<3>

39 3 2
                                    


Nagising ako ng nakahiga sa backseat ng pickup truck ni kuya. Hinanap ko kung nasaan na siya at nakita ko sila ni Viktor na naka-upo sa likod ng pickup. Naka-upo si Viktor sa likod habang nasa pagitan ng kanyang hita si kuya nakatayo. Inubserbahan ko sila at napansing bini-braid pala ni Viktor ang mahabang buhok ni Kuya. Unlike me, my brother's hair is dark as the midnight sky total opposite of my white hair na namana ko kay Papa. Napagpasyahan kong bumaba ng kotse at lumapit sa kinaroroonan nila.

"He's already starting to show signs of being that..." narinig kong sabi ni Viktor, sa baba ng boses niya ay malamang seryoso ang pinag-uusapan nilang dalawa ni Marcus,

"Bata pa siya. He haven't even reached the right age para masabi natin na magiging ganun ang designation niya." Sagot naman ni kuya na tila nagdududa sa mismong binitawan niyang salita,

"Bullsht. I've already seen how you're treating him, with how you're forcing him to submit since we were a kid sigurado akong –"

"Shut the fck up Viktor." My brother growled, causing his best friend to stop instantly.

Medyo nahilo ako kaya napasandal ako bigla sa pickup dahilan para mapatingin ang dalawa sa puwesto ko. I always hated when my brother uses his voice, it's his special ability to force the person to do what he just said. Vampyres shouldn't use that kind of ability to the same person repeatedly because it will cause some side effects to their brain. I knew this because I've been the subject of my brother's abuse of his voice for many years, I could no longer resist my brother's voice and even though I'm not the person he's trying to order my head gets fuzzy like I'm having some sort of negative reaction to his ability.

Marcus tried to lessen his use of voice simula ng magbago na ang pakikitungo siya sa akin pero madali kasi itong magalit kaya may instances na nagagamit niya nag kanyang voice ng di sinasadya.

"Sage are you alright?" concerned na tanong ni Viktor, inalalayan niya akong tumayo ng tuwid.

Nakita ko pagkunot ng noo ni kuya na tila galit ito.

"Yeah I'm ok." Pilit akong ngumiti kay Viktor.

"Let's go. Hatid kana namin sa classroom mo." Hinatak ako ni kuya palapit sa kanya at kinuha ang dala kong backpack.

"Possessive bastard." Mahinang bulong ni Viktor at saka tumawa ng malakas ng pinakitaan lang siya ni Kuya ng 'fck you sign'.

Mga sira-ulo.

Marami ng estudyante sa hallway ng pumasok kami sa school building. Kakatapos lang pala ng orientation kaya dagsaan ang mga estudyante na nanggaling sa gym papunta sa kanya kanyang classroom.

Si Kuya Marcus at Viktor ay nasa harapan ko habang ako naman ay nakabuntot sa likod nila. They looked like they were talking about something, maybe about sports. Mukhang busy sila sa kanilang pinag-uusapan na di man lang nila napapansin ang mga tingin na ipinupukol sa kanila ng mga estudyante.

I can't blame them, my brother and Viktor got the looks of a runway model. Tall and extremely handsome, dagdagan pa ng genes nilang dalawa na nagmula pa sa angkan ng mga old nobel bloods of pureblood vampyres. Viktor is also a halfblood like me but he inherited the signature flawless and bewitching appearance of a real vampyre. He almost look identical with my own brother if only he didn't cut his hair short and dyed it brown.

Kung hindi ko lang kilala ang tunay na mga magulang ni Viktor masasabi kong siya ang tunay na kapatid ni kuya at hindi ako.

I'm envious. I look nowhere near the same with my own family. The only similarity that I have with them was my white hair that I got from my father. The rest is from my human parent. Palaging sinasabi ni Maria that I'm a perfect carbon copy of my deceased mother na namatay ng panganganak sa akin. One of the reason why my stepmother seemed aloof at me dahil naaalala niya ang minsang naging karibal niya sa kanyang asawa sa aking mukha. If only I got half of the Albescu genes I've probably lived easier.

Hindi ko napansin na tumigil pala ang dalawa sa paglalakad kaya nagulat ako ng bumangga ako sa likod ni Kuya.

"I-I'm s-sorry." Marcus didn't say anything he just looked at me blankly while pushing my backpack into my arms which I quickly grabbed,

"Nandito na tayo sa room mo Sage," Viktor happily said, I looked infront of him and see the classroom with the '1-3' engraved in a bronze plaque sa gilid ng pintuan.

Huminga ako ng malalim at inihanda ang aking sarili. Humarap muna ako sa dalawa upang magpaalam, pero bago pa man ako magumpisa naunang magsalita si Kuya,

"Behave." Maikli niyang utos pero klaro at diretso ang kanyang gustong ipahiwatig. Tumongo lang ako bilang sagot. He didn't use his voice, he didn't have to.

I'll never dare do something that would definitely get me punished.

Art Deco √bxbTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon