insanlar hayatında 3 kez aşık olurlarmış, birisi ilk aşkları, birisi kendine inandırıp giden ve en çok acıyı veren, diğeri de sonları yani hayatını kurduğu kişi.
buna ne kadar inanırsınız bilmiyorum ama ben fazlasıyla inanıyorum. hayatımda 3 kez aşık oldum, ilki bana çok güzel bir ders verip canımı acıtan herkesten intikam almam gerektiğini gösterdi, diğeri insanlara olan güvenimi çat diye kırdı ve insanın çok sevdiğinde intikam alamaz duruma geldiğini gösterdi, tabii aşık oldum falan diyorum ama ben bu iki kişiyi de aylarca bir şey olmayacağını bile bile beklediğimi biliyorum. ve her ikisinden de küçücük bir haraketleri yüzünden soğudum bırakın kafamda öldürmeyi ki daha önce dediğim gibi, ikisinin de ölüsünün kokusunu istemedim ne zihnimde ne kalbimde. gelelim son aşkıma; şimdi böyle konuşuyorum diye beni çok büyük biri de sanmayın, orta yaşlı belki bazılarına göre ağır ergenin tekiyim bazı insanlara göre de çok olgun düşünceli biriyim. neyse konumuza dönelim, ben artık kimseyi sevemem erkeklerden nefret ediyorum keşke hepsi geberip gitse dediğim dönemde sanki yüce rabbimin "hayır, ben hepsini aynı yaratmadım" dediğini duyar gibi oldum. hayatıma biri girdi ve size yemin ediyorum ben ya ben aşka geri inanır oldum, adam resmen benim kaderimdi ve ben aynı şey olucak demek yerine denedim, aynı şey oldu mu diye soranlara söylüyorum; muhtemelen yakın zamanda evleneceğim. onu anlatmaya satırlarım yetmez aklımdan bin türlü şey yazmak geçiyor ama o kadar huzurlu, mutlu ve şımarığım ki birşey yazmak yerine gidip onunla konuşmayı tercih edeceğim. sadece gün gelir de bu satırları o okursa diye söylüyorum; benim senden sonra bir hikayem yok, öncesi vardı ama senden sonrası yok. umarım yıllar geçip buraya geldiğimde "kader" yazılı yeri devam ettirebilirim. aksi taktirde sen hayatımdan gidersen devam ettirebileceğimi düşünmüyorum. beni aşka inandırdığın için teşekkür ederim meleğim, hep benimle kal.
