"Gerçeği biliyorum"
Duyduğum şeyle gözlerim kocaman açıldı. Acaba Nil konusunu mu kastediyordu ben mi yanlış anlıyordum.
"Nil değil, asıl yazanın sen olduğunu biliyorum" dedi zihnimi okurmuşçasına.
Nefesimi tuttuğumun farkında bile değildim şuan o kadar paniktim.
Endişeliydimde.
"Karıştırıyorsun ben değil Nil yazdı" diyerek kendimi savunurken cıklayarak başını iki yana salladı.
"Oyuna devam etmeye geldim buraya bu sefer daha eğlenceli olacak" diyerek banyoya girdi.
Boş boş kapının önünde dikilirken arkamdan gelen annemin sesi ile hemen döndüm "Asel orada dikilip napıyorsun gelsene"
İçimde giderek büyüyen panikle cevap vermek yerine direk üst kata odama çıktım. Bunu öğrenmiş olamazdı.
Aklıma ilk geleni yapıp Nil'i aradım. Ama umduğum gibi açmadı.
Sinirle telefonu yatağıma attım. Bu işi çözmem gerekiyordu. Özellikle de annem duymadan.
Annemin yemek için seslenmesini duyunca kaçmam gerektiğini farkettim. Hoş kaçacak yerimde yoktu.
İsteksiz bir şekilde alt kattaki mutfağa ilerledim. Masada beni bekliyorlardı ve gülümseyerek sohbet ediyorlardı. Annemin mutluluğu hem içimi ısındırırken hemde kıskançlığımı uyandırıyordu.
Yavaşça masaya oturup tabağımdaki yemeklere göz attım ardından hafifçe gülümsedim. Mantar sote vardı ve Sarp mantar sevmiyordu. Ona baktığımda ise tabaktaki sadece pilavı yediğini gördüm.
Gülümsediğimi farkedince kaşlarını çatarak sorgularcasına bana baktı. Omuz silkerek önüme döndüm.
Madem benimle oynamak istiyordu kaçmayacaktım.
"Sarp abi seni daha önce gördüm sanki" derken abiyi iyice bastırdım. Bunu Sarp'a değil de sanki kendime öğretiyordum.
"Olabilir" diyerek salatadan yemeye başladı.
"Aa evet Nillere gittiğimde karşılaşmıştık" bu dediğimle sırıtarak bana baktı. Onu tedirgin etmek istemiştim oysaki.
Annem yüzündeki büyük gülümsemeyle "Evett birtanem bana ulaşmak için Nil ile ufak bir sürpriz yaptılar" dedi.
Bu cümle cidden beni şaşırtmıştı. Bir şeyler dönüyordu ve Sarp'ın bu kadar ince düşünüp hareket edeceğini ummamıştım. Sanırım bu olayı ciddiye almıştı.
"Ne güzel" dedim. Diyecek başka bir şeyim yoktu.
"Asel sana da çok teşekkür ederim. Bu yemeği düzenlememdeki en büyük sebep buydu"
Anlamayarak anneme baktım.
"Anlamadım?"
"Bak babandan sonra hayatımda kimseyi istemediğini biliyordum ve sen büyük bir olgunlukla Sarp ile tekrar aramı düzelttin. Nil bahsetti bana sende çok yardımcı olmuşsun bu konuda"
Yeter artık habire bir şeyler ortaya çıkıyordu ve ben buna yetişemiyordum.
"Asel çok ince ruhlu bir çocuk ve senin gibi bir annesi olduğu için çok şanslı" dedi Sarp.
Konuşmak istemiyordum daha fazla annemin ne düşüneceğide şuanlık umrumda değildi. Çatalı masaya bırakıp kalktım.
Hızlı bir şekilde kapıya doğru yürüdüm. Kendimi şuan bu evden atmam gerekiyordu.
Sadece mesaj atmıştım konu nasıl buraya kadar gelmişti. Yazarken bile bir beklentim yoktu amacım neydi onu da bilmiyorum.
Salak yerine konuyordum ve sürekli suçlu biri gibi diken üstündeydim. Esen rüzgar ile ellerime kollarıma sardım. Sonbahara giriyorduk ve şimdiden üşümeye başlamıştım.
Nereye gittiğimi bilmeden yürümeye devam ederken omuzlarımda hissettiğim ceketle bir an irkildim.
Hi guys
