ALPHA of CENRED

5

"Dito na lang ako Lance, salamat ha".

Nasa bungad na sila ng mataas na tarangkahan ng kastilyo.
Bababa na sana si Ava pero binuksan ng tagabantay ang gate at walang anumang pinaharurot ni Lance ang sasakyan hanggang sa bungad ng kastilyo.
Ang hindi niya maintindihan kung bakit hindi ito sinaway ng tagabantay
gayong ang alam niya napakahigpit ng mga ito sa kastilyo.

"Lance doon mo na lang sana ako hinatid hanggang sa tarangkahan, baka mapano ka pa ng mga tagabantay, bawal kasing pumasok ang hindi taga rito eh".

Panenermon niya sa lalaki. Tila hindi naman tinablan si Lance ng takot, ngumiti pa ito sa kanya ng nakaloloko.

"Tsk.. whatever".

Sagot ng lalaki habang ipinarada ang sasakyan sa gilid.
Naglakad ito papasok ng kastilyo at bago pa ito nilingon muna siya nito.

"And by the way Ava, i live in here".
Ngumisi pa ito sa kanya ng nakaloloko.

Nawala na sa kanyang paningin si Lance. Si Ava ay nandun pa rin sa kinatatayuan hindi pa rin siya makahuma sa pangyayari.
Ibig sabihin, isa pala ito sa mga amo ng kanyang lola.

Ilang sandali pa siyang nakatingin sa nakasarang pintuan sa harap hanggang nagpasya na siyang magtungo sa likurang bahagi ng kastilyo kung saan ang kanilang quarters.
Habang naglalakad papunta doon may naramdaman siyang kakaiba na parang may nagmamasid sa kanya kaya halos tumakbo na siya.

Hingal naman siyang nakaratins doon. Pagkabukas niya ng pinto ay sumalubong sa kanya ang nag aalalang tingin ng mga kasamahan nila lalo na ang kanyang abuela.

"Diyos kong bata ka! Bakit ngayon ka lang?!!"

Tumayo ang matanda saka siya sinalubong ng yakap.

"Paumanhin la, may ginawa kasi kaming project ng mga kaklase ko".

Wala siyang mapagpilian kundi ang magsinungaling sa abuela. Ayaw niyang mag alala ito sa kanya at baka mapano pa ito.

"Ikaw talagang bata ka, napagsabihan ko pa tuloy itong si Elyan dahil hindi ka kasamang umuwi kanina".

Si Elyan ang naging tagasundo at tagahatid niya. Ito kasi ang driver ng mga katulong ng kastilyo. Nasa singkwenta anyos na ang edad nito at sabi ng kanyang lola ay patay na raw ang asawa nito at wala itong anak.
Nakaramdam tuloy siya ng hiya rito.

"Pasensya na po manong Elyan ha, hindi ko kayo nasabihan".

Ngumiti  ang matanda sa kanya.

"Ok lang yun Ava, O siya matulog na ako ha".

Ngumiti siya dito. Nagsibalikan naman ang mga kasamahan nila sa kanya-kanyang silid. Sila na lang ng kanyang abuela ang natira sa kanilang kusina.
Nilapitan niya naman ito saka nilambing.

"Sorry na po la, please?".

Hinalik-halikan pa niya ito sa pisngi.

"O siya, pumunta kana sa silid mo at makatulog ka na".

"Ok, la... ay siya nga pala la, wala kaming pasok hanggang byernes."

Tumango ang kanyang lola at sinabing sasabihan niya daw si mang Elyan bukas.

Nakahiga na si Ava sa kanyang higaan pero hindi pa rin siya makatulog dahil iniisip niya ang mga nangyari kanina.

'Akala ko sa pelikula lang ako makakita ng werewolf, yun pala pati sa totoong buhay nakakita ako ng isa.
All along, they are not that visciuos at all'

**********************

LANCE

I never thought i can meet someone like that girl.

Like Ava, hindi ko akalaing aalagaan niya ako kanina.

Bwesit na mga rogues yun ah... ang lalakas ng kaloobang kalabanin ako buti na lang napatay ko sila yun nga lang nasugatan ako.
In my part, madali lang maghilom ang mga sugat ko kumpara sa mga ordinaryong wolves dahil may dugo akong royalty.

I am heading to my room when i saw Zion in the balcony holding a glass of wine.
He's eyes in my direction when he sense my presence.

"Did you kill them?"

Sumimsim ito ng wine at muling itinuon sa labas ang pananaw.

"Of course".

I answer. When i sense the rogues i immediately mindlink him to infom.

"Ok".

Matipid nitong sagot.
I know what's bothering him, hindi ko na lang isinatinig. May kinalaman ito sa darating na eclipse.

"Worrying much, huh".

He stood still not any hint if emotion in his face.
I grab some glass and fill it wine and stand beside him, eyeing the city lights.

"Can't help it".

I know the burdens in his shoulder right now. As an Alpha he has all resposibilities in his pack including his own dilema.

I tried to cheer him up but he remained emotionless.
It's been 5 years since that day...
Lintik, hindi ba niya alam ang salitang move on?!! Psssh.. this is the reason why i don't want to fall inlove coz in the process we eventually might got hurt.
Psh!!

I had few shots before i decided to got to my room. Well, thinking of something damn to do, but before that i should take a rest for todays stress.

Iniwan ko dun si Zion.
I know after his drinking session, he will go errands to the borders with Arthur ang Percy.