~πότε μην λες ποτέ~

~13ο κεφάλαιο~

Άρης POV

Την έχω πριξει στα τηλέφωνα και δεν απαντάει

Που στο καλό ειναι?

Ελπίζω να είναι καλά

Εκτός αν....όχι όχι

Πρέπει να πάρω τηλ τον Αχιλλέα
Μετά από τρεις χτύπους το σηκωσε

Κλήση Αχιλλέα:

Α: τι έγινε ρε...είσαι έτοιμος

Εγώ: οχι Αχιλλέα έχουμε πρόβλημα

Α: τι έγινε?

Εγώ: η Αθήνα είναι εξαφανισμένη εδώ και δύο ώρες ...την περνώ συνέχεια τηλέφωνο και που λέει ότι το έχει κλειστό
Έχω τρελαθεί! Που είναι

Α: τιιι όντως έπρεπε να το καταλάβω ο μαλακας...βγήκε για τρέξιμο και ακόμα δεν γύρισε

Α: που λες να είναι?

Εγώ: ρε μήπως κάποιος την πήρε?

Α: ποιος να την πήρε?

Εγώ: ξες ρε

Α: όχι όχι ...πρέπει να την βρούμε και να την πάρουμε πίσω

Εγώ: ρε έχω τρελαθεί ....αν την αγγίξει θα τον γαμησω τον πουστη

Α: Άρη ηρέμησε! Που εισαι?

Εγώ: στο πάρκο έξω από το σπίτι σας

Α: οκ έρχομαι...με τα κορίτσια τι θα κάνουμε?

Εγώ: δεν πρέπει να τις ανησυχούμε

Α: ναι αλλά θα το καταλάβουν από στιγμή σε στιγμή

Εγώ: ναι το ξέρω ...τέλος πάντων έλα από εδώ και βλέπουμε

Τέλος κλίσης

Έτσι και την αγγίξει θα τον σκωτοσω τον μαλακά

Αλλά αν δεν την πήρε αυτός...τότε ποιος...

Από τις σκέψεις μου με διέκοψε το τηλέφωνο

Άγνωστος

?: Γεια σου Άρη

Εγώ: ποιος είσαι?

?: Θα μάθεις πολύ σύντομα

Εγώ: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΗΝΑ
Είπα εξαλος

?: Τσου Τσου μα τι τρόποι...

Εγώ: ΕΙΠΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΘΗΝΑ

?: μην είσαι ανηπομωνος....

Εκείνη την στιγμή άκουσα την Αθήνα

Α: Άρη βοήθεια

Εγώ: Αθήνα

?: Σκάσε πουτανα
Είπε και ακούστηκε ενας θόρυβος