To Londen || A Dutch One Direction FanFiction || ON HOLD

Hoofdstuk 1

Ik ben een doodnormaal meisje van 12.

Tot dat we opeens naar Engeland moeten... om nog specifieker te zijn naar Londen. Waarom ik altijd.. Maar blijkbaar is het niet zo erg..

...............................................................

Chloë's P.O.V

'Lieverd heb je alles?' schreeuwt me ma vanaf de gang.

Vandaag is het zover ik ga verhuizen naar Londen...

Net als het zo goed gaat met je leven en dan opeens BOEM!! Je moet verhuizen naar Londen. Misschien is het niet zo erg zou je denken. misschien ook niet voordat ik vergeet te antwoorden doe ik dat snel.

' JAAA MAM!! ALLEEN NOG EEN PAAR DINGETJES!!'

Het was moeilijk om dingen achter te laten die zoveel voor je betekenen en dan heb ik het niet over me spullen , mar over me vrienden...

Ik ben niet zo iemand die snel vrienden maakt , ik ben ook niet iemand die altijd naar voren springt.

Ik ben nogal bescheiden en verlegen, maar als het er openeer komt kom ik voor mensen op die me dierbaar zijn; soms zelfs voor onbekenden. Ik ben ondertussen de laatste dingetjes aan het inpakken... Ik heb gister afscheid genomen van iedereen en ja het was hard ondanks dat we niet altijd met elkaar samen waren hadden we een hechte band.. Zij was een popi en ik .. wat was ik ? Ik was geen neurd ondanks het feit dat ik veel goeie cijfers haalde. Ze zeiden altijd: 'Wat doe jij in de Havo kans? Pak je spullen en vertrek naar Gymnasiun!' Ik moet lachen bij deze herinnering.

Ik wordt uit me gedachten gehaald door een stem. Ik draai me om en zie haar daar staan Zoë... De popi van de school en een echte vriendin. Blijkbaar had ze net gehuild want over haar hele gezicht zit make-up. Wacht ik ...nee! Het kan toch niet ? Is het wat ik denk? Ik vraag maar niks .

'Hooi' zegt ze. Het doet me echt pijn om haar zo te zien.

' Hooi Zoë' zeg ik terug ik ga verder met inpakken.

'Ehm.. *snik* ik eh * snik *moet je wat vertellen' en ze barst weer in huilen uit. Ik ga naar haar toe en geef haar een dikke knuffel.

'Shhh, je hoeft niks te vertellen. Ik begrijp het al .'

Hoe kom die schoft het uitmaken met HAAR! Ze is lief, zorgzaam , mooi , aardig en zo kan je maar doorgaan...

'Ehm.. Ik weet dat het een rare vraag is maar waarom ben je naar niet naar Amber gegaan?' vroeg ik.

'Nou *snik* toen ik zei dat hij het had uitgemaakt zei ze dat ik mocht oprotten en dat ze me nooit meer hoefde te zien.'

'WAT??!!!? Omg het spijt me dat ik juist DIT moment er niet kan zijn om je te steunen! Ehm.. Voordat ik het vergeet ik heb One Direction kaartjes , maar aangezien ik naar Engeland ga... Dus ik dacht misschien wil jij ze?'

'Dat meen je niet ze zijn mega duur ik kan het echt niet aannemen.'

'Kom op ik heb er toch niks aan'

'Hihi jij hebt tenminste de kans om ze in het echt te ontmoeten!'

Ik voelde hoe ik bloosde maar waarom? Ik hield van hun muziek meer niet.... of toch wel? Ik stop met nadenken als me oog op iets valt.

'Eh.. Zoë wat heb je in je hand