοι-κοιτουσα
Όχι ρε γαμωτο τραυλίζω

Α:μμ εγώ άλλο είδα

Εγώ: ΜΜΜ καλά κέρδισες...έχεις τέλειο σώμα αυτά να τα λεμε

Έσκυψα το κεφάλι και πρέπει να είχα γίνει σαν το παντζάρι
Μέσα σε δευτερόλεπτα ο Άρης είναι προστα μου
Μου σηκώνει το κεφάλι και τον κοιτάω στα μάτια

Α:μην ντρέπεσαι εξαλου είναι φισιολογικο να με κοιτάς αφού είμαι κούκλος

Εγώ: ψωναρααα

Α:τι είπες?
Λέει και σηκωνει το φρύδι του

Εγω: εε αφού είσαι

Α: αχ Αθηνουλα μην το ξανα πεις

Εγώ:μα γιατί
Τον κοιτάω με το αθώο μου βλέμμα

Α:γιατί δεν είμαι

Εγω:εισαιι
Του λέω και βγάζω την γλωσιτσα μου έξω σαν 5χρονο

Εεε μετά άρχισε να με κινηγαει μέσα στο σπίτι
Και εγώ τι τον προκαλώ?
Στο τέλος με ποιανει ( εε εντάξει ήταν προφανές αυτό)
Με σηκώνει και με βάζει στον ώμο του σαν σακί με πατάτες και με πετάει στον καναπέ
Αουτσ αυτό πόνεσε

~πότε μην λες ποτέ~Where stories live. Discover now