Zawgyi
"ရိေပၚ ငါ့့ဆီကိုအခုလာခဲ့ေပးပါလား"
ရိေပၚ Ph ထဲမွအသံကိုနားေထာင္ရင္း ကုတင္ေပၚတြင္လွဲေနေသာ ေရွာင္းက်န့္ကို မ်က္လံုးဝင့္ျကည့္လိုက္သည္
"အင္း ငါအခုလာခဲ့မယ္"
မအိပ္ေပ်ာ္ေသးေပမယ့္ မ်က္လံုးမ်ားေမွးစင္းေနျပီျဖစ္တဲ့ေရွာင္းက်န့္က ရိေပၚအသံေျကာင့္အိပ္ယာမွေျဖးညင္းစြာထလိုက္၏
"အျပင္သြားစရာရွိလို့လား"
"အင္း ရင္ ဘားမွာတစ္ေယာက္တည္းမို့လို့တဲ့"
"ေကာလည္းအိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းပဲ"
မသြားေစခ်င္သလိုေျပာလာေသာေရွာင္းက်န့္ေျကာင့္ ရိေပၚေရွာင္းက်န့္ေဘးတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္
"ေကာကတစ္ေယာက္တည္းေနေနက်ေလ ေကာရာ
ရင္က တစ္ေယာက္တည္းေနတတ္တာမဟုတ္ဘူး
က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းမအားေတာ့ က်ြန္ေတာ္ပါမသြားရင္ သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္"
"ငါေကာစိတ္မေကာင္းမျဖစ္တတ္ဘူးထင္လား
တျခားအခ်ိန္ေတြ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ အတူတူေနျပီးတဲ့အခ်ိန္ေတာ့ အနားမွာေနေပးလို့မရဘူးလား"
ေရွာင္းက်န့္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသျဖင့္ ထိုင္ေနရာမွျပန္လွဲျပီးတစ္ဖက္ကိုလွည့္သြားသည္
သူအရာရာမွာသေဘာထားျကီးေပးနိုင္ေပမယ့္ ရင္ဆိုတဲ့အသံကိုျကားရင္တကယ္ ဘာကိုေဒါသထြက္လို့ထြက္မွန္းမသိေပ
ရိေပၚေရွာင္းက်န့္အေနာက္မွဝင္လွဲျပီးသိုင္းဖက္လိုက္၏
"ေကာအခု က်ြန္ေတာ့္ကို ရင္နဲ့သဝန္တိုေနတာလား"
"အင္း"
"အဟက္
ေကာ က်ြန္ေတာ့္ကို တကယ္ခ်စ္ေနျပီလား"
ရိေပၚအေမးေျကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ရိေပၚဖက္ကိုလွည့္လိုက္၏
တကယ္ခ်စ္ေနျပီလားဆိုတာဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ
သူ့ကိုစိုက္ျကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေအာက္က အေတြးေတေြကခန့္မွန္းရခက္လိုက္တာ
"ေကာ မင္းကိုတြဲကတည္းကတကယ္ခ်စ္လို့တြဲခဲ့တာပဲကို ဘာလို့ဒီလိုေမးတာလဲ
မင္း ေကာကိုမခ်စ္လို့္လား"
