Tek Tanem

Ben Yaman!

Arya, bisikleti ile giderken birden bir araba karşısına çıktı. Uyandığında yabancı bir evdeydi. Başında bir adam vardı. "Uyandın! Ben özür dilerim. Sizi fark edemedim. Işık görmemi engelledi. Ben Yaman!"

"İyiyim. Siz bana çarpan arabadaki beyefendisiniz. Ben gitmeliyim. Eylül beni merak etmiştir. Bu arada Ben Arya."

"Arya, hiçbir yere gidemezsin. Bak ben doktorum. Kalkmaman gerek."

"Eylül'ü aramak istiyorum. Lütfen. Hem ben kalkarım. Kitaplarım olmadan yaşayamam."

Arya, kalkmayı denedi ama beceremedi düşecekken onu Yaman tuttu. Kız, adama bir tokta attı. "Ben özür dilerim, Yaman. Benim belimde bir yerde tikim var istemeden tokat attım. Çok acımadı değil mi?"

"Yok. Bize arkadaşınıza mesaj atmıştık. Ayağınıza kötü çarpmışım. Bugün burada kalsanız iyi yaparsınız."

Kapı çalmıştı. Mert kapıyı açmaya gitti. Kapıda Eylül duruyordu. "Sen benim arkadaşıma nasıl çarparsın! Kör müsün! Size ehliyet veren zaten ayrı bir değişik. Gördünüz güzel kızı çarptınız. Salaksınız siz salak."

Kız vurmaya devam ederken Mert kızın elini tuttu. "Seninle iyi anlaşacağız küçük hanım." Kız salak gibi kalmıştı. Yukarı arkadaşının yanına çıktı. Kıza sarıldı. "Beyefendi kör müsünüz? Koca kadını görmediniz mi?"

"Özür dilerim bir anlık dalgınlığıma geldi."

"Hıhı. Arya benim gitmem lazım. Biliyorsun yoğun işlerim var. Sana şarj aleti getirdim. Kendine dikkat et."

"Eylül, Mert seni bıraksın."

Mert ile Eylül arabaya bindi. Eve geldiklerinde ev darmadağındı. "Eve biri girmiş."

"Ben Arya 'sız nasıl kalacağım."

"Ben kalabilirim. Sonuçta Arya yok. Onun yatağında kalabilirim. Sen de istersin."

"Sen kalabilirsin ama o odada olmaz. Ben dahil kimse o yatağa yatamaz. Takıntılı o konuda."

"Anlıyorum."

"Nasıl olur bilmiyorum ama benim yatağım çift kişilik. Yastıkla hallederiz."

"Tamam. Buraları toplayalım. Sen ne iş yapıyorsun?"

"Adli tıpta Otopsi doktoru. Biraz korkutucu bir iş."

"Bende farklı bir işin yok. Adli tıpta laboratuvar şefi. "

O sırada Arya tutunarak evdeki kütüphaneye gitti. Aradığı kitabı bulmuştu. "Demek Shakespeare okuyorsun. Romeo ve Juliet."

"Aslında bir tiyatro oyuncusuyum. Bugün bana çarpamasaydınız bir gösterim olacaktı. Gidemedim ama. Gençliğimden beri bu kitapları okurum."

"Ben üzgünüm. Seni engelledim. Bir daha ki gösterine gelmek isterim. Becerikli birine benziyorsun. Juliet mi olacaktın?"

"Evet. Romeo daha bulunamamıştı ama. Şimdi hepten iptal oldu. "

"Yürümene yardım etmemi ister misin?"

"Olur."

Yaman kızın koluna girdi. Kızı yatağa götürdü. "Seni de yerinden ediyorum ama istersen ben koltukta da uzanabilirim."

"Öyle şey olur mu? Hem ben Mert'in yatağında yatarım."

"Yatak insana özeldir. Benim yatağıma benden başka kimse dokunmadı bile. Siz ise yatağınızı bir yabancıya bırakıyorsunuz."

"Seninle bu yatakta kalmamı mı isterdin?" (Bunu söylerken aklında hiç kötü bir şey yoktu.)

"Öyle bir şey demedim."

"Korkuyorsan diye dedim. Yabancı bir evde koca katta tek başına. Yoksa ne ima edeyim. İnan bana ben öyle bir insan değilim."

"Saat geç oldu."

"Bir şeyler yiyelim mi? Ben acıktım da. Kendime pizza söyleyeceğim sen ne istersin?"

"Olur."

Gecenin 1'inde ikisi oturmuş pizza yiyorlardı. Mert ile Eylül ise zar zor o yatağa sığmaya çalışıyorlardı. Gece bir yerden ses duydular. Eylül hemen çocuğa sarıldı. Çocukta ona. Yaman, kıza kitap okuyordu. Kız uyumuştu. Yaman kızın o dalgalı saçları ile oynamaya başladı. Uykusu gelmişti. Yukarı kata çıkarken Arya 'nın üstünü örttü. "Yaman, gitmesen olmaz mı?"

"Bana mı dedin?"

"Başka Yaman varda ben mi görmüyorum. Ya bir şey istedik sen bilirsin."

"Geliyorum ama sabah sapık diye bağırma."

"Ben o kızlardan değilim."

Yaman korka korka kızın yanına uzandı. Kız ona doğru döndü. Yaman kızın saçları ile oynamaya devam etti. "Neden bunu yapıp sana bağlanmamı istiyorsun neden? "