MECNUN

M•2

Medya: Kare Prod : Yarala Meni 🖤

Hayatım başkalarının ellerindeydi. Bedenim başkalarının kuklasıydı. Tamam bu kişiler abim ve amcam olsa da kendi hayatımı kendime yaşatmıyorlardı.

Otobüsün gelmesiyle oturduğum duraktan kalkıp  ön kapıya doğru ilerledim. Yine kalabalık olmasına lanet ettim. Ben ne zaman okula giderken oturacaktım şu otobüste.

Yavaş adımlarla otobüse çıkıp kartımı okuttum . Biraz ilerleyip otobüsün ortalarına geldim. Yanımda oldukça iri bir beden olduğu belliydi ama dönüp bakamadım. Çünkü kafam doluydu. Kurtulmak istediğim bir bela vardı başımda.

Yanımdaki iri bedenden burnuma gelen erkeksi parfüm kokusu çok hoşuma gitmişti. Gerçekten bu parfüme dünyanın parasını verdiğine emindim. Ki dünyanın parasına değecek bir kokuydu.

Otobüs ilerleyip diğer  tıklım tıklım olmuş yanımdaki kişiye biraz daha fazla yaklaşmış kokusunu daha fazla duyumsamıştım. Otobüs doldukça ben havasızlıktan öleceğimi hissediyordum.

Her yer insandı. Ve artık aldığım nefesler yetmiyordu. Bu kalabalıkta tek duam arkamdakinin kız olmasıydı. Yoksa bir erkeğin arkamda varlığını hissetmek bile korkuturdu beni .

'Yanındakinin varlığını hissetmekten korkmuyorsun hatta kokluyorsun'  dedi içimdeki ses.

Sadece göz devirdim ona. Bir erkek bu kadar güzel bir parfüm sıkmamalıydı benim ne suçum vardı?  Hele toplum içine giriyorsa kesinlikle sıkamazdı.

Biraz daha ilerledikten sonra otobüs şoförü sanırım süreyi yetiştirmeye çalışıyor olacaktı ki hızlandı. Bu ani hızla  otobüs ileri doğru atılıp sallandı. Neredeyse düşecektim Allah'ta refleksim kuvvetliydi de önümdeki koltuğun tutacağına tutunmuştum.

Ama beklediğim sert yüzey değildi karşılaştığım. Daha yumuşak bir şeydi. Gözlerim tuttuğum şeye kayarken , tutacak değildi gördüğüm. Tutacağı tutan kemikli, uzun parmaklı bir erkek eliydi.

Gözlerimi kaldırıp  baktım elin sahibiyle. Gözlerim tanıdık siyahlarla buluşmanın etkisiyle daha da büyük açılırken büyük bir  şoku taşıdı yüreğim.

Ellerim sert elleri hissederken kalbim hızını arttırdı. Göğsümde derin bir yol oluştu sanki. İçime bir şeyler usul usul  aktı.

Gözleri bir kaç saniye gözlerime tutundu. Sanki ilk defa görüyor gibi bir hali vardı yüzümü.  Yavaş yavaş   kaşları çatıldı, ifadesi sertleşti. Elini bir hışımla  çekip kurtardı tutuşumdan.

Gözlerim daha da büyürken dudaklarım aralandı ama  söylenecek bir söz toparlayamadı zihnim.

Elini  çekişiyle elim sert yüzeyle buluşurken gözlerimi kırpmadan alık alık bakıyordum git gide sertleşen ifadesine. Sonra hiç  bir şey olmamış gibi gözleri karşıyı, bize  koltuklardan dolayı uzak olan otobüs camını buldu.

Kısacık bir sürede de olsa hissettiğim sıcak yüzeyi kaybetmek beni sebebini bilmediğim bir hayal kırıklığına sürüklerken yaptığım hata yüzünden yerin dibine girmek istedim.

Yanaklarım boynum cayır cayır yanarken yutkundum.

Bu hikaye belki de benim başlangıcım değil sonumdu.

Ve ben yanlışlıkla elini tutarak o sona imzamı atmıştım kim bilir?

°

Hayatım boyunca hiç utanmadığım kadar utandığımı  hissediyordum. Elini tutmuştum. Hayatıma erkek girmeyen ben yanlışlıkla da olsa birinin elini tutmuştum.