hypnos || jenlisa

3

...

"Ayırt etmek zordu,düşünmek yorucuydu ve kendime gelmek sınırlarımı fazla zorluyordu"

 － Siyah Kuğu 2

♤♤♤

Jennie gözyaşlarının yastığa akmasını izlerken, kulaklıklarında çalan şarkı, uykusunu getirmişti.

Tamamen düşüncelerle süslü zihni, uykuya dalacakken birinin elini omzunda hissetmesiyle kendine geldi ve kokusunu tanımaya çalıştı. 

Kuliste aldığı koku burnuna dolarken, Lalisa Manoban'nın odasında olması gibi bir saçmalığı düşündüğü için kendisine güldü. 

Sesini duyduğunda ise, bilincini yitirdiğini ve rüyada olduğunu düşündü. "Seni merak ettim, iyi hissediyor musun?"

Jennie olumlu anlamda başını sallarken, hayal gördüğüne kesinlikle emindi. Madem hayaldi, istediğini söyleyebilirdi. "Konsere gitmek istiyorum, izin vermiyorlar"

Lalisa'nın duydukları ile kaşları çatılmıştı. Karşısındaki kız bir deli olmalıydı. Hastaneden çıkalı daha yirmi dört saat bile olmamıştı.

Jennie'nin görmeyeceğini bilse de başını olumsuz anlamda salladı. "Kendini yormaman gerek, istersen başka bir konserime gelmen için uğraşabilirim"

Lalisa karşısındaki küçük kızın yanağından akan gözyaşını gördüğünde, kazağı ile gözyaşını sildi.

Jennie yüzünde hissettiği kumaşım yumuşaklığı ile, gıdıklandığını hissetti ve istemsizce gülümsemesi Lalisa'yı da güldürdü.

Jennie elini boşluğa uzattı ve hayranı olduğu kadınla tanışabilmek için konuştu. "Ben Jennie"

Lalisa güldü ve elini sıktı. "Lisa"

Jennie karşısındaki kızın gülüşünü duyduğunda, gülüş sesinin bile güzel olmasına şaşırdığı bir kaç saniye geçirdi. 

Lalisa küçük kızın saçlarını kulağının arkasına attı ve konuştu. "Gitmem gerek konsere yetişeceğim. Bana numaranı verir misin? İyi olup olmadığını merak ederim."

Lalisa gen. kız kulisine yanlışlıkla girdiğinde, panik atak geçirmişti ve pek kendinde değildi.

Ondan korkup, garip tepkiler vermişti ve bunu telafi etmek dışında da bir amacı yoktu. 

Numarasını kızdan istemişti, yüksek ihtimal menajerinin telefonundan, bir iki kere arar ve bir daha konuşmazdı. 

Bir konser bileti de ısmarladıktan sonra, itibarını kurtarmış olurdu. 

Kıza telefonunu uzattı ve söylediği numarayı not alıp, kısa bir veda ile odasından çıktı. 

Bitmişti işte. Bu kadardı.

Kendi kendine bunu içinden tekrar etti. Bir kız kulisine girmişti ve kendini toparlayamayıp aptalca davranıp, itibarını zedelemişti.

Şimdi ise her şey çözülmüştü. Bitmişti, bu kadardı işte.

Kızın ailesine de kısa bir veda edip evden dışarı adımını attığında, derin bir iç çekti. Bir sorunu daha çözmeyi başardığı için kendini tebrik etti ve şöförü ile bekleyen arabasına adımladı.

♤♤♤

Jennie, Lalisa odasından çıktıktan sonra, gözyaşlarını sildi ve kendine geldi.

İyi olması gerekiyordu, çünkü iyi olma sebebi böyle istemişti.

Lalisa odasında söylediği her şey ile, kendi kafasındaki bir sorunu çözmüştü.

Ama hayata olan bakışları tamamen karanlık olan bir kıza, umut vereceğini hiç düşünmemişti.

Jennie'nin aklı ve kalbi tamamen onunla doluydu. Aldığı her soluk, onun kokusunu alabilmek içindi sanki.

İnsanlar bunu duyduğunda saçmaladığını düşünüyordu.

"Hiç görmediğin birine nasıl böyle hayran olabilirsin ki?"

İyi de Jennie kimseyi göremiyordu. Herkesi duyuyor, herkesin kokusunu biliyordu.

İnsanların, birinin dış görünüşü beğenme veya beğenmeme hakkı vardı fakat kendisinin yoktu.

İnsanlar, birini görünüşü ile yargılayabilir veya onun görünüşüne aşık olabilirdi ama Jennie için hiç biri söz konusu değildi.

İnsanlara olan bakışı değiştirecek hiç bir algı yoktu hayatında. Tanıştığı herkesi ya severdi,ya da sevmezdi.

Onlar hakkında hiç bir şey bilmeden, onlar hakkında konuşma gibi bir şansı yoktu. Sadece insanlar değil, bir nesneyi bile yorumlama hakkı yoktu.

Bu yüzden Lalisa'ya olan hayranlığını gerçek buluyordu. Dış görünüşünden etkilenemezdi, görmüyordu. Kokusunu duymadan önce ne kadar güzel olduğundan da habersizdi.

Lalisa sadece sesi ile, Jennie'nin kötü olan her anında yanında olmuştu.

Hiç kimsenin Jennie için ümidi yoktu, ne zaman yeni bir işe başlasa yapamayacağına emindi herkes.

Bazı insanlar tamamen kendini müzikte bulur, Jennie de tamamen kendini müzikte bulmuştu. Ve Lalisa, herkes dinlesin diye yayımladığı şarkıları ile Jennie'ye umut olmayı başarmıştı.

Lalisa zaten işini bu yüzden yapıyordu. Bir kişiye değil, milyonlarca kişiye umut olabilmek için.

Ama şu sıralar hakkında yazılan haberler, ona amacını tamamen unutturmuş ve piyasaya takma bir isimle girme isteği uyandırmıştı.

Söylediği sözlerin, ne kadar ağır olabileceğini veya birini ne kadar etkileyeceğini unutmuştu. Çünkü bütün gün, evinde kendi kendine, hakkında yazılanları düşünüyordu. Sadece tamamen sinirliydi ve hakkında söylenenler yüzünden her gün başkasını suçluyordu.

Bu işe niye başladığını, niye şarkı söylediğini unutmuştu. Para kazanmak, şu an ki pozisyonuna gelmek için değil de insanları mutlu edebilmek için bu işi seçtiğini unutmuştu. Şarkı söylemenin ne kadar iyi hissettirdiğini, sahnedeki insanların çığlıklarının onu ne kadar gülümsettiğini unutmuştu.

Belki hepsi hatırlanabilirdi, belki bir şekilde tıp sayesinde bunların hepsi hallolabilirdi. Veya para ile yazılan her şeyin sonu getirilebilirdi.

Ama Lalisa, söylediklerinin ve yaptıklarının ağırlığını unutacak kadar hissizdi.

Hisleri yok olan biri, iyileştirilebilir miydi?

Jennie için, eğer bu soruda Lalisa'nın ismi geçmiyorsa cevabı "imkansız" olurdu.

♤♤♤